Γιώργος Σκαφιδάς
Έπειτα από 26 μήνες πολέμου, οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν πια στα χέρια τους ολοένα ισχυρότερα (επιθετικά) όπλα, τα οποία φθάνουν μεν μακριά λόγω εμβέλειας αλλά… δεν φθάνουν/αρκούν προκειμένου να κάνουν τη διαφορά υπέρ του Κιέβου.
Εν έτει 2024, ενώ διανύουμε πια το τρίτο έτος του πολέμου, οι ουκρανικές δυνάμεις καλούνται να διαχειριστούν ισχυρότερα δυτικά οπλικά συστήματα… αλλά και μεγάλες ελλείψεις στα βασικά (πυρομαχικά, έμψυχο δυναμικό).
Ο αρχηγός των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων Ολεξάντρ Σίρσκι, ο άνθρωπος που διαδέχθηκε τον Βαλέρι Ζαλούζνι στην ηγεσία του ουκρανικού στρατού με απόφαση του Ζελένσκι τον περασμένο Φεβρουάριο, ανακοίνωσε στις 28 Απριλίου ότι οι ουκρανικές δυνάμεις αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν δυτικότερα των χωριών Μπερντίτσι, Σεμενίβκα και Νοβομιχαΐλοβκα στην περιοχή του Ντονέτσκ. Τα εν λόγω χωριά βρίσκονται δυτικά της Αβντιίβκα την οποία οι Ουκρανοί έχουν χάσει ήδη από τον περασμένο Φεβρουάριο.
Πλέον, περίπου δύο μήνες μετά, οι ρωσικές δυνάμεις κινούνται δυτικά/βορειοδυτικά της Αβντιίβκα, προς το Ποκρόβσκ και το Κουράκοβο. Σύμφωνα μάλιστα με τις πιο πρόσφατες εκτιμήσεις των αναλυτών του αμερικανικού Institute for the Study of War-ISW, το πιο πιθανό είναι ότι θα εξασφαλίσουν και άλλα εδαφικά κέρδη στην ευρύτερη περιοχή της Αβντιίβκα μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Η Κατερίνα Στεπανένκο, Ρωσίδα αναλύτρια του Institute for the Study of War, ανάφερε, μιλώντας στον αμερικανικό ιστοχώρο Vox, ότι η Ουκρανία έχει χάσει περίπου 583 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης από τον περασμένο Οκτώβριο και έπειτα, ενώ ο πολύπειρος Αμερικανός δημοσιογράφος/ανταποκριτής Μαρκ Σαντόρα γράφει στους New York Times για την πόλη Τσάσιβ Γιαρ την οποία έχουν βάλει τώρα στο μάτι οι Ρώσοι, περίπου δέκα χιλιόμετρα δυτικά του Μπαχμούτ (το οποίο Μπαχμούτ οι Ουκρανοί είχαν χάσει πέρυσι, τον Μάιο του 2023, έπειτα από πολύμηνες αλλά και πολύνεκρες μάχες).
Όσο για τις βασικές αιτίες πίσω από αυτές τις ουκρανικές υποχωρήσεις, ο ίδιος ο Ολεξάντρ Σίρσκι επικαλέστηκε στην τελευταία του παρέμβαση (της 28ης Απριλίου) τα ουκρανικά αποθέματα πυρομαχικών που έχουν ήδη εξαντληθεί ή εξαντλούνται χωρίς να αναπληρώνονται στον χρόνο και με τον ρυθμό που θα έπρεπε ώστε η Ουκρανία να μπορέσει να ανταποκριθεί στα νέα δεδομένα επί του πεδίου.
Η Ουκρανή δημοσιογράφος Νατάλια Γκουμενιούκ γράφει, χαρακτηριστικά, στο περιοδικό Foreign Affairs ότι «οι ουκρανικές δυνάμεις αναγκάστηκαν, στην πραγματικότητα, να κάνουν πίσω έπειτα από τέσσερις μήνες μαχών στην Αβντιίβκα κυρίως επειδή ξέμειναν από σφαίρες, όχι επειδή έχαναν».
Όσο ο πόλεμος συνεχίζεται, οι ελλείψεις βγαίνουν εμφατικότερα στο προσκήνιο. Στην περίπτωση της Ουκρανίας ωστόσο, τα κενά πλέον είναι μεγάλα, πιεστικά και, υπό μια έννοια, «αντιφατικά» ή «ασυνεχή».
Διότι μπορεί η Ουκρανία από τη μια μεριά να αντιμετωπίζει ελλείψεις στα βασικά (βλ. βλήματα 155mm) αλλά από την άλλη συνεχίζει να προμηθεύεται από τους Δυτικούς ολοένα ισχυρότερα οπλικά συστήματα.
Όχι πολύ παλιά, πριν από περίπου δύο χρόνια, οι Γερμανοί συζητούσαν -στα σοβαρά- εάν θα έπρεπε να στείλουν στην Ουκρανία ως βοήθεια… κράνη. Πλέον, εν έτει 2024, εκείνοι συζητούν εάν θα προμηθεύσουν τους Ουκρανούς με πυραύλους κρουζ τύπου Taurus, ένα όπλο αέρος-εδάφους με εμβέλεια 500 χιλιομέτρων…
Η δυτική στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία έχει διαγράψει, τα τελευταία δύο χρόνια, μια πορεία κλιμακούμενης ισχύος.
Τα σοβιετικής/ρωσικής κατασκευής οπλικά συστήματα (BMP-1, S-300, T-72) που προήλθαν από τα παλαιά στοκ νατοϊκών χωρών, έδωσαν με τον καιρό τη θέση τους σε σύγχρονα δυτικής κατασκευής όπλα… Τα φορητά αντιαρματικά/αντιαεροπορικά (Javelin, Stinger, NLAW, Panzerfaust 3) έγιναν τεθωρακισμένα… Τα τεθωρακισμένα (M-2 Bradley, Μ-113) έγιναν άρματα μάχης (Abrams, Leopard)… Οι αμυντικοί πύραυλοι (Patriot) έγιναν επιθετικοί (HIMARS, ATACMS, Storm Shadow, SCALP) και οι επιθετικοί απέκτησαν μεγαλύτερη εμβέλεια (τα 80 χλμ των HIMARS έγιναν 165 χλμ με τους M39 Block I ATACMS, τα 165 χλμ των M39 Block I έγιναν 250 χλμ με τους Storm Shadow/SCALP και τα 250 χλμ των Storm Shadow/SCALP έγιναν 300 χλμ με τη νέα φουρνιά των νέων ATACMS), ενώ μέσα στο καλοκαίρι θα φθάσουν κατά πάσα πιθανότητα στην Ουκρανία και τα πρώτα F-16.
Αρκούν, όμως, όλα αυτά για να γυρίσουν την πλάστιγγα υπέρ της Ουκρανίας στα πεδία των μαχών;
Ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Τζέικ Σάλιβαν, υποστήριξε πρόσφατα ότι το νέο πακέτο της αμερικανικής βοήθειας των 61 δισεκατομμυρίων δολαρίων αρκεί για να κρατήσει ζωντανή την ουκρανική αντίσταση έως και τα τέλη του 2024. Άλλοι (όπως ο ίδιος ο Ζαλούζνι προ μηνών) είχαν υποστηρίξει, ωστόσο, ότι για να μπορέσει η Ουκρανία να απελευθερώσει όλα τα υπό κατοχή εδάφη, το ποσό της βοήθειας θα πρέπει να είναι πολλαπλάσιο: 350 με 400 δισ. δολ.
Σε αυτό το σημείο ανακύπτουν, ωστόσο, δύο κομβικά ερωτήματα: Πόσο πιθανό είναι να καταφέρουν, πρακτικά, οι Ουκρανοί να ανακτήσουν στο σύνολό τους τα εδάφη που έχασαν; Και για πόσο, και με πόσο μεγάλη ένταση, θα είναι η Δύση διατεθειμένη να τους στηρίζει, υπό το φως και των αμερικανικών προεδρικών εκλογών που αναμένονται τον Νοέμβριο;
Προς το παρόν πάντως, το κρίσιμο για τις ουκρανικές δυνάμεις είναι άλλο: εν προκειμένω να καταφέρουν να αποκρούσουν αυτήν τη νέα ρωσική επίθεση που ήδη ξεκίνησε στα ανατολικά και, ενδεχομένως, να κλιμακωθεί το προσεχές διάστημα.
Ο πόλεμος είναι πια σχεδόν βέβαιο ότι θα συνεχιστεί με ορίζοντα το 2025 και το ζητούμενο για τις αντιμαχόμενες δυνάμεις θα είναι να μπουν σε αυτήν την νέα χρόνια με όσο το δυνατόν περισσότερα και ισχυρότερα διαπραγματευτικά κεκτημένα…
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου