Η αγάπη για τις παλιές ελληνικές ταινίες δεν κρύβεται. Ο λόγος πηγαίνει πιο πέρα από το μοναδικό χιούμορ, την πλάκα, αλλά και την αποτύπωση εικόνων που θυμίζουν την Ελλάδα των περασμένων δεκαετιών, που είναι εξόχως διδακτική.
Σήμερα, στο μυαλό μου ήρθε ο περίφημος «Ζήκος». Στην ταινία «Ο Μπακαλόγατος» με τον Κώστα Χατζηχρήστο, ο οποίος το 1963 αποφάσισε να μεταφέρει θεατρικό έργο στον κινηματογράφο, κρατώντας για τον εαυτό του τον ρόλο του πρωταγωνιστή. Ο ρόλος του «Ζήκου», ενός επαρχιώτη όπως προδίδει το ντύσιμο και η ομιλία, αφελή και γκαφατζή βοηθού σε παντοπωλείο της εποχής, ο οποίος είχε βάλει στο μάτι όμορφη νεαρά της εποχής.
Συμπρωταγωνιστής ο Νίκος Ρίζος, που έπαιζε τον ρόλο του «Κιτσάρα» (σ.σ. Κίτσος… μεγάλου μεγέθους) που ήταν το πραγματικό φλερτ της όμορφης νεαρής, καθότι ο Ζήκος ήταν κατά φαντασίαν. Μια φαντασία όμως που υποδαύλιζαν και οι θηλυκοί «στόχοι», αφού ήταν μια γραφική φιγούρα με την οποία διασκέδαζε η γειτονιά. Ας δούμε όμως γιατί μας ταιριάζει γάντι στο σχόλιο σήμερα…
ΜΑΛΩΝΕΙΣ ΡΕ;
Κάποια στιγμή όταν αποκαλύπτεται το ειδύλλιο του Κιτσάρα με τη νεαρά, η οποία ήταν στην ταινία κόρη του καταπληκτικού σε ρόλους «βαρύμαγκα», Νίκου Φέρμα, η υπόθεση πηγαίνει προς την… τελική λύση! Κι εκεί ο Ζήκος θέλει να παραστήσει τον γενναίο που διεκδικεί. Κι αρχίζει ο διάλογος! «Μαλώνεις ρε;», ρωτάει τον Κιτσάρα, αφού πρώτα έχει ζητήσει από την προξενήτρα, την κυρα-Δέσποινα να παρεμβληθεί και να κρατάει τον γενναίο Ζήκο για να μην ορμήσει! Συμπληρώνοντας, «πες ότι μαλώνεις να πεθάνεις», κάνοντας παράλληλα παρατήρηση στην κυρα-Δέσποινα μην και αποχωρήσει και βρεθεί εκτεθειμένος! «Μαλώνω», του απαντάει. Και μετά από δυο τρεις ατάκες και τα ολοένα και πιο αγριωπά «μαλώνω ρε» του Κιτσάρα, ο Ζήκος του απαντάει «μάλωσε μονάχος σου, δεν μαλώνω εγώ»! Και γυρίζει στο αφεντικό του, έτερο και κάπως «σιτεμένο» υποψήφιο γαμπρό άλλης όμορφης νεαρής, με όπλο τα έσοδα από το μπακάλικο, και του λέει «του την έσκασα»!
Ο «Ζήκος» της Νοτιοανατολικής Μεσογείου
Αυτό που σκέφτηκα πρωινιάτικα με διόλου χιουμοριστική διάθεση, είναι το πόσο πολύ ταιριάζει αυτό το πασίγνωστο -στους παλαιότερους τουλάχιστον- στιγμιότυπο του παλιού καλού ελληνικού σινεμά, με την εικόνα που εκπέμπει η Ελλάδα στο διεθνές ακροατήριο, με τη συμπεριφορά που δείχνει απέναντι στη Τουρκία. Τη διαφορά μεταξύ λόγων και έργων. Ορθά το μαντέψατε. Η Ελλάδα είναι σε ρόλο Ζήκου. Προς το παρόν δείχνει ότι ίσως να έχει καταφέρει να αποφύγει την ταύτισή της με το σύνολο του κινηματογραφικού χαρακτήρα, δηλαδή το σύνολο της προσωπικότητάς του. Δεν το καταφέρνει όμως στην πράξη. Και αυτό είναι μακράν το χειρότερο.
Οχύρωση έξι μιλίων
Ο ρόλος της χώρας μάλιστα στη σημερινή διεθνοπολιτική συγκυρία, εκπροσωπείται από πολλούς Ζήκους, η συνισταμένη των οποίων κάνει τον «Ζήκο – Ελλάδα». Ένας ανεκδιήγητος υπουργός Εξωτερικών έχει «οχυρώσει» την Ελλάδα εντός των έξι μιλίων, τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των κρατών της υφηλίου -πλησιάζουν τα 200- έχουν διεκδικήσει και εν τέλει συμφωνήσει και χαράξει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Προς χάριν της ειρήνης υποτίθεται, όμως με τρόπο που εδώ και μερικές δεκαετίες δίνει υπόσταση στο τουρκικό επιχείρημα ότι το Αιγαίο είναι θάλασσα «ειδικών περιστάσεων». Και δεν ανοίγει μύτη!
Γίνεται… της πλατφόρμας
Από την άλλη έχεις τον ρητορικό βομβαρδισμό ότι είμαστε μια χώρα κάτι σαν τοπική – περιφερειακή υπερδύναμη. Συνοδευόμενα όλα αυτά με μπόλικα «θα», αποκτούμε υπερσύγχρονα πολεμικά πλοία, μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί. «Θόλους» για παράδειγμα και άλλα πολλά. Κι όλα αυτά τη στιγμή που σε πολλαπλά επίπεδα, η κατάσταση μάλλον ως «ρημαδιό» μπορεί μόνο να περιγραφεί. Με απευθείας αναθέσεις αγοράζουν πανάκριβες πλατφόρμες κι ενώ η απειλή είναι πιο πραγματική από ποτέ, αδιαφορούν για τα όπλα τους. Αρκεί να περνούν από πάνω στις παρελάσεις ή να πραγματοποιούν επιδείξεις και να ανατριχιάζει από εθνική υπερηφάνεια το πόπολο.
Τι τα χρειαζόμαστε εάν δεν…
Οι Τούρκοι ετοιμάζονται να «φορέσουν» στον αεροπορικό στόλο τους υπερσύγχρονο σύστημα αυτοπροστασίας. Εδώ… άστο, ας μην επεκταθούμε ακόμα. Δεν έχουν καράβια διότι παράτησαν το Ναυτικό στην τύχη του και νομίζουν οι αφελέστατοι, ότι με… F-35 θα διώξουν τους Τούρκους από τις ελληνικές θαλάσσιες ζώνες! Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να στείλουν τα τουρκικά καράβια να παραστήσουν τους κοραλλιογενείς υφάλους στον βυθό του Αιγαίου. Αυτό το κάνεις και με τα υφιστάμενα μαχητικά αεροσκάφη όμως. Ποιον να πείσεις όμως ότι έχεις το θάρρος να απειλήσεις με βύθιση και να το εννοείς; Κακοποιούμε κάθε έννοια αποτροπής. Μηδενική κατανόηση του πως δουλεύει.
Αδιαφορία και για το διεθνές δίκαιο
Η Ελλάδα, εδώ και τόσες δεκαετίες δεν έχει ακολουθήσει τα διεθνώς προβλεπόμενα, άρα τα νόμιμα! Κι ας ομνύει στο διεθνές δίκαιο! Δεν έχει καταθέσει συντεταγμένες για την ΑΟΖ που πιστεύει ότι δικαιούται στον ΟΗΕ, όπως προβλέπει το διεθνές δίκαιο, ώστε να εγερθούν αντιρρήσεις – ενστάσεις και να ξεκινήσει μια διαδικασία με κάποιον από τους νόμιμους τρόπους επίλυσης διαφορών που προβλέπει η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών. Όχι για να μην κλιμακώσει! Δεν κλιμακώνεις όταν ακολουθείς τη νόμιμη διαδικασία! Υποτάσσεσαι στην Τουρκία που έχει αλλεργία με τη νομιμότητα… Ο Ζήκος φοβάται και τον ίσκιο του. Και ο πιο χαρακτηριστικός σύγχρονος εκπρόσωπος, κάνει άμα λάχει κι ένα τεμενά με ευλυγισία μέσης που εκπλήσσει στον «σουλτάνο», αγγίζοντας νέα υψηλά στην αναξιοπρέπεια του Νεοέλληνα.
Πεπερασμένα αντανακλαστικά
Μήπως τελικά το 2020 μας προέκυψε κατά τύχη; Μήπως ήταν απλώς τα έξοχα αντανακλαστικά πολιτικής επιβίωσης που επέδειξε ο Κυριάκος, καθώς αντελήφθη ότι οι Τούρκοι του είχαν στήσει τα δικά του Ίμια; Όπως και στον Σημίτη, με τον οποίο οι ομοιότητες που έχουν επισημανθεί έκτοτε είναι σοκαριστικές. Τι έκανε μετά το φιάσκο στα Ίμια όπου πολλοί φωνάζουν ότι χάθηκε τεράστια ευκαιρία για πολλούς στρατιωτικούς λόγους; Κολοσσιαίο εξοπλιστικό… με παρατράγουδα. Άσε που το παρατήσαμε στα μισά του δρόμου και έμειναν ασυντήρητα σχεδόν όλα. Το 2020 όμως, με αυτά βγήκαμε απέναντι στον Τούρκο.
Τα Ίμια του Κυριάκου
Μετά τι έγινε; Μεγάλο εξοπλιστικό, με «γεωπολιτικό χειρισμό», όπως μοίρασαν και στο προηγούμενο την πίτα. Μόνο που τώρα οι συνδαιτυμόνες στο τραπέζι με την πίτα είναι λιγότεροι και ο ένας πολύ, μα πολύ «φαγανός». Τα «Ίμια» όμως ο Κυριάκος δεν τα γλίτωσε. Απλά λέγονται «Κάσος». Και η στάση του δεν είχε καμία σχέση με το 2020. Μέγα φιάσκο. Σαν να πρόκειται για ολική επαναφορά στο «μοντέλο Σημίτη». Εξάλλου, αυτός είναι ο πρωθυπουργός που μετά από τόσες δυσκολίες δείχνει να μην αντιλαμβάνεται, ή έτσι παριστάνει, το εξόφθαλμο πρόβλημα στο Πολεμικό Ναυτικό και να μην το θέτει ως προτεραιότητα προς επίλυση. Αντ’ αυτού, άοπλες πλατφόρμες και πάλι πλατφόρμες. Με «ειδική σημασία» όμως. Γεωπολιτική. Μετά μούτρωσαν όταν γράψαμε για «φόρο υποτέλειας» και προστασίας.
Και «εκσυγχρονιστικά» τα πυρά…
Κι ας έχουν ξαμολυθεί τα «επικοινωνιακά σκυλιά» να κάνουν κι αυτή τη φορά τη δουλειά. Το πρόβλημα είναι όμως ότι εξοργίστηκαν και οι εντελώς δικοί τους. Οι παραλήπτες και καταναλωτές των non papers που εκδίδονται σωρηδόν για κάθε λογής θέμα και μετά απορείς για ποιον λόγο τα «ρεπορτάζ» είναι πανομοιότυπα. Όταν έχει και η δημοσιογραφία χάσει τον αυτοσεβασμό της, συνολικά μοιάζουμε σαν τον Ζήκο της ελληνικής ταινίας. Μαλώνεις ρε; Στην έσκασα, διότι εγώ δεν μαλώνω. Απλά μείνετε έξω από τα 6 ναυτικά μίλια. Ποιος γεωστρατηγικός έλεγχος θαλάσσιου χώρου. Ποιοι υδρογονάνθρακες. «Αν θέλουν οι Αμερικανοί θα τους βγάλουμε», που μου είπε κάποιος… Ξεχνά, ότι οι Αμερικανοί θα θέλουν απλά να βγουν και να προωθηθούν στη διεθνή αγορά. Στα παλιά τους τα παπούτσια εάν εμείς «συμφωνήσουμε» να τα μοιραστούμε όλα. Σιγά μην τσακωθούν για πάρτη μας με το διαχρονικό τους φετίχ. Την απείθαρχη Τουρκία.
Ό,τι πει «his master’s voice»
Κι εμείς, απλώς θα αντιληφθούμε κάποια στιγμή τις συνέπειες της εικόνας που έχουμε περάσει στο διεθνές περιβάλλον, αλλά ιδιαίτερα στην περιοχή μας. Αν δεν πείθεις για τη βούληση να υπερασπίσεις όσα σου ανήκουν, όχι στα λόγια αλλά με έργα, δεν πρόκειται να σου τα φέρει στο πιάτο κανείς. Ισραηλινοί και Αιγύπτιοι, τουλάχιστον, έχουν αποδεδειγμένη αλλεργία σε «εταίρους» (σ.σ. δεν πάμε καν στο «συμμάχους») που παρουσιάζουν φαινόμενα… ακράτειας.
ΓΑΛΑΝΤΟΜΟΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ, «ΣΦΙΧΤΟΙ» ΣΤΑ ΕΡΓΑ
Αληθεύει, όπως με ενημέρωσαν, ότι μέχρι και χθες, σχεδόν οκτώ εβδομάδες από την Πέμπτη 6 Ιουνίου, όταν η Φρεγάτα (Φ/Γ) ΥΔΡΑ κατέπλευσε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας (ΝΣ), «περατούμενης της συμμετοχής της στην ευρωπαϊκή επιχείρηση EUNAVFOR ASPIDES», όπως ανέφερε η σχετική ανακοίνωση του ΓΕΝ, δεν έχει ΑΚΟΜΑ καταβληθεί στο πλήρωμα το πλοίου η εγκεκριμένη ημερήσια αποζημίωση και το εφάπαξ επίδομα που με τόσες τυμπανοκρουσίες είχαν εξαγγελθεί από τον υπουργό Εθνικής Άμυνας;
Και πείνα και κοροϊδία;
Πρόκειται για γραφειοκρατική αδράνεια; Για επικοινωνιακό πυροτέχνημα που απλώς εκτοξεύθηκε χωρίς να έχει γίνει η διαδικασία που προβλέπεται για την υλοποίηση του; Μείναμε πάλι από πιστώσεις; Άγνωστο, αλλά σε κάθε περίπτωση απαράδεκτο. Ελπίζουμε μόνο να μην είχε κάποιος τη «φαεινή ιδέα» να περιμένει να επιστρέψει και η Φ/Γ ΨΑΡΑ περί τα μέσα Σεπτεμβρίου ώστε να καταβληθούν τα «δεδουλευμένα και οφειλόμενα» και στα δύο πληρώματα, γιατί θα πρόκειται για μεγάλο καψώνι. Χώρια δε που με τέτοια αντιμετώπιση του προσωπικού όλο και λιγότεροι θα επιλέγουν το επάγγελμα του στρατιωτικού. Γιατί με χαμηλό μισθό ίσως μπορείς να παλέψεις να τα βγάλεις πέρα. Με την κοροϊδία όμως;
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου