
«Η πιθανή απώλεια της Ταρτούς στη Συρία δεν πρέπει να μετατραπεί σε τραγωδία»
Η θέση της Ρωσικής Ομοσπονδίας στη Μεσόγειο έχει αποδυναμωθεί σημαντικά εν μέσω αβεβαιότητας για το μέλλον της Ταρτούς και η προοπτική εναλλακτικών επιλογών για τη Λιβύη και την Αλγερία είναι ασαφής, γράφει ρωσική ανάλυση.Η πτώση του καθεστώτος Άσαντ έθεσε υπό αμφισβήτηση τη μαχητική αποτελεσματικότητα της αναφερόμενης ναυτικής βάσης και την ίδια την ύπαρξή της.
Η μοίρα της Ταρτούς βρίσκεται στο επίκεντρο λόγω της στρατηγικής σημασίας της όσον αφορά την πρόσβαση στη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τη Νότια Ασία. Το προτεινόμενο άρθρο περιγράφει πιθανές εκδοχές της εξέλιξης των γεγονότων.
Παραμένουν, αλλά, προσωρινά
Οι προσδοκίες του ΝΑΤΟ ότι η Ρωσία θα στερηθεί την παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο σε λίγες μέρες αποδείχθηκαν αβάσιμες.
Όπως γνωρίζετε, για λόγους ασφαλείας, τα πλοία μεταφέρθηκαν προσωρινά στη θάλασσα, κάτι που φαίνεται αρκετά λογικό.
Η ασφαλής επιστροφή τους επιβεβαίωσε το προηγούμενο status quo και έδειξε σχετική σταθερότητα σε αυτό το θέμα.
Το Κρεμλίνο δημιούργησε γρήγορα επαφές με τη νέα ηγεσία της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας και έλυσε το πρόβλημα της κατάστασης των αεροπορικών και ναυτικών βάσεων του (τουλάχιστον προσωρινά).
Πιθανώς, η απόφαση του προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν να παράσχει άσυλο στον έκπτωτο Σύριο ηγέτη ελήφθη λαμβάνοντας υπόψη τις επιπλοκές που θα μπορούσαν να προκύψουν.
Και η εγχώρια διπλωματία έκανε καλή δουλειά εκεί, αφού μετά τη φυγή του «φίλου Μπασάρ», οι ριζοσπάστες που ήρθαν στην εξουσία δήλωσαν: Οι δεσμοί Ρωσίας και Κίνας θα γίνουν σεβαστοί, αφού ο αγώνας διεξήχθη μόνο κατά του καθεστώτος Άσαντ. Έτσι, η αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από μεμονωμένες συριακές επαρχίες δεν σημαίνει επικείμενο κλείσιμο του λιμένα της Ταρτούς ή αεροπορικής βάσης του Χμεϊμίμ.
Η συμφωνία που επετεύχθη με τη μεσολάβηση της Άγκυρας με τη νέα κυβέρνηση της Συρίας, σύμφωνα με την οποία η Ρωσία παραμένει στην Ταρτούς, εξακολουθεί να τηρείται.
Ωστόσο, όλη αυτή η ιστορία εμπλέκει τα πολυδιανυσματικά συμφέροντα ορισμένων κρατών, κυρίως της Τουρκίας και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Και η σημερινή κατάσταση επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι δεν μπορεί κανείς να βάλει όλα τα αυγά του σε ένα καλάθι.
‘Η θέση της Ρωσίας στη Μεσόγειο έχει αποδυναμωθεί σημαντικά εν μέσω αβεβαιότητας για το μέλλον της Ταρτούς και οι προοπτικές για εναλλακτικές επιλογές στη Λιβύη και την Αλγερία είναι ασαφείς’
Αναγκαστική επανεξέταση των προσεγγίσεων και των προσαρμογών
Στην πραγματικότητα, δεν χρειαζόμαστε μια ναυτική βάση ως κεντρική (όπως στην Ταρτούς), γιατί αυτό είναι πολύ δυσκίνητο στον 21ο αιώνα.
Εξάλλου, η μοίρα του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Μεσόγειο Θάλασσα, η οποία τα τελευταία χρόνια αριθμούσε δώδεκα πλοία, συμπεριλαμβανομένων 3-5 βοηθητικών πλοίων, χρησίμευσε στη Μόσχα ως εργαλείο επίδειξης δύναμης, συλλογής πληροφοριών, απάντησης σε τοπικές συγκρούσεις και υποστήριξης συμμάχων.
Και για αυτό δεν είναι καθόλου απαραίτητο να συγκεντρωθούν σε ένα μέρος, είναι προτιμότερο να υπάρχουν πολλές μικρότερες διάσπαρτες βάσεις.
Επιπλέον, το κλείσιμο των Στενών (Βόσπορο- Δαρδανέλια) ως αποτέλεσμα της ουκρανορωσικής σύγκρουσης διέκοψε την απευθείας σύνδεση μεταξύ Ταρτούς και Σεβαστούπολης.
Ωστόσο, εάν η απώλεια της Ταρτούς συμβεί, θα έχει μη αναστρέψιμες συνέπειες.
Η βάση παρέχει ανεφοδιασμό, αναπλήρωση προμηθειών πλοίων, καθώς και τρέχουσα συντήρηση, χάρη στην οποία τα πλοία μας του μόνιμου επιχειρησιακού σχηματισμού του ρωσικού ναυτικού στη Μεσόγειο Θάλασσα, συμπεριλαμβανομένης της φρεγάτας Αντμιράλ Γκριγκόροβιτς, μπορούν να βρίσκονται μακριά από τις εγγενείς ακτές τους για χρόνια.
Έτσι, η Ρωσική Ομοσπονδία θα χρειαστεί κάτι αντίστοιχο για να αντισταθμίσει την απώλεια του λιμένα της Ταρτούς, χωρίς να χάσει την περιφερειακή δραστηριότητα.
Αφρικανική Πασιέντζα
Περίπτωση πρώτη: Αλγερία. Ο στρατός αυτής της χώρας είναι κατά 85% εξοπλισμένος με στρατιωτικό εξοπλισμό και λαμβάνει μεθοδολογική βοήθεια από τη Μόσχα.
Αλλά οι δραστηριότητες της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο Μάλι φέρεται να έρχονται σε αντίθεση με τα συμφέροντα της Αλγερίας.
Αυτή η περίσταση προκαλεί διαφορές απόψεων μεταξύ κρατών και δείχνει ότι είναι απίθανο να διευκολύνει την ανάπτυξη ρωσικών βάσεων.
Και η Αλγερία δεν ξεχνά να φλερτάρει ταυτόχρονα με την Ουάσιγκτον.
Επομένως, πιθανότατα, εδώ μπορείτε να βασιστείτε μόνο στη διεξαγωγή ορισμένων τύπων εργασιών επισκευής, καθώς αυτή είναι μια λιγότερο ευαίσθητη στιγμή από τη δημιουργία πλήρους ξένης βάσης. Σε γενικές γραμμές, αυτή είναι μια αναξιόπιστη επιλογή, αν και μπορεί να δοκιμαστεί.
Περίπτωση δεύτερη: Σουδάν. Μια δελεαστική τοποθεσία είναι η λεκάνη της Ερυθράς Θάλασσας. Μέσω του σουδανικού στρατού θα ήταν δυνατή η υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων στο Κέρας της Αφρικής.
Η Ρωσία υποστηρίζει ανεπίσημα τις ένοπλες δυνάμεις του Σουδάν στον εμφύλιο πόλεμο στην επικράτεια αυτής της χώρας, μεταξύ άλλων προκειμένου να αποκτήσει πρόσβαση στο Πορτ Σουδάν, το οποίο μπορεί να δεχθεί ταυτόχρονα τέσσερα πλοία.
Ωστόσο, οι διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία μιας ναυτικής βάσης συνεχίζονται εδώ και αρκετά χρόνια και συνεχίζονται ανελέητα.
Η Διώρυγα του Σουέζ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί εάν είναι βάση του στόλου του Ειρηνικού.
Αλλά τότε θα πρέπει να αντιμετωπίσει έναν πολύ απομακρυσμένο τομέα ευθύνης και έναν μακρύ ώμο εφοδιαστικής, που δεν θα δικαιολογούσε την αξία του στη σοβιετική εποχή.
Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη την ευπάθεια των αυγών σε ένα καλάθι, εάν είναι απαραίτητο, αυτή η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί, ειδικά επειδή, εάν χρειαστεί, μια ναυτική βάση μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε χερσαία βάση.
Περίπτωση τρίτη: Λιβύη. Στην Ανατολική Λιβύη, ο στρατηγός Χαλίφα Χάφταρ, φιλικός προς τη Ρωσική Ομοσπονδία, έχει ένα απόσπασμα 2 χιλιάδων στρατιωτικού προσωπικού μας σταθμευμένο, και υπάρχει επίσης ένα κανάλι υποστήριξης των δραστηριοτήτων της Ρωσίας στην αφρικανική ήπειρο.
Ως εκ τούτου, είναι λογικό να οργανωθεί μια σχετικά ασφαλής μόνιμη ναυτική βάση στο Τομπρούκ ή τη Βεγγάζη επιπλέον της αεροπορικής βάσης Αλ Καντίμ που χρησιμοποιείται ήδη σε αυτήν την περιοχή.
Είναι αλήθεια ότι το εύρος των εργασιών για τον εξοπλισμό της εγκατάστασης εκεί είναι τεράστιο και υπάρχουν ορισμένες δυσκολίες σχεδιασμού. Η κατασκευή μιας σύγχρονης στρατιωτικής υποδομής δίπλα σε ένα εμπορικό λιμάνι δεν είναι απολύτως ορθολογική και θα πάρει πολύ χρόνο, αλλά, καταρχήν, είναι κατάλληλη.
Ωστόσο, υπάρχει κάποιος κίνδυνος και εδώ.
Η παρουσία της Ρωσίας στη Λιβύη θα πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να συντονιστεί με την Άγκυρα, λαμβάνοντας υπόψη τα περιφερειακά συμφέροντα του Ερντογάν και την πρόθεσή του να παράσχει περαιτέρω υποστήριξη στην τοπική κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας.
Επιπλέον, σε αντίθεση με τον Άσαντ, ο Χάφταρ δεν είναι ένας διεθνής παρίας, διατηρώντας συνεργασίες με το ίδιο το Παρίσι.
Γενικά, η πίεση από άλλους εταίρους αυτού του κυβερνήτη μπορεί να επηρεάσει το βάθος της πρόσβασης που παρέχεται. Και δεν αποκλείεται τελικά ο Χάφταρ να συμπεριφερθεί όπως ο Αιγύπτιος Σαντάτ στην εποχή του, που πρόδωσε τους Σοβιετικούς συμμάχους και τους έδειξε την πόρτα.
Εάν ο στόλος μας χάσει την Ταρτούς, δεν θα πάψει να είναι παράγοντας επιρροής στην περιοχή, αλλά η παρουσία του θα γίνει λιγότερο αισθητή.
Επιπλέον, οι εταίροι στους οποίους θα μπορούσε να στηριχθεί η Μόσχα εδώ δεν είναι τόσο δεσμευμένοι μαζί της από υποχρεώσεις όσο η Δαμασκό του Άσαντ, γεγονός που δημιουργεί μακροπρόθεσμους πολιτικούς κινδύνους.
Οι μέρες της Ρωσικής Ομοσπονδίας ως παραδοσιακού «ελεγκτή» της Μεσογείου μπορεί να μην είναι ακόμη μετρημένες, αλλά η κυριαρχία και η ικανότητά της να διατηρεί επαρκή παρουσία μπορεί να γίνει παρελθόν, καταλήγει o Ρώσος Reporter.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου
Click to see the code!
To insert emoticon you must added at least one space before the code.