Κατά τη διάρκεια του χρηματιστηριακού κύκλου αυτό που είναι πιο δύσκολο όλων είναι να προσπαθήσεις κάπου κοντά στην κορυφή να πείσεις το μέσο επενδυτή ότι οι πιθανότητες πτώσης κάθε μέρα που περνά αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Το ίδιο συμβαίνει και κοντά στον πυθμένα όπου οι πιθανότητες αυξάνονται υπέρ της ανόδου.
Το δεύτερο που πρέπει να καλλιεργήσει κάποιος στο χρηματιστήριο είναι μια ανεξάρτητη κρίση.
Mου έλεγε κάποτε ένας φίλος επαγγελματίας διαχειριστής, ότι το επαγγελματικό του δράμα δεν είναι αν κάποια στιγμή θα δώσει μια λάθος συμβουλή.
Το δράμα ξεκινά αν θα δώσει μια διαφορετική συμβουλή απ’ ό,τι ο μέσος όρος των συναδέλφων και δεν επιβεβαιωθεί άμεσα. Τότε οι πελάτες πέφτουν να τον κατασπαράξουν. Όταν όλοι κάνουν λάθος και οι μετοχές αρχίζουν να πέφτουν μου έλεγε: «Λες στους πελάτες ότι τώρα όλοι χάνουν και ησυχάζουν...». Αυτό που δεν αντέχουν οι πελάτες δεν είναι να το να χάνουν οι ίδιοι αλλά το να κερδίζουν οι άλλοι και αυτοί όχι...
Η στήλη πιστεύει ότι και να μην κινδύνευε η χώρα μας με στάση πληρωμών η καλύτερη επιλογή θα ήταν να εφεύρει ένα μνημόνιο υποχρεωτικών μεταρρυθμίσεων και να το ακολουθήσει με επίβλεψη και χρονοδιαγράμματα ενός τρίτου ελεγκτή.
Το τελευταίο γιατί ο φθηνός λαϊκισμός βρίσκει ευήκοα ώτα στη χώρα μας. Ο φθηνός λαϊκισμός συνίσταται στις υποσχέσεις για μαγικές λύσεις που δεν θα «πονέσουν».
Το μνημόνιο λοιπόν βρέθηκε. Θα μπορούσε να είναι καλύτερο, θα μπορούσε και χειρότερο. Τώρα πια αυτό μικρή σημασία έχει. Υπάρχει σύγχυση στην κοινή γνώμη αλλά και στην πολιτική ηγεσία.
Η πραγματικότητα όμως είναι αδυσώπητη καθώς δεν έχουμε πλέον τα εργαλεία της αναβολής, της απόκρυψης και του δανεισμού σε βάρος των παιδιών μας. Τα τελευταία 20-30 χρόνια οι επενδύσεις εκδιώχτηκαν από τη χώρα μας για χάρη ενός πελατειακού, παρασιτικού και διεφθαρμένου δημόσιου τομέα. Ο δανεισμός ανέβαλε την ημέρα της κρίσης...
Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η δεκαετία που ξεκινά το 2010 θα είναι μια δεκαετία βαθιών αλλαγών για την Ελλάδα. Ανάλογα με το διεθνές σκηνικό αυτές οι αλλαγές θα προχωρήσουν πιο γρήγορα ή πιο αργά, περισσότερο ή λιγότερο επώδυνα...
Σε αντιδιαστολή με το συρμό του λαϊκισμού της παλαιαριστεράς και της παλαιοδεξιάς που βλέπουν το παράδειγμα της Αργεντινής σαν το μέλλον της Ελλάδας για λόγους εντυπωσιασμού, η στήλη έβλεπε και βλέπει το μοντέλο της Τουρκίας σαν πιθανότερο μελλοντικό σενάριο. Έχει την πεποίθηση μάλιστα ότι στο τέλος της δεκαετίας το επιτυχημένο μοντέλο της Τουρκίας θα υπολείπεται μπροστά στα επιτεύγματα της ελληνικής μεταρρύθμισης.
Στην επιτυχία της ελληνικής μεταρρύθμισης φαίνεται να έχουν επενδύσει τόσο οι ανεπτυγμένες δυτικές χώρες όσο και οι αναπτυσσόμενες για τους δικούς τους λόγους η κάθε μία.
Εντάξει, θα αντιδράσουν οι διαφθαρμένοι πολιτικοί, εφοριακοί, πολεοδόμοι, ανάδοχοι δημοσίων έργων και οι τεμπέληδες του δημοσίου κλπ. Και το στρατιωτικό κατεστημένο της Τουρκίας αντέδρασε μπροστά στο ενδεχόμενο να χάσει τα προνόμια και τάχασε...
Την εβδομάδα που πέρασε ο χρηματιστηριακός δείκτης της Κωνσταντινούπολης, 8 χρόνια μετά την προσφυγή στο ΔΝΤ με χειρότερους όρους απ’ ό,τι η Ελλάδα, έγραψε νέο ιστορικό υψηλό αφήνοντας πίσω τις υπόλοιπες αγορές... Βλέπε: Τα χρηματιστήρια μετά το ΔΝΤ...
CAPITAL.GR
Δημοσίευση σχολίου