Πέρασαν δεκαετίες από τότε που ο αμερικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον επισκέφτηκε την Κίνα και συναντήθηκε με τον ηγέτη της πολυπληθέστερης χώρας του κόσμου, Μάο Τσε Τουνγκ, το 1972. Αποτελούσε πραγματική έκπληξη αυτό το ταξίδι, με δεδομένη την εμπλοκή της Κίνας στο πλευρό των Βορειοβιετναμέζων και των Βιετκόνγκ στον πόλεμο εντός της χώρας που είχαν εμπλακεί στρατιωτικά και οι ΗΠΑ.
Και φτάνουμε στο «σωτήριον» έτος 2011. Ο κινέζος πρόεδρος Χου Γιντάο επισκέφθηκε τις ΗΠΑ, αυτή τη φορά όχι μόνο ως ηγέτης της πολυπληθέστερης χώρας του κόσμου, αλλά και της πιο δυναμικά αναπτυσσόμενης χώρας . Απέναντί του έχει μια υπερδύναμη που μετρά και «γλύφει» τις πληγές τις ίδιας της τής «αρρώστιας», προσπαθώντας να αναθεωρήσει την παγκόσμια γεωπολιτική στρατηγική της σε όλα τα επίπεδα.
Ο Χου Γιαντάο, αυτή τη φορά απαίτησε. Πήρε πολλά-εξαγοράζοντας τη σιγή της Ουάσιγκτον-με ένα πακέτο επενδύσεων 45 δισεκατομμυρίων δολαρίων και το οξύμωρο είναι πως αυτά τα λεφτά προέρχονται από τους φόρους και τις επενδύσεις αμερικανικών συμφερόντων πολυεθνικών.
Ο ιδιότυπος «πόλεμος» Κίνας – ΗΠΑ
Όμως, αυτό αποτελεί το «κερασάκι στην τούρτα». Η Κίνα και οι ΗΠΑ παρά τον «ευγενή ανταγωνισμό» για τον οποίο μίλησε ο αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, έχουν εμπλακεί σε έναν ιδιότυπο «πόλεμο». Οι ένοπλες δυνάμεις τους καθημερινά συγκρούονται στο διαδίκτυο, όπου «κυβερνοπειρατές» (χάκερ) των κινεζικών ενόπλων δυνάμεων επιτίθενται σε στρατηγεία και υπουργεία των ΗΠΑ, αναγκάζοντας το Πεντάγωνο να ανακοινώσει τη δημιουργία του πρώτου συντάγματος κυβερνοπολέμου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Και η σύγκρουση αυτή δεν σταματάει εκεί. Κινεζικά υποβρύχια παρακολουθούν τον αμερικανικό στόλο στον Ειρηνικό, πλέουν κοντά στις ακτές των συμμάχων τους, την Νότιο Κορέα, την Ταϊβάν και την Ιαπωνία, ενώ κατασκοπευτικά αεροσκάφη των δύο χωρών αναχαιτίζονται εναλλάξ από μαχητικά δίωξης/αναχαίτισης της άλλης πλευράς.
Παράλληλα έχοντας τη διεύθυνση των ενεργειών της Βορείου Κορέας, η Κίνα προκαλεί και προειδοποιεί τις σαστισμένες φιλοδυτικές ηγεσίες της περιοχής να δέχονται τις βουλές της για κυριαρχία στον «ζωτικό της χώρο», με τις ΗΠΑ να παρακολουθούν χωρίς να μπορούν να επέμβουν, γεγονός που οδηγεί ολοένα και περισσότερο τις χώρες-«δορυφόρους» της να δέχονται τις απαιτήσεις του Πεκίνου.
Η Κίνα και η «ομάδα της Σαγκάης»
Αν νομίζετε όμως πως η αντιπαράθεση Κίνας-ΗΠΑ σταματά εκεί, κάνετε λάθος. Η Κίνα έχει προχωρήσει σε μια άτυπη-αλλά πρακτικά ουσιαστική-συμμαχία με την Ρωσία, την Ινδία, το Τουρκμεντιστάν, το Κιργιστάν, το Καζακστάν και την Κυργιζία, γνωστή ως «ομάδα της Σαγκάης» και στην οποία μετέχει ως «παρατηρητής» και το Ιράν. Ουσιαστικά μιλάμε για έναν αντιαμερικανικό συνασπισμό που έχει στερήσει από τις ΗΠΑ, σημαντικές πηγές εσόδων και γεωστρατηγικής εισδοχής. Μεγάλα στρατιωτικά γυμνάσια Κίνας-Ρωσίας εκτελούνται κάθε χρόνο, οι αεροπορικές βιομηχανίες Κίνας-Ρωσίας-Ινδίας συνεργάζονται, ενώ μεγάλες είναι και οι πωλήσεις όπλων ένθεν κακείθεν.
Ενισχύουν τον οπλισμό τους οι Κινέζοι
Επειδή όμως δεν αρκεί σαν χώρα να είσαι μεγάλη και οικονομικά ισχυρή, αλλά και να διαθέτεις και ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, η Κίνα προχωρά σε πλήρη εκσυγχρονισμό των ενόπλων δυνάμεών της, με ποσά που θα αγγίξουν τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια την επόμενη εξαετία. Με τη βοήθεια της Ρωσίας κατασκεύασε η Κίνα «αόρατο» μαχητικό πέμπτης γενιάς, με κόστος τα μισά χρήματα που κοστίζει ένα αμερικανικό F-35. Σε λίγους μήνες το πρώτο κινεζικό αεροπλανοφόρο θα περιπολεί στον Ειρηνικό, ενώ νέα πυρηνικά υποβρύχια, φρεγάτες και άρματα μάχης βρίσκονται στις γραμμές παραγωγής. Έτσι το μοναδικό κάστρο στο οποίο οι ΗΠΑ ήταν οχυρωμένες έναντι της Κίνας για να εξασφαλίζουν την υπεροχή τους στην Απω Ανατολή, την στρατιωτική τεχνολογία, φαίνεται πως «καταλαμβάνεται».
Και βέβαια, η Κίνα κρύβεται από πίσω και στην ενίσχυση του οπλοστασίου που αφορά την πυραυλική τεχνολογία, όχι μόνο του Ιράν αλλά εσχάτως και της Τουρκίας, η οποία κατέβηκε από το «δυτικό άρμα» και πορεύει το δικό της δρόμο, ενάντια στις βουλές των ΗΠΑ.
Γουάν vs Δολάριο
Δεν πρέπει να λησμονούμε φυσικά και τον οικονομικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, λόγω της άρνησης του Πεκίνου να αυξήσει την αξία του εθνικού του νομίσματος, του Γουάν, που έχει πυροδοτήσει έναν νέο «μέτωπο» στις σχέσεις των δύο χωρών, με τις ΗΠΑ να βλέπουν να αυξάνει τις εξαγωγές της η Κίνα και το στρατηγικό της απόθεμα σε συνάλλαγμα, ενώ αντίθετα εκείνη να πορεύεται σε ακριβώς αντίθετη πορεία. Ίσως και οι ανακοινωθέντες επενδύσεις των 45 δισεκατομμυρίων δολαρίων της Κίνας στις ΗΠΑ να αντισταθμίζουν-εν μέρει-τις ανησυχίες του Λευκού Οίκου, αλλά σίγουρα δεν καθησυχάζουν τους φόβους των αμερικανών αναλυτών πως το δολάριο κινδυνεύει να γίνει «υποδιαίρεση του Γουάν».
Κρίσιμη η επόμενη δεκαετία για τις σχέσεις ΗΠΑ – Κίνας
Η επόμενη δεκαετία θα είναι εξαιρετικά κρίσιμη για τις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας. Η Κίνα μπαίνει πλέον δυναμικά σε όλα τα επίπεδα επιδιώκοντας να αναλάβει αυτή τη θέση της μιας και μοναδικής υπερδύναμης ή στην χειρότερη περίπτωση να γίνει η δεύτερη. Το «αντίπαλο δέος» προς τις ΗΠΑ, έχοντας την ενίσχυση της Ρωσίας και της Ινδίας.
Το Πεκίνο θα «εισβάλλει» με αξιώσεις στον «ζωτικό του χώρο» από την Κίτρινη θάλασσα μέχρι την Ινδονησία, αξιώνοντας τον έλεγχό του, χρησιμοποιώντας όχι μόνο την οικονομική ισχύ του-και την απαραίτητη επίδειξη στρατιωτικής ισχύος-αλλά και τους «δεσμούς αίματος, εθίμων και κοινής ιστορίας» με την κυριαρχούσα στην περιοχή συμφερόντων του «ασιατικής φυλής».
Και μη βιαστούν κάποιοι να πουν πως αυτό είναι ένα σενάριο «επιστημονικής φαντασίας». Γιατί αν μελετήσουν προσεκτικά τα στοιχεία θα δουν πως δεν είναι. Όπως και πριν από δώδεκα χρόνια είχαν χαρακτηρίσει την «Ομάδα της Σαγκάης» ως «αστεία και τελειωμένη υπόθεση». Για τους αμερικάνους στρατιωτικούς, διπλωμάτες και τα κέντρα αναλύσεων ερευνών η Κίνα αποτελεί πλέον «άμεσο και υπαρκτό κίνδυνο» για τα συμφέροντα της υπερδύναμης. Το ερώτημα είναι η εξέλιξη αυτής της σύγκρουσης στον «μεγάλο παιχνίδι» επάνω στην παγκόσμια γεωστρατηγική σκακιέρα. Και μέχρι στιγμής το Πεκίνο έχει αποδειχθεί καλύτερος παίκτης εκμεταλλευόμενο άριστα τον χρόνο και τα λάθη του αντιπάλου του…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου