Ο Γερμανός Υπουργός Εσωτερικών Τόμας ντε Μαϊζίρε (Thomas de Maiziere) δήλωσε ότι η ΙΗΗ , τέθηκε εκτός νόμου επειδή χρησιμοποιούσε χορηγίες για να υποστηρίξει προγράμματα στην Γάζα που σχετίζονται με την Χαμάς , ενώ παρουσίαζε τις δραστηριότητες της στους χορηγούς ως ανθρωπιστική βοήθεια. Τεκμηριώνοντας μάλιστα την απόφαση του αυτή επεσήμανε ότι οργανώσεις που ευθέως ή εμμέσως δραστηριοποιούνται ενάντια στο δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει ως κράτος , δεν έχουν το δικαίωμα να δραστηριοποιούνται στην Γερμανία. Αυτό το δεύτερο σκέλος των δηλώσεων του Γερμανού Υπουργού, συνιστά και την ουσία της απαγόρευσης της εν λόγω οργάνωσης στην Γερμανία, αλλά και της όλης επιχειρηματολογίας της γερμανικής κυβέρνησης το σκεπτικό της οποίας θα μπορούσε να συνοψιστεί στο εξής: η Χαμάς κυβερνάει τη Γάζα. Ως οργάνωση όμως που επιδιώκει να εξαλείψει από το χάρτη το Ισραήλ , ένα κράτος μέλος του ΟΗΕ, εμείς ως κράτος μέλος του ΟΗΕ δεν μπορούμε να υποστηρίζουμε να ανεχόμαστε τη νομιμότητα μιας οργάνωσης που με τον άλλο η τον άλλο τρόπο συμβάλλει σε τέτοιου είδους πρακτικές.
Ανεξάρτητα όμως από την επιχειρηματολογία του Γερμανού Υπουργού Εσωτερικών, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς ότι η ανακοίνωση του κ. de Maiziere έγινε σε μια στιγμή που ο ισραηλινός στρατός στο πόρισμα του για τα όσα συνέβησαν στο «ΜΑΒΙ ΜΑΡΜΑΡΑ», παραδέχθηκε ότι δεν είχε γίνει σωστή προετοιμασία της επιχείρησης, αλλά και σε μια στιγμή που το μολδαβικό πλοίο Amalthea το οποίο απέπλευσε από τα Λαύριο και στο οποίο επιβαίνει ο γιος του Λίβυου ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι, επιχειρεί να προσεγγίσει την Γάζα για να μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια.
Η χρονική αυτή σύμπτωση, δημιουργεί αναμφίβολα την αίσθηση ότι οι δηλώσεις του Γερμανού Υπουργού έγιναν την «κατάλληλη στιγμή», παρότι στα αυτιά των έμπειρων πολιτικών αναλυτών ηχεί ως μια σαφής, αλλά έμμεση προειδοποίηση προς την Άγκυρα και τους εταίρους της στο παλαιστινιακό που λέει : εκτός από την αλληλεγγύη προς τους παλαιστινίους, υπάρχει και το ζήτημα του σεβασμού των κρατών μελών του ΟΗΕ, στην ομάδα των οποίων ανήκει και το Ισραήλ.
Και επειδή η κατάλληλη στιγμή δεν συνιστά ποτέ «κεραυνό εν αιθρία», η γερμανική στάση, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η απαρχή μιας πιο δυναμικής παρουσίας του Βερολίνου στα τεκταινόμενα της Μέσης Ανατολής, αλλά και μια παρέμβαση να αποτρέψει μια επικοινωνιακή πολιτική εντυπωσιασμού, από μέρους της Λιβύης αυτή τη φορά – που φαίνεται να διεκδικεί μια επίσης δυναμική παρουσία στο «παιγνίδι» της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα για να ανταγωνισθεί ενδεχομένως την Τουρκία που θέλει να μονοπωλήσει την αλληλεγγύη προς τον παλαιστινιακό λαό. Άλλωστε ή Άγκυρα είχε καταφέρει επικοινωνιακά τουλάχιστον να το κερδίσει, όταν το ξεκινούσε με την συνδρομή πολλών ουδέτερων μη ισλαμιστών ακτιβιστών.
Βέβαια η γερμανική απόφαση, για τη απαγόρευση της ΙΗΗ, – μιας οργάνωσης που είχε δημιουργηθεί στις αρχές της δεκαετίας του 90 με σκοπό να παρέχει βοήθεια προς τους μουσουλμάνους της Βοσνίας, πίσω από την οποία βρίσκεται το κόμμα του Ταγίπ Ερντογάν και η οποία έχει επικριθεί για διασυνδέσεις με τρομοκρατικές οργανώσεις – θέτει επί τάπητος το ερώτημα αν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες θα «θυμηθούν» τις επόμενες μέρες, όπως «θυμήθηκε» και η Γερμανία, έστω και αργά, τις αρχές του ΟΗΕ, ή των συμβάσεων για την καταπολέμηση της διεθνούς τρομοκρατίας που έχουν υπογράψει, ή θα παραμείνουν δέσμιοι των εκτιμήσεων που αξιολογούν πολλά γεγονότα με την ένδειξη «άνευ σημασίας», έστω και αν γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν είναι.
Αυτά όμως έχει η πραγματικότητα της διπλωματίας. Τα πραγματικά γεγονότα όμως μας αποκαλύπτουν, ότι στο επικοινωνιακό παιγνίδι της ανθρωπιστικής βοήθειας προς την Γάζα, η οποία είναι αναμφίβολα απαραίτητη και αναγκαία μπαίνει μετά το Ιράν και την Τουρκία, η Λιβύη, θέλοντας ενδεχομένως να δείξει όπως και η Τουρκία ότι οι δρόμοι της ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Γάζα περνούν οπωσδήποτε από την Ελλάδα, η οποία ως χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης τους δίνει το άλλοθι να ερμηνεύουν με τον δικό τους τρόπο τις αρχές του ΟΗΕ.
Δημοσίευση σχολίου