Η ομάδα που εκπροσωπεί την Ελλάδα, είχε επικεφαλής την σύμβουλο του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, Μαρία Τελαλιάν, η οποία προέβη σε εισαγωγική ομιλία προϊδεάζοντας για τα ελληνικά επιχειρήματα. Μέλη της ομάδας αυτής, τα οποία θα αναπτύξουν τα αντεπιχειρήματα τους, με προβολή των ελληνικών απόψεων, είναι ο πρέσβης στην Ολλανδία, Γιώργος Σαββαϊδης, ο καθηγητής του διεθνούς δικαίου, του πανεπιστημίου Αθηνών, Εμμανουήλ Ρουκούνας και άλλοι ξένοι νομικοί καθηγητές, οι οποίοι θα προβούν σε μια ad hoc διαδικασία.
Σύμφωνα με τις εγγεγραμμένες αιτιάσεις της Αθήνας, οι οποίες δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του Δικαστηρίου, η ελληνική πλευρά ως βασικό αντεπιχείρημα θα θέσει ότι η πΓΔΜ, παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία.
Βασικός άξονας των επιχειρημάτων της και ο οποίος θα τεθεί ενώπιον των 15 δικαστών, είναι η απόφαση της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008, όταν ο αποκλεισμός της FYROM, εγκρίθηκε ομόφωνα από τα μέλη της Συμμαχίας και συνεπώς το δικαστήριο οφείλει να κηρύξει εαυτό αναρμόδιο για το θέμα αυτό.
Στις εκτεταμένες αναφορές της, η Ελλάδα, μέσα στις 400 σελίδες, επισημαίνει ιστορικά στοιχεία για το θέμα της ονομασίας, με χρονολογική σειρά όλων των ζητημάτων από τις διαμεσολαβήσεις της ΕΕ και των Ηνωμένων Εθνών πριν και μετά την υπογραφή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας.
Ένα σημαντικό μέρος της αναφοράς αυτής, από του Έλληνες νομικούς, καταλαμβάνει η ερμηνεία της παρούσας συμφωνίας και οι παραβιάσεις της Ενδιάμεσης Συμφωνίας από την πΓΔΜ, πρωτοστατούντος το σύμβολο της Βεργίνας αλλά και άλλων συμβόλων της ελληνικής ιστορίας και του πολιτισμού.
Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται στην ερμηνεία του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας για ένταξη σε διεθνείς οργανισμούς με την προσωρινή ονομασία, όπως καθορίζεται από το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών αλλά και των υποχρεώσεων που απορρέουν από το άρθρο 22 σε συνδυασμό με το άρθρο 11.
Η … άλλη πλευρά
Η σκοπιανή νομική ομάδα, την Δευτέρα και την Τρίτη, ανέπτυξαν τα επιχειρήματά τους τονίζοντας ότι η Ελλάδα παραβίασε την Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 και εξέλαβε τα αντεπιχειρήματα της Ελλάδας ως αβάσιμα.
Βάσει αυτής της νομικής διαδικασίας των συνηγόρων το Δικαστήριο οφείλει να αποφανθεί επιβεβαιώνοντας ότι την ευθύνη φέρει η Ελλάδα, βάσει των υποχρεώσεων της, όπως καθορίζονται στο άρθρο 11, για την παρεμπόδισή της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και κατόπιν να αποκατασταθεί η πΓΔΜ, ως προς το ζήτημα αυτό.
Στην εναρκτήρια ομιλία του στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ο υπουργός Εξωτερικών της πΓΔΜ, Αντόνιο Μιλόσοσκι, τόνισε ότι η υπόθεση είναι απλή και σαφής: «οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται».
Η Ελλάδα θα τελειώσει αύριο την επιχειρηματολογία της ενώπιον του Δικαστηρίου της Χάγης.
Η δεύτερη φάση της ακροαματικής διαδικασίας θα διεξαχθεί στις 28 Μαρτίου, όταν η ομάδα που εκπροσωπεί την πΓΔΜ θα έχει την ευκαιρία να ανταπαντήσει προφορικά στα επιχειρήματα της Ελλάδας και η δημόσια ακροαματική διαδικασία θα ολοκληρωθεί στις 30 Μαρτίου 2011 με την δευτερολογία της ελληνικής πλευράς.
Ο W. Michael Reisman, Καθηγητής στη Νομική Σχολή του Yale, ανέπτυξε ένα κύριο ζήτημα, καθαρά δικονομικό, το αν δηλαδή το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης έχει την αρμοδιότητα να δικάσει και να αποφασίσει για τη συγκεκριμένη διαφορά, δηλαδή την κατά τους Σκοπιανούς παραβίαση της Ενδιάμεσης Συμφωνίας με την παρεμπόδιση των Σκοπιανών να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.
Σύμφωνα με τον δικηγόρο της χώρας μας όλα τα θέματα που προέκυψαν ανάγονται στο όνομα και γι’ αυτό το Δικαστήριο δεν έχει αρμοδιότητα να επιληφθεί της υπόθεσης. Επιπλέον, απέρριψε με νομικά επιχειρήματα την άποψη που ανέπτυξαν τα Σκόπια ότι η απόφαση 817 του Συμβουλίου Ασφαλείας του 1993 δεν είναι δεσμευτική για τα Σκόπια.
Ο Καθηγητής υπογράμμισε ότι η υποχρέωση των Σκοπίων με βάση τις αποφάσεις ένταξης στον ΟΗΕ και την Ενδιάμεση Συμφωνία είναι η χρήση του προσωρινού ονόματος μέχρι τη συμφωνία μεταξύ των δύο πλευρών και, κυρίως, να διαπραγματευτούν για το όνομα με καλή πίστη. Και αυτό, χρησιμοποιώντας δηλώσεις Σκοπιανών ηγετών, συμπεριλαμβανομένου και του Τσερβένκοφσκι, ο Reisman απέδειξε ότι τα Σκόπια δεν το έπραξαν.
Τελευταίος για σήμερα το απόγευμα αγόρευσε ο Γάλλος Alain Pellet (Αλαίν Πελέ), Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris Ouest, Nanterre/La Défense, ο οποίος λόγω χρόνου δεν ολοκλήρωσε την τοποθέτησή του. Έθεσε και αυτός θέμα αρμοδιότητας του Δικαστηρίου, στη βάση του επιχειρήματος, ότι το Δικαστήριο υπεισέρχεται σε ένα κατ’εξοχήν πολιτικό ζήτημα. Συγκεκριμένα, υποστήριξε πως αν το Δικαστήριο αποφασίσει για το αν τα Σκόπια έπρεπε ή δεν έπρεπε να εμποδιστούν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, τότε αυτό θα σήμαινε ότι: πρώτον, το Δικαστήριο θα παρενέβαινε σε μία καθαρά πολιτική διαδικασία και, δεύτερον, το Δικαστήριο θα υποκαθιστούσε το ΝΑΤΟ, δηλαδή τον φορέα που αποφασίζει για το αν και ποια χώρα θα ενταχθεί.
Ο Αλαίν Πελέ επίσης απέδειξε, χρησιμοποιώντας δηλώσεις διπλωματών (μάλιστα φιλικά προσκειμένων κατά τη Σύνοδο του Βουκουρεστίου στα Σκόπια, όπως του πρεσβευτή της Τσεχίας) ότι η μη ένταξη των Σκοπίων ήταν απόφαση του ΝΑΤΟ και δεν έγινε ποτέ ψηφοφορία για την ένταξη των Σκοπίων, ώστε να μπορεί οποιοσδήποτε να επιχειρηματολογήσει ότι αποδεδειγμένα κάποια χώρα ήταν αντίθετη στην ένταξη των Σκοπίων. Η απόφαση ήταν του ΝΑΤΟ και γι αυτό αν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη διαφορά επί του θέματος, τότε αυτή θα έπρεπε να είναι μεταξύ των Σκοπίων και του ΝΑΤΟ και όχι με την Ελλάδα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου