ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΙΔΕΡΗ
Οδεύουμε προς την αυλαία του 2022, όπου υποτίθεται ήταν η «χρονιά του Πολεμικού Ναυτικού». Το μόνο που μπορούμε να κρατήσουμε είναι η υπογραφή ανάμεσα σε Αθήνα και Παρίσι για τις φρεγάτες Belh@rra.
Και μάλιστα σε μια τελετή που τουλάχιστον από την πλευρά του ναυτικού, υπήρξε ιδιαίτερα υψηλός συμβολισμός καθώς όλα έγιναν στο κατάστρωμα του θρυλικού θωρηκτού της νίκης, Αβέρωφ.
Ακολούθησαν ωστόσο ουκ ολίγα πισωγυρίσματα, τα οποία σίγουρα δεν οφείλονται στην στρατιωτική ηγεσία, ούτε σε γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του ναυτικού Επιτελείου.
Αυτό επιβεβαιώθηκε και στην τελευταία για τη χρονιά αυτή, συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, όπου ούτε αποφάσεις ελήφθησαν για το προηγμένο σύστημα πυραύλων Spike N’ LOS από το Ισραήλ, ούτε φυσικά υπήρξε κάποια εξέλιξη- δεν την περιμέναμε άλλωστε- για το πρόγραμμα των κορβετών.
Όμως αν ανατρέξουμε στον χρόνο που πέρασε μπορούμε να κρατήσουμε ορισμένα στοιχεία τα οποία μαρτυρούν το «που βαδίζομεν»…
Πολλές φορές επιδιώχθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου, το υπουργείο Εθνικής άμυνας αλλά και τα Επιτελεία, η εξοπλιστική ατζέντα να περάσει «κάτω από τα ραντάρ», όμως αυτό δεν κατέστη πάντα εφικτό.
Επιχειρήματα και πειθώ
Το γεγονός πως η κυβέρνηση μέχρι σήμερα έχει δείξει ότι επιθυμία της είναι να συνεχιστεί το πρόγραμμα ενίσχυσης του Πολεμικού Ναυτικού μέσω των νέων κορβετών, μαρτυρά πως δια των επιχειρημάτων και της πειθούς οι Ναύαρχοι κατάφεραν να αναδείξουν το μέγα πρόβλημα του στόλου για ανάγκη νέων, κύριων μονάδων επιφανείας.
Και με αυτό ως γνώμονα θα επέλθει η ιστορική συνέχεια σ’ έναν στόλο που ουδέποτε και για κανέναν λόγο δεν υπέστειλε τη σημαία του και παράλληλα θεωρείται από φίλους κι εχθρούς ένας υπολογίσιμος σύμμαχος ή αντίπαλος.
Παράλληλα τουλάχιστον ως τώρα οι χρήστες των πολεμικών πλοίων και η ηγεσία τους έχουν αποτρέψει τις «έτοιμες λύσεις», που ορισμένοι- δίχως να είναι στο ναυτικό- υπερθεματίζουν, για πλοία που είτε έχουν στην πλάτη τους περίπου 30 χρόνια υπηρεσίας, είτε για πλοία που είναι εν υπηρεσία αλλά αυτοί που τα έχουν θέλουν να τ’ απομακρύνουν από τον δικό τους στόλο.
Η μόνη έτοιμη λύση που πέρασε από το ναυτικό συμβούλιο είναι αυτή του εκσυγχρονισμού των υφιστάμενων φρεγατών ΜΕΚΟ, για τον οποίο έχει τονιστεί το μεγάλο ρίσκο!
Πλοία ικανά για τις εθνικές επιδιώξεις ή κάτι άλλο;
Για το Πολεμικό Ναυτικό η προτεραιότητά του δεν αφορά την όποια νέα πλατφόρμα επιλεγεί, αλλά η δυνατότητα συνεργασίας μεταξύ των τύπων πλοίων και η άμεση διαθεσιμότητα αναπλήρωσης φόρτου όπλων σε περίπτωση που απαιτηθεί σε μια πιθανή εμπλοκή.
Είναι κοινώς αποδεκτό ότι το Πολεμικό Ναυτικό αποτελεί τον κύριο προμαχώνα για την προάσπιση των συμφερόντων της χώρας και την αποφυγή δυσάρεστων συμβιβασμών που μπορεί να προκύψουν, ιδίως αυτή την περίοδο που η Αθήνα αναδεικνύεται σε ενεργειακό παίκτη στη Μεσόγειο και με μια Άγκυρα που ξεδιπλώνει ολοένα και περισσότερο τ’ αναθεωρητικά της σχέδια για την περιοχή.
Ένα ναυτικό με ισχύ που μπορεί να προασπίσει τις Εθνικές επιδιώξεις της χώρας είναι αυτό που επιβάλει η παρούσα συγκυρία κι όχι ένα ναυτικό που θα του επιβάλουν συγκεκριμένο status quo και πλαίσιο δυνατοτήτων.
Είναι πάντως άξιο απορίας ότι υφίστανται ακόμη συζητήσεις για πλοία δίχως μέλλον. Πλοία που αποσύρθηκαν άρον άρον ή που το ναυτικό το οποίο τα χρησιμοποιεί τους αλλάζει την αποστολή διότι τα κρίνει ως μη επιχειρησιακά για κύρια μονάδα επιφανείας
Δημοσίευση σχολίου