Μετά τους πανηγυρισμούς των πρώτων ωρών, ακόμα και οι πλέον φανατικοί υποστηρικτές του πρωθυπουργού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) που κυβερνά την Τουρκία, αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι ο πραγματικός κίνδυνος εθνικού διχασμού βρίσκεται προ των θυρών.
Η θριαμβευτική μάλιστα ρητορική του Ερντογάν «ερέθισε» το κεμαλικό κατεστημένο και ιδιαίτερα τους στρατιωτικούς που έχουν αντιληφθεί ότι τα περιθώρια εξεύρεσης έστω μιας συμβιβαστικής λύσης η οποία θα τους επέτρεπε να υποχωρήσουν αξιοπρεπώς στα στρατόπεδά τους, αποσυρόμενοι σε ένα βαθμό από τα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας, εξελίσσεται σε όνειρο θερινής νυκτός…
Το πρόβλημα είναι και μεγάλο και δυσεπίλυτο. Ο χάρτης που προβαλλόταν σε όλα τα τουρκικά τηλεοπτικά δίκτυα αποτύπωνε, έστω και απλουστευτικά, μια βαθειά διχασμένη χώρα. Μόνο τα παράλια απέρριπταν τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις του Ερντογάν, ενώ το υπόλοιπο της χώρας είχε εγκρίνει τις πρωτοβουλίες των Ισλαμιστών.
Ένα πρώτο συμπέρασμα που ανησύχησε ιδιαίτερα το κεμαλικό κατεστημένο είναι το ότι αποδείχτηκε ότι υπάρχει ένα 20% του εκλογικού σώματος, αυτών που συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία τουλάχιστον, οι οποίοι αντιμετώπισαν με θετικό «μάτι» τις πρωτοβουλίες Ερντογάν, έστω κι αν δεν τον ψήφισαν στις εθνικές εκλογές. Κατά συνέπεια, θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι η πλειοψηφία των Τούρκων πολιτών δεν είναι διατεθειμένοι να ανεχτούν αδιαμαρτύρητα το είδος των παρεμβάσεων που πραγματοποιούσαν οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, με δικαιολογία το ρόλο τους ως θεματοφύλακες της «κοσμικής» κληρονομιάς του Ατατούρκ…
Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι πέραν όσων ψήφισαν είτε θετικά είτε αρνητικά και καταγράφηκαν στο εκλογικό αποτέλεσμα, υπάρχει ένα μεγάλο μέρος κουρδικής καταγωγής πολιτών, στις ανατολικές επαρχίες, οι οποίοι μποϊκόταραν τις εκλογές. Πόσο πιο «επιβαρυμένο» θα ήταν το αποτέλεσμα για το κεμαλικό κατεστημένο εάν ψήφιζαν και οι Κούρδοι οι οποίοι υπό φυσιολογικές συνθήκες θα ψήφιζαν «μονοκούκι» υπέρ των μεταρρυθμίσεων;
Αυτό βέβαια σημαίνει ότι πέραν του μεγάλου διχασμού και τις κλιμάκωσης των σχέσεων στους κόλπους της τουρκικής κοινωνίας, το κουρδικό πρόβλημα συνεχίζει και υφίσταται. Υπό μία έννοια μάλιστα, το γεγονός ότι το εσωτερικό πολιτικό «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» ξεκινάει τη στιγμή που το κουρδικό Βόρειο Ιράκ, κάθε μέρα που περνάει, ενισχύει τη θέση του και γίνεται αποδεκτή ως «κρατική οντότητα εν αναμονή», αποτελεί, δυνητικά, «βόμβα» στα θεμέλια του τουρκικού κράτους.
Όπως έχει γράψει και στο παρελθόν το «defence-point.gr», στο τραπέζι και των δύο πλευρών της διαμάχης, έχει τεθεί το ενδεχόμενο απόπειρας εφαρμογής στρατηγικής που επιλέγει την «φυγή προς τα μπρος» για την αντιμετώπιση του σχεδόν αδιέξοδου προβλήματος: Να δοθεί στους Κούρδους καθεστώς αυτονομίας, υπό την προϋπόθεση της προσάρτησης και του Βόρειου Ιράκ, εάν τα σενάρια που θέλουν την τελική τριχοτόμηση της χώρας αποδειχτούν βάσιμα και υλοποιήσιμα.
Τέτοιοι σχεδιασμοί βέβαια, θα μπορούσαν εύκολα να αποτελούν «όνειρα θερινής νυκτός», οι οποίοι, πάνω από όλα, δεν λαμβάνουν υπόψη τις επιθυμίες και τους γεωστρατηγικούς σχεδιασμούς των ισχυρών «παικτών» της περιοχής, με κυριότερο τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μπορεί ο πρόεδρος Ομπάμα να έσπευσε να τηλεφωνήσει και να συγχαρεί τον Ερντογάν, ωστόσο, η νευρικότητα τόσο στην αμερικανική κυβέρνηση όσο και στους πιο συντηρητικούς κύκλους που εκφράζονται πολιτικά μέσα από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, είναι τουλάχιστον εμφανής. Ουδείς φαίνεται διατεθειμένος να «χωνέψει», ότι σε μια από τις πιο κρίσιμες γεωπολιτικές περιφέρειες του πλανήτη, θα υπαγορεύσει την πολιτική του και γενικότερα τους κανόνες του παιχνιδιού, ένας Ισλαμιστής ηγέτης.
Συνεχίζοντας το ίδιο σκεπτικό, η διαπίστωση ότι ο πάλαι ποτέ ισχυρός σύμμαχος των ΗΠΑ στη χώρα, οι στρατιωτικοί, όχι μόνο αντιμετωπίζουν προβλήματα «εσωτερικής νομιμοποίησης», αλλά και πολύ συχνά διατυπώνουν απόψεις περί υπονόμευσής των από τους Αμερικανούς, το ρήγμα ανάμεσα στις δυο πλευρές φαίνεται να μεγαλώνει. Και η Ιστορία αποδεικνύει ότι περιοχές – γεωπολιτικά «σταυροδρόμια», δεν μένουν πολύ καιρό «άθικτα» εάν επιμένουν να λειτουργούν εκτός του πλαισίου κανόνων που καθορίζουν οι ισχυροί του πλανήτη…
Όσον αφορά τα μελλοντικά σενάρια, το μόνο που έχουν ως κοινό τόπο είναι η αποσταθεροποιητική δυναμική, με διάφορες αφορμές, εσωτερικές και εξωτερικές…
DEFENCE-POINT.GR
Δημοσίευση σχολίου