Για πρώτη φορά από σήμερα και σε συνέχειες θα σας παρουσιάσουμε μια μεγάλη επιστημονική έρευνα που έγινε στην Κρήτη στην περιοχή της Μεσαράς, η οποία έχει πάρει μεγάλη έκταση στον υπόλοιπο κόσμο αλλά όχι στην κοιτίδα του Πολιτισμού όπως κοροϊδευτικά πρέπει να αναφέρεται πλέον και αφορά τον θρυλικό Λαβύρινθο που όλοι μάθαμε στο σχολείο.
Γράφει ο Χανιώτης http://elladasimera.blogspot.com
Thomas M. Waldmann Βασιλεία, 2006 – 2009
Πρωτοάκουσα για τον «Λαβύρινθο», ένα σύστημα σπηλαίων που μοιάζει με λαβύρινθο, με χιλιόμετρα διαδρόμων στα βόρεια της πεδιάδας της Μεσσαράς, στα νότια της κεντρικής Κρήτης, το 1997. Το σπήλαιο μου κέντρισε το ενδιαφέρον παρά πολύ και ιδιαίτερα εντυπωσιάστηκα επειδή επισκεπτόμουν την Κρήτη για 18 χρόνια, ιδιαίτερα την περιοχή της Μεσσαράς, αλλά δεν είχα ποτέ ακούσει τίποτε για τον Λαβύρινθο! Αισθάνθηκα ότι ήταν κάτι το ιδιαίτερο και ότι έπρεπε να το διερευνήσω!! Μέχρι σήμερα, δεν άλλαξα γνώμη. Ξεκίνησα να εξερευνώ το σπήλαιο εντατικά. Επισκέφτηκα κάθε κοίλωμα και κάθε γωνία αρκετές φορές και μπήκα σε πολλές σχισμές και τρύπες οι οποίες δεν αναφέρονται στους χάρτες. Από το 1998 έως το 2009 επισκέφθηκα τον Λαβύρινθο πάνω από 40 φορές με διαφορετική συντροφιά. Έτσι σήμερα θεωρούμε ειδικός σε αυτό και μπορώ να προσανατολίζομαι χωρίς χάρτη. Προσπαθώ να ανακαλύψω σε τι χρησίμευε αυτό το κατά το μεγαλύτερο μέρος του τεχνητό σπήλαιο και ακόμη ψάχνω, επιτυχώς, να βρω χαμένα και άγνωστα κομμάτια του σπηλαίου. Είμαι ένας παθιασμένος φωτογράφος και αυτός είναι και ο λόγος που θέλω παρά πολύ να σας δείξω την φωτογραφική μου τεκμηρίωση της σπηλιάς του Λαβυρίνθου. Αυτή η στοιχειοθέτηση δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη αν και υπάρχουν πολλά δημοσιεύματα για τον «Κρητικό Λαβύρινθο». Καθώς ο «Λαβύρινθος» κινδυνεύει να καταστεί εντελώς δυσπρόσιτος σύντομα, αυτή η τεκμηρίωση είναι μια έκκληση για βοήθεια: ΣΩΣΤΕ ΤΟ «ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ»!!!.....
Ελπίζω να απολαύσετε το ταξίδι σας μέσω του «Λαβυρίνθου».
α) Ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου
Πολλοί Κρητικοί λένε ότι η σπηλιά του λαβυρίνθου είναι ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου. Ο Arthur Evans έκανε ανασκαφές στην Κνωσό, στις αρχές του 20ου αιώνα και την ταύτισε με τον λαβύρινθο του μύθου. Η άποψή του έγινε κατά κανόνα δεκτή και επιστημονικό καθιερωμένο. Ο Paul Faure, ένας Γάλλος αρχαιολόγος, ήταν ο μόνος που νόμιζε ότι ένα τρίτο μέρος, η σπηλιά της Αγίας Παρασκευής κοντά στο Σκοτεινό, ήταν ο λαβύρινθος. Καθώς η θεωρία ότι η Κνωσός ήταν ο Λαβύρινθος επικρίνεται με σοβαρά επιχειρήματα, πρέπει να πούμε σήμερα ότι η ερώτηση ποιος ήταν ο «αληθινός» λαβύρινθος και εάν όντως υπήρξε, δεν έχει ακόμη πάρει απάντηση!
β) Η Σημασία του και η Ιστορία της
Τους προηγούμενους αιώνες, το σύστημα σπηλαίων που λέγεται «Ο Λαβύρινθος» (στο βιβλίο των Παραγκαμιάν και Βασιλάκη αναφέρεται σαν «Η Λαβύρινθος») ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έβλεπαν οι ταξιδιώτες οι οποίοι επισκέπτονταν την Κρήτη. Μπορείτε να βρείτε στοιχεία για αυτό σε αρκετά ιστορικά βιβλία, που μας λένε για τέτοια ταξίδια. Στις αρχές του 20ου αιώνα η Κνωσός ανασκάφθηκε και διεκδίκησε το δικαίωμα να είναι ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου, η σημασία του σπηλαίου μας άρχισε να φθίνει. Στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πρώτα οι Άγγλοι και αργότερα οι Ναζί κακομεταχειρίστηκαν το σπήλαιο για να αποθηκεύσουν πυρομαχικά. Στο τέλος του πολέμου, στις 15 Οκτωβρίου 1944, ένα τμήμα των βαρέων πυρομαχικών ανατινάχθηκε από τους Γερμανούς που έφευγαν από το νησί. Έκτοτε, το σπήλαιο άρχισε να γίνεται επικίνδυνο από τα πυρομαχικά που έμειναν εκεί και από τον μόνιμο κίνδυνο της κατάρρευσης. Στις 11 Απριλίου 1961 συνέβη ένα τραγικό ατύχημα από έκρηξη στο σπήλαιο, με μερικούς νεκρούς. Αυτή η έκρηξη προκάλεσε και άλλες καταστροφές στο σπήλαιο. Μετά από αυτό το γεγονός η περιοχή έκλεισε και έτσι όλο και λιγότεροι άνθρωποι το επισκέπτονταν. Σήμερα, λίγο πολύ, είναι μια ξεχασμένη ιστορία. Το 2006, δεν υπήρχε ούτε ένας γερμανικός ταξιδιωτικός οδηγός που να αναφέρει το σπήλαιο του λαβυρίνθου!
γ) Η Τοποθεσία
Το σπήλαιο του λαβυρίνθου περιλαμβάνει ένα δίκτυο διαδρόμων και αιθουσών 2,5 χλμ., σε μία περιοχή έκτασης 9,000 τ.μ., διαβατό με τα πόδια. Βρίσκεται στα βόρεια της πεδιάδας της Μεσσαράς, περίπου 413 μέτρα πάνω από το υψόμετρο της θάλασσας, στην κορυφή ενός λόφου που περικυκλώνεται από τα χωριά Καστέλι, Αμπελούζος, Πλουτή, Μορόνι και Ρουφάς.
Όπως βλέπετε στον αριστερό χάρτη, υπάρχει ένας δρόμος, σημειωμένος με άσπρο χρώμα, με μερικές στροφές που πηγαίνει με βόρεια κατεύθυνση από το Καστέλι στην είσοδο του σπηλαίου. Είναι ένας κακοτράχηλος πέτρινος δρόμος που πηγαίνει ανηφορικά, στον οποίο μπορείτε να πάτε αλλά είναι πολύ δύσκολο με το αυτοκίνητο. Η τελευταία μεγάλη στροφή περνάει μπροστά από το μαντρί ενός βοσκού. Ο πετρόχτιστος δρόμος, ο οποίος ξεκινά από το Ρούφα για το μαντρί του βοσκού είναι γρηγορότερος και λίγο πιο εύκολος επειδή κινείται στο ίδιο επίπεδο. Αλλά παραλείπεται από πολλούς χάρτες. Ο δεξιής χάρτης περιλαμβάνει συντεταγμένες ύψους από το επίπεδο της θάλασσας. Η σήμανση για το σπήλαιο είναι σωστά τοποθετημένη στο νότιο τμήμα του λόφου μεταξύ Ρουφά και Πλουτής, αλλά ο πέτρινος δρόμος από το Καστέλι δεν σημειώνεται καθαρά αν και ο χάρτης έχει μεγαλύτερη κλίμακα. Με το Google Earth μπορείτε να αναγνωρίσετε τον δρόμο πολύ καλά:
Ο λόφος από ασβεστόλιθο:
Ο λόφος με το αρχαίο οχυρό:
αυτοί οι δύο ιδιαίτεροι λόφοι που βλέπετε στις φωτογραφίες επάνω μπορούν να σας βοηθήσουν να εντοπίσετε το σπήλαιο: Το περιβάλλον.
Ο πέτρινος δρόμος οδηγεί στην κοιλάδα με την είσοδο της σπηλιάς:
Γράφει ο Χανιώτης http://elladasimera.blogspot.com Thomas M. Waldmann Βασιλεία, 2006 – 2009
Πρωτοάκουσα για τον «Λαβύρινθο», ένα σύστημα σπηλαίων που μοιάζει με λαβύρινθο, με χιλιόμετρα διαδρόμων στα βόρεια της πεδιάδας της Μεσσαράς, στα νότια της κεντρικής Κρήτης, το 1997. Το σπήλαιο μου κέντρισε το ενδιαφέρον παρά πολύ και ιδιαίτερα εντυπωσιάστηκα επειδή επισκεπτόμουν την Κρήτη για 18 χρόνια, ιδιαίτερα την περιοχή της Μεσσαράς, αλλά δεν είχα ποτέ ακούσει τίποτε για τον Λαβύρινθο! Αισθάνθηκα ότι ήταν κάτι το ιδιαίτερο και ότι έπρεπε να το διερευνήσω!! Μέχρι σήμερα, δεν άλλαξα γνώμη. Ξεκίνησα να εξερευνώ το σπήλαιο εντατικά. Επισκέφτηκα κάθε κοίλωμα και κάθε γωνία αρκετές φορές και μπήκα σε πολλές σχισμές και τρύπες οι οποίες δεν αναφέρονται στους χάρτες. Από το 1998 έως το 2009 επισκέφθηκα τον Λαβύρινθο πάνω από 40 φορές με διαφορετική συντροφιά. Έτσι σήμερα θεωρούμε ειδικός σε αυτό και μπορώ να προσανατολίζομαι χωρίς χάρτη. Προσπαθώ να ανακαλύψω σε τι χρησίμευε αυτό το κατά το μεγαλύτερο μέρος του τεχνητό σπήλαιο και ακόμη ψάχνω, επιτυχώς, να βρω χαμένα και άγνωστα κομμάτια του σπηλαίου. Είμαι ένας παθιασμένος φωτογράφος και αυτός είναι και ο λόγος που θέλω παρά πολύ να σας δείξω την φωτογραφική μου τεκμηρίωση της σπηλιάς του Λαβυρίνθου. Αυτή η στοιχειοθέτηση δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη αν και υπάρχουν πολλά δημοσιεύματα για τον «Κρητικό Λαβύρινθο». Καθώς ο «Λαβύρινθος» κινδυνεύει να καταστεί εντελώς δυσπρόσιτος σύντομα, αυτή η τεκμηρίωση είναι μια έκκληση για βοήθεια: ΣΩΣΤΕ ΤΟ «ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ»!!!.....
Ελπίζω να απολαύσετε το ταξίδι σας μέσω του «Λαβυρίνθου».
α) Ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου
Πολλοί Κρητικοί λένε ότι η σπηλιά του λαβυρίνθου είναι ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου. Ο Arthur Evans έκανε ανασκαφές στην Κνωσό, στις αρχές του 20ου αιώνα και την ταύτισε με τον λαβύρινθο του μύθου. Η άποψή του έγινε κατά κανόνα δεκτή και επιστημονικό καθιερωμένο. Ο Paul Faure, ένας Γάλλος αρχαιολόγος, ήταν ο μόνος που νόμιζε ότι ένα τρίτο μέρος, η σπηλιά της Αγίας Παρασκευής κοντά στο Σκοτεινό, ήταν ο λαβύρινθος. Καθώς η θεωρία ότι η Κνωσός ήταν ο Λαβύρινθος επικρίνεται με σοβαρά επιχειρήματα, πρέπει να πούμε σήμερα ότι η ερώτηση ποιος ήταν ο «αληθινός» λαβύρινθος και εάν όντως υπήρξε, δεν έχει ακόμη πάρει απάντηση!
β) Η Σημασία του και η Ιστορία της
Τους προηγούμενους αιώνες, το σύστημα σπηλαίων που λέγεται «Ο Λαβύρινθος» (στο βιβλίο των Παραγκαμιάν και Βασιλάκη αναφέρεται σαν «Η Λαβύρινθος») ήταν ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που έβλεπαν οι ταξιδιώτες οι οποίοι επισκέπτονταν την Κρήτη. Μπορείτε να βρείτε στοιχεία για αυτό σε αρκετά ιστορικά βιβλία, που μας λένε για τέτοια ταξίδια. Στις αρχές του 20ου αιώνα η Κνωσός ανασκάφθηκε και διεκδίκησε το δικαίωμα να είναι ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου, η σημασία του σπηλαίου μας άρχισε να φθίνει. Στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου πρώτα οι Άγγλοι και αργότερα οι Ναζί κακομεταχειρίστηκαν το σπήλαιο για να αποθηκεύσουν πυρομαχικά. Στο τέλος του πολέμου, στις 15 Οκτωβρίου 1944, ένα τμήμα των βαρέων πυρομαχικών ανατινάχθηκε από τους Γερμανούς που έφευγαν από το νησί. Έκτοτε, το σπήλαιο άρχισε να γίνεται επικίνδυνο από τα πυρομαχικά που έμειναν εκεί και από τον μόνιμο κίνδυνο της κατάρρευσης. Στις 11 Απριλίου 1961 συνέβη ένα τραγικό ατύχημα από έκρηξη στο σπήλαιο, με μερικούς νεκρούς. Αυτή η έκρηξη προκάλεσε και άλλες καταστροφές στο σπήλαιο. Μετά από αυτό το γεγονός η περιοχή έκλεισε και έτσι όλο και λιγότεροι άνθρωποι το επισκέπτονταν. Σήμερα, λίγο πολύ, είναι μια ξεχασμένη ιστορία. Το 2006, δεν υπήρχε ούτε ένας γερμανικός ταξιδιωτικός οδηγός που να αναφέρει το σπήλαιο του λαβυρίνθου!
γ) Η Τοποθεσία
Το σπήλαιο του λαβυρίνθου περιλαμβάνει ένα δίκτυο διαδρόμων και αιθουσών 2,5 χλμ., σε μία περιοχή έκτασης 9,000 τ.μ., διαβατό με τα πόδια. Βρίσκεται στα βόρεια της πεδιάδας της Μεσσαράς, περίπου 413 μέτρα πάνω από το υψόμετρο της θάλασσας, στην κορυφή ενός λόφου που περικυκλώνεται από τα χωριά Καστέλι, Αμπελούζος, Πλουτή, Μορόνι και Ρουφάς.
Όπως βλέπετε στον αριστερό χάρτη, υπάρχει ένας δρόμος, σημειωμένος με άσπρο χρώμα, με μερικές στροφές που πηγαίνει με βόρεια κατεύθυνση από το Καστέλι στην είσοδο του σπηλαίου. Είναι ένας κακοτράχηλος πέτρινος δρόμος που πηγαίνει ανηφορικά, στον οποίο μπορείτε να πάτε αλλά είναι πολύ δύσκολο με το αυτοκίνητο. Η τελευταία μεγάλη στροφή περνάει μπροστά από το μαντρί ενός βοσκού. Ο πετρόχτιστος δρόμος, ο οποίος ξεκινά από το Ρούφα για το μαντρί του βοσκού είναι γρηγορότερος και λίγο πιο εύκολος επειδή κινείται στο ίδιο επίπεδο. Αλλά παραλείπεται από πολλούς χάρτες. Ο δεξιής χάρτης περιλαμβάνει συντεταγμένες ύψους από το επίπεδο της θάλασσας. Η σήμανση για το σπήλαιο είναι σωστά τοποθετημένη στο νότιο τμήμα του λόφου μεταξύ Ρουφά και Πλουτής, αλλά ο πέτρινος δρόμος από το Καστέλι δεν σημειώνεται καθαρά αν και ο χάρτης έχει μεγαλύτερη κλίμακα. Με το Google Earth μπορείτε να αναγνωρίσετε τον δρόμο πολύ καλά:
Ο λόφος από ασβεστόλιθο:
Ο λόφος με το αρχαίο οχυρό:
αυτοί οι δύο ιδιαίτεροι λόφοι που βλέπετε στις φωτογραφίες επάνω μπορούν να σας βοηθήσουν να εντοπίσετε το σπήλαιο: Το περιβάλλον.
Ο πέτρινος δρόμος οδηγεί στην κοιλάδα με την είσοδο της σπηλιάς:
Δημοσίευση σχολίου