Η αλήθεια είναι πως οι διάφοροι "πατριώτες" που αποκαλούν κάθε φωνή συμβιβασμού με την Τουρκία, σε μια βάση αμοιβαίων υποχωρήσεων προδοσία, με ανησυχούν περισσότερο από αυτούς τους οποίους κατηγορούν για μειοδοσία.
Πρόσφατα ο κ. Παναγιώτης Κ. Ιωακειμίδης σε ένα άρθρο στα Νέα με τίτλο "Η ενοχοποίηση του Συμβιβασμού" επιχειρηματολογούσε για τη ρεαλιστική βάση της επίτευξης μιας δίκαιης συμβιβαστικής λύσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, επικρίνοντας την ταύτιση του συμβιβασμού με τον "κατευνασμό". Από ιστορικής απόψεως πολιτική "κατευνασμού" θεωρείται η στάση των δυτικών δυνάμεων έναντι του Χίτλερ πριν τον Β’ Π.Π. μέχρι να του κηρύξουν τον πόλεμο.
"Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον ότι η σχολή αυτή σκέψης, η οποία γνωρίζει όλες τις κλήσεις της λέξης "κατευνασμός", αγνοεί πλήρως τη λέξη συμβιβασμός. Απουσιάζει από την πολιτική κουλτούρα της. Είναι λέξη-ανάθεμα που τείνει να εξομοιωθεί με αυτή της μειοδοσίας", υποστηρίζει ο κ. Ιωακειμίδης.
Σαν παράδειγμα επιτυχίας των συμβιβασμών ο αρθρογράφος φέρει την Ε.Ε. όπου επιβιώνει, προχωρά και αναπτύσσεται μέσω πολλαπλών και συνεχόμενων συμβιβασμών.
Δεν έχω καμιά αντίρρηση πως η καλύτερη λύση για την επίλυση των διαφορών με την Τουρκία και με οποιονδήποτε άλλον θα ήταν μέσω ενός ρεαλιστικού συμβιβασμού με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Κάτι τέτοιο όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση το θεωρώ απίθανο.
Το θεωρώ απίθανο γιατί οι επιδιώξεις της Τουρκίας και των μελών της Ε.Ε. όπως διαφαίνονται από τη θέση τους στον χάρτη κατανομής της παγκόσμιας οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής ισχύος είναι εντελώς διαφορετικές, το ίδιο και οι μέθοδοι που επιλέγουν να τις υλοποιήσουν.
Η Τουρκία εδώ και πολλές δεκαετίες, με θέσεις και πράξεις έχει αποσαφηνίσει αυτές τις προθέσεις. Η Τουρκία (τουλάχιστον μια σημαντική πλειοψηφία της πολιτικής και οικονομικής ελίτ και του πληθυσμού) έχει αποσαφηνίσει πως αντιλαμβάνεται τον εαυτό της σαν μια περιφερειακή δύναμη που θέλει να αναδειχτεί μεταξύ των παγκόσμιων ισχυρών. Όλες οι κινήσεις και στρατηγικές της αποσκοπούν σε αυτό.
Η Τουρκία βλέπει τον εαυτό της σε έναν ρόλο μεταξύ πλειάδας μουσουλμανικών χωρών όπως είναι αυτός των ΗΠΑ μεταξύ των δυτικών δημοκρατιών. Θα τους εξοπλίζει και θα διατηρεί μαζί τους μια σχέση οικονομικής και πολιτικής επιρροής με στόχο την προαγωγή των δικών της συμφερόντων πρωτίστως και οφέλη για τους άλλους στη συνέχεια.
Αν η Δημοκρατία και οι δυτικές αξίες αποτελούν τον μανδύα του δυτικού στρατοπέδου, το Ισλάμ και ο Ευρασιατισμός αποτελούν το ιδεολογικό πλαίσιο του νεοθωμανισμού.
Η εντατικοποίηση των προσπαθειών απόκτησης πολεμικής βιομηχανίας με κόστος τις συνεχείς υποτιμήσεις του νομίσματος και του βιοτικού επιπέδου των Τούρκων αποτελεί μια απόδειξη αυτού του επιχειρήματος. Το ίδιο και η στρατιωτική παρουσία στη Συρία και τη Λιβύη.
Η Τουρκία δεν μπορεί να αναδειχτεί ποτέ σε περιφερειακή ή παγκόσμια δύναμη όσο δεν ελέγχει το Αιγαίο και τη ΝΑ. Μεσόγειο απολύτως. Μπορεί να ελέγχει τα στενά του Βοσπόρου αλλά η έξοδος προς τη Μεσόγειο προϋποθέτει και τον έλεγχο του μισού τουλάχιστον Αιγαίου. Επιπλέον, η αξιοποίηση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης από τις δυτικές δυνάμεις για πρόσβαση στα Βαλκάνια και την ανατολική Ευρώπη, ακυρώνει το ισχυρό χαρτί του ελέγχου των στενών του Βοσπόρου.
Η Τουρκία δεν μπορεί να αναδειχτεί σε περιφερειακή δύναμη που θα συνομιλεί ισότιμα με τις μεγάλες δυνάμεις αν δεν ελέγχει το μισό τουλάχιστον Αιγαίο και τα ελληνικά λιμάνια που συνδέονται με τα βαλκάνια.
Θα επιδιώξει είτε διπλωματικά είτε στρατιωτικά να αποσπάσει την Ελλάδα από τη Δύση και να την χρησιμοποιεί σαν δορυφόρο της. Για να το πετύχει θα πρέπει να βρει είτε την Ελλάδα, είτε τη Δύση απροετοίμαστες και αδύναμες. Αυτό μεθοδεύει και περιμένει.
Στην Ευρώπη δεν υπάρχει άλλη χώρα η οποία να θεωρεί Casus Beli (αιτία πολέμου) την άσκηση κυριαρχικού δικαιώματος γειτονικής χώρας. Η Τουρκία αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Η Τουρκία έχει οκταπλάσιο πληθυσμό και σχεδόν τετραπλάσιο ΑΕΠ, αυτό σημαίνει πως μπορεί να συντηρήσει πολλαπλάσια στρατιωτική ισχύ σε σύγκριση με αυτή της Ελλάδας. Σπάνια στην ιστορία κάποιος που διατηρεί τέτοια πλεονεκτήματα δεν θα μεθοδεύσει να εκμεταλλευτεί τα προνόμια που του προσφέρουν.
Η Τουρκία δεν θα γίνει ποτέ μεγάλη δύναμη αν δεν καταφέρει να επιβάλει τη θέλησή της άμεσα ή έμμεσα στο ελλαδικό χώρο. Ας μην έχουμε αυταπάτες λοιπόν.
Ας μην έχουμε αυταπάτες πως θα υπάρξει κάποια βιώσιμη συμφωνία με βάση το διεθνές δίκαιο ή τις πιέσεις των δυτικών συμμάχων.
Όπως επίσης δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες πως σε κάποια θερμή αναμέτρηση έχουμε ικανοποιητικές πιθανότητες να επικρατήσουμε, χωρίς την ουσιαστική συνδρομή τρίτων.
Με την Τουρκία βρισκόμαστε σε τροχιά σύγκρουσης η οποία είναι θέμα χρόνου και διεθνών συγκυριών για να εκδηλωθεί.
Με την Τουρκία δεν παίζουμε ούτε πρέπει να είμαστε αφελείς...
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου