“Θα με δικαιώσει η ιστορία και τα πρακτικά των συνομιλιών, όταν αυτά δοθούν στη δημοσιότητα” τόνισε ο Πρόεδρος Χριστόφιας στους αποδήμους. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς, όση καλή διάθεση και να έχει, αφού όταν ο “φίλος” Ταλάτ ενημέρωνε και απεκάλυπτε στους δικούς του τα διαμειφθέντα στις συνομιλίες και από εκεί τα μαθαίναμε και εμείς οι ελληνοκύπριοι, ο κ Χριστόφιας εξοργιζόταν.
Είχε, μάλιστα αποκαλύψει ο “φίλτατος” Ταλάτ ότι ο κ Χριστόφιας δεν ήθελε να αποκαλύπτεται το περιεχόμενο των συνομιλιών τους για να μην δημιουργείται αναστάτωση μεταξύ των ελληνοκυπρίων.
Έχω γράψει πολλές φορές ότι είναι η ιστορία είναι εκείνη που θα κρίνει τον κ Χριστόφια και όχι ο ίδιος τον εαυτό του. Το ζήτημα είναι ότι δεν μας παίρνει ο χρόνος για να περιμένουμε την ιστορία, η οποία θα είναι, όπως πάντα, αμείλικτη. Ένα είναι βέβαιο: Ότι τα όσα πράττει ή παραλείπει να πράξει ο κ. Χριστόφιας και όσα έχουν αποκαλυφθεί με τις διαρροές των εγγράφων του ΟΗΕ το καλοκαίρι του 2009, κάθε άλλο παρά τον δικαιώνουν ως εκπρόσωπο της ελληνοκυπριακής πλευράς.
Αφήνω κατά μέρος τη συστηματική αποδόμηση της σοφής και διεκδικητικής στρατηγικής του Τάσσου στο Κυπριακό με αποκορύφωμα την αξιολόγηση του Δεκεμβρίου του 2009, κατά την οποίαν ο κ Χριστόφιας μαζί με τον ΥΠΕΞ κατάφεραν με την πολιτική τους, αντί να κάθεται στο σκαμνί της αξιολόγησης η Τουρκία, έχοντας απέναντί της την Κύπρο μαζί με τους εταίρους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να κάθεται μόνη η Κύπρος, έχοντας απέναντί της τους εταίρους της και την αξιολογούμενη Τουρκία.
Όταν ρωτήθηκε δημόσια ο κ Χριστόφιας μετά την απόφαση του ΕΔΑΔ για τις πιλοτικές υποθέσεις τι θα κάνει εάν ο κ Ταλάτ φέρει το θέμα στο τραπέζι των συνομιλιών, ο κ Χριστόφιας εξέφρασε την ευχή να μην το κάνει όπως και ο ίδιος δεν έθεσε την υπόθεση Όραμς στο τραπέζι των συνομιλιών.
“Αφελές” ερώτημα: Γιατί ο εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής πλευράς αρνήθηκε, σύμφωνα με δική του ομολογία, να χρησιμοποιήσει στο τραπέζι των συνομιλιών την ώρα που έπρεπε νομικά επιχειρήματα και αποφάσεις διεθνούς δικαστηρίου (ΔΕΚ) που δικαιώνουν και κατοχυρώνουν τη θέση της πλευράς μας στο περιουσιακό;
Και όταν συνεργάτες του κ Χριστόφια συζητούσαν το θέμα του Λιμνίτη ενώπιόν του με τους εκπροσώπους του ΟΗΕ και υιοθέτησαν την στρατηγική Ντάουνερ –civilianisation- για τα Κόκκινα που στόχευε στην παραπλάνηση των ελληνοκυπρίων για να δεχθούν τους Τουρκικούς όρους, σιώπησε.
Ο κ Χριστόφιας σιώπησε ξανά στην ίδια συζήτηση για τον Λιμνίτη, όταν οι εκπρόσωποι του ΟΗΕ, ενθαρρυμένοι ασφαλώς από την όλη στάση των εκπροσώπων της ελληνοκυπριακής πλευράς, δήλωναν ενώπιον του και πάλιν, ότι «η μεταφορά πολιτών» από το οδόφραγμα του Λιμνίτη στα Κόκκινα θα είναι το «φύλλο συκής για την προμήθεια εμπορευμάτων και καυσίμων» .
Αυτά και πολλά άλλα τραγελαφικά και περίεργα έχει ήδη καταγράψει η ιστορία του μαρτυρικού αυτού τόπου για τα έργα και τις ημέρες του κ Χριστόφια, ο οποίος τα δύο τελευταία χρόνια διαχειρίζεται το Κυπριακό. Καλό θα ήταν ο κ Χριστόφιας να πείσει ΕΔΩ και ΤΩΡΑ τον κυπριακό ελληνισμό και μαζί τους αποδήμους ότι είναι σωστή η πολιτική του και να μη ζητά από τον κυπριακό ελληνισμό λευκή επιταγή και περαιτέρω πίστωση χρόνου.
* Ο Σπύρος Παπαχαραλάμπους είναι Μέλος ΚΕ ΔΗΚΟ Αγγλίας
Δημοσίευση σχολίου