Η πραγματική μάχη
Τέσσερις μήνες πριν δημοσιοποιήσει το Wikileaks τους φακέλους για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, οι Ρομπέν των Δασών του Διαδικτύου είχαν αποκαλύψει ένα άλλο απόρρητο έγγραφο της CΙΑ με την ένδειξη ΝΟFΟRΝ. Δηλαδή, «όχι για ξένους πολίτες».
Το έγγραφο λεγόταν «Ειδικό Υπόμνημα Κόκκινου Πυρήνα» και σημείωνε ότι η υποστήριξη των Ευρωπαίων προς τον πόλεμο του Αφγανιστάν έχει μειωθεί. Το 80% των Γερμανών και των Γάλλων, τόνιζε η CΙΑ, διαφωνούν με την αύξηση της στρατιωτικής ανάμειξης των χωρών τους.
Επρεπε λοιπόν να βρεθεί ένας τρόπος να αντιστραφεί αυτή η τάση. Και ο καλύτερος τρόπος ήταν «να μιλήσουν οι γυναίκες του Αφγανιστάν για τις εμπειρίες τους με τους Ταλιμπάν, τις προσδοκίες τους για το μέλλον και τους φόβους τους για τις επιπτώσεις μιας νίκης των εξτρεμιστών».
Στις 25 Ιουλίου χτύπησε το Wikileaks. Και τέσσερις ημέρες αργότερα, το «Τime» κυκλοφόρησε έχοντας στο εξώφυλλό του μια όμορφη ακρωτηριασμένη Αφγανή και τη λεζάντα «Τι θα συμβεί αν φύγουμε από το Αφγανιστάν». Η επιθυμία τής CΙΑ είχε ικανοποιηθεί. Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε ήταν μεγάλος. Μόνο που η όμορφη Μπίμπι Αϊσα δεν ακρωτηριάστηκε από τους Ταλιμπάν. Οπως είπε η ίδια στην Αν Τζόουνς του περιοδικού «Νέισιον», μερικές εβδομάδες πριν η φωτογραφία της κάνει τον γύρο του κόσμου, αυτός που της έκοψε τη μύτη και τα αυτιά ήταν ο πεθερός της, για να την τιμωρήσει που άφησε τον γιο του. Οι συγχωριανοί τους συμφώνησαν με την πράξη, αλλά οι Ταλιμπάν δεν είχαν σχέση.
Παρά ταύτα, το «Τime» έγραψε ότι η κοπέλα κακοποιήθηκε με εντολή ενός διοικητή των ανταρτών.
Οι Ταλιμπάν έχουν κάνει, και συνεχίζουν να κάνουν, πολλά αίσχη.
Εξίσου αισχρή, όμως, είναι η ταλιμπανοποίηση της αφγανικής ζωής επί κυβέρνησης Καρζάι. Τα δικαιώματα των γυναικών, η πρόσβαση στη δουλειά και η ελευθερία της κίνησής τους έχουν περιοριστεί δραστικά. Πολλές βουλευτίνες καταγγέλλουν ότι δεν τολμούν να αρθρώσουν λέξη για διάφορα ισλαμικά ζητήματα επειδή θα τις κατηγορήσουν για βλασφημία. Το υπουργικό συμβούλιο, τα δικαστήρια και το Κοινοβούλιο ελέγχονται από άνδρες που διαφέρουν από τους Ταλιμπάν μόνο στο χρώμα του τουρμπανιού τους. Περιοδικά σαν το «Τime» περιγράφουν αυτό που γίνεται σήμερα στο Αφγανιστάν σαν να πρόκειται για μια μάχη ανάμεσα στις δυνάμεις της ελευθερίας και της δημοκρατίας (δηλαδή τις Ηνωμένες Πολιτείες και την κυβέρνηση Καρζάι) και τους κακούς Ταλιμπάν. Η πραγματική μάχη όμως, σημειώνει η Αν Τζόουνς, είναι ανάμεσα σε προοδευτικές Αφγανές και Αφγανούς, πολλοί από τους οποίους είναι νέοι, και σε μια φάλαγγα αντιδραστικών δυνάμεων. Οσο για την κυβέρνηση Καρζάι, δεν είναι απλώς διεφθαρμένη. Είναι ο ορισμός του μισογυνισμού και του φονταμενταλισμού.
Δημοσίευση σχολίου