Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ
Είπε μία-δυό κουβέντες ο Ταγίπ Ερντογάν, στις δηλώσεις του μετά το πέρας της συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου της Τουρκίας.
Στην Ελλάδα και στην Κύπρο λίγοι έδωσαν σημασία, -δεν είμαι βέβαιος αν κάποιος την είδε- αλλά και οι δημοσιογράφοι δεν την εντοπίσαμε έγκαιρα. Βασικά δείχνει και την πορεία που αποφάσισε να πάρει ο ισλαμιστής πρόεδρος της Τουρκίας.
Όχι επειδή ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων. Αλλά επειδή σχεδιάζει από καιρό τις κινήσεις του, παρά το γεγονός ότι οι Αμερικανοί συνεχίζουν να πιστεύουν ότι η Τουρκία, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα επιστρέψει στη Δύση.
Αφού τόνισε ότι «οι δηλώσεις του Προέδρου των ΗΠΑ περιορίζονται στο να περιπλέξουν τη διαδικασία και τις σχέσεις μαζί μας», περιέγραψε μερικά από τα προβλήματα και σημείωσε εμφαντικά ότι «το φως της αλήθειας δεν θα πάψει να λάμπει, μόνο και μόνο επειδή ισχυρίζονται το αντίθετο. Η κόκκινη γραμμή της Τουρκίας, η υποστήριξη για τη FETÖ (του Ιμάμη Γκιουλέν) και το (κουρδικό) PKK/PYD, και το εμπάργκο και τα F-35 έχουν βλάψει τις σχέσεις μας».
Σύμφωνα με τον Ερντογάν, «πέρα από τις τελευταίες εξελίξεις, οι σχέσεις της Τουρκίας και των ΗΠΑ έχουν πλέον μείνει πολύ πίσω. Εμείς θα βαδίσουμε προς τους δικούς μας στόχους, ανεξαρτήτως περιστάσεων. Έχουμε κουραστεί να μας ζητείται να κάνουμε υποχωρήσεις».
Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής. Και βεβαίως εννοεί τις συμμαχίες στις οποίες συμμετέχει εδώ και αρκετά χρόνια, όταν οι Αμερικανοί γραφειοκράτες κοιμόντουσαν, ως συνήθως. Και δεν αναφέρεται στο ΝΑΤΟ και τις υποχρεώσεις, του οποίου καταπατεί. Αλλά τη Ρωσία και το Ιράν και την Κίνα, χώρες με τις οποίες διατηρεί «σχέσεις αγάπης και μίσους» χωρίς να σπάει τις όποιες συμμαχίες μαζί τους.
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και έχω την αίσθηση ότι οι αξιωματούχοι ασφαλείας του Λευκού Οίκου και ο ίδιος ο Τζο Μπάιντεν σε αντίθεση με τους γραφειοκράτες στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και στο Πεντάγωνο, έχουν καταλάβει το ρόλο που παίζει ο Ερντογάν. Ο Τούρκος πρόεδρος έχει ήδη διαλύσει τη νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ, που καλύπτει στρατηγικά τη Μεσόγειο, με αποτέλεσμα να βρεί …πόρτα ανοικτή η Ρωσία και να μπει μέσα.
Είναι μεγάλο το πρόβλημα, μην βλέπετε πως το καλύπτουν οι νατοϊκοί όπως η γάτα τα απορρίμματά της. Η Τουρκία δεν έχει προκαλέσει ένα απλό ρήγμα στη συμμαχία, προς όφελος της Ρωσίας. Υπάρχουν αξιωματούχοι που εκφράζουν φόβους ότι η Άγκυρα καρφώνει μυστικά του ΝΑΤΟ στη Μόσχα.
Και όμως, αυτή η χώρα ακόμα και σήμερα, κερδίζει ασυλία από τους Ευρωπαίους, ειδικά τους Γερμανούς, ενώ έχουν εντοπιστεί υψηλόβαθμοί Αμερικανοί αξιωματούχοι να σκέφτονται όπως πριν 10-15 χρόνια, όταν ο Ερντογάν ήταν ο αγαπημένος ξένος ηγέτης του Λευκού Οίκου. Για να καταλάβετε, ο τυπάς αυτός είναι δημιούργημα της Αμερικής. Τον προώθησαν ως ένα μετριοπαθή ηγέτη, που αντιπροσώπευε το «νεοφιλελεύθερο» Ισλάμ. Τους κοράϊδεψε. Ήταν από τότε ψεύτης.
Το ερώτημα παραμένει: Θα προχωρήσει σε αντίποινα ο Ερντογάν εναντίον της Αμερικής για την αναγνώριση της Γενοκτονίας; Ή θα είναι η αναγνώριση η αφετηρία μίας νέας πορείας προς τη Δύση, για να αποφύγει περαιτέρω σύγκρουση με τις ΗΠΑ και να διασώσει την οικονομία του. Ή μήπως θα συνεννοηθεί με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και θα τα τινάξει όλα στον αέρα.
Κατά τη γνώμη μου, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Αυτές είναι οι επιλογές του ισλαμιστή προέδρου. Προβλέψιμος είναι. Κατά τη γνώμη μου θα συνεχίσει να παίζει το «ρωσικό παιγνίδι» για να ενοχλεί τους Αμερικανούς. Υπολογίζει λάθος. Διότι ο Τζο Μπάιντεν δεν είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Δίνει ευκαιρίες αλλά αν δεν τις εκμεταλλευθεί ο απέναντι, ο σημερινός πρόεδρος της Αμερικής τιμωρεί. Ο Ερντογάν λογάριασε λάθος και στο θέμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, και σε ότι αφορά την ισχύ του κ. Μπάιντεν. Ισχύ που αποφάσισε ότι πρέπει να χρησιμοποιεί.
Ο Ερντογάν, όταν πιεστεί αποδεικνύεται ότι είναι δειλός. Δεν του βγήκε η «κίνηση φιλίας» προς το Ισραήλ, αν και ο δικτάτορας του Αζερμπαϊτζάν θα κάνει μία νέα προσπάθεια καθώς προτίθεται να προσκαλέσει τον πρόεδρο της Τουρκίας και τον πρωθυπουργό του Ισραήλ στο παλάτι του «για να τα βρουν». Δεν απέδωσε ούτε η κίνηση προς την Αίγυπτο και τις χώρες του Περσικού Κόλπου.
Αντίθετα, του έδωσε χέρι βοήθειας η Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα και μετά την προσβολή προς την πρόεδρο της Κομισιόν. Ποια είναι η πρόβλεψη για τις επόμενες κινήσεις του;
Είπε τα εξής:
«Ως Τουρκία, θέλουμε ειλικρινά να συνεργαστούμε με τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. με ισότιμους και δίκαιους όρους και να βαδίσουμε μαζί το μονοπάτι. Πιστεύουμε ότι αυτή η συνεργασία του παγκόσμιου, πολιτικού και οικονομικού συστήματος είναι πολύ πιο σημαντική και ωφελεί τους πάντες».
Από τη μία οι παλικαρισμοί και από την άλλη η δήθεν «συναίνεση». Μία φορά ψεύτης, πάντα ψεύτης. Απαιτείται προσοχή. Διότι θα μπορούσε να κάνει στροφή 180 μοιρών και να αλλάξει την ατζέντα και της Ουάσιγκτον, και της Μόσχας και των Βρυξελλών.
Πρόκειται για ένα τεράστιο μαλαγάνα.
«Το μόνο που θέλουμε είναι να μην υποστεί η χώρα μας», είπε, «διπλά πρότυπα, αποφάσεις και πρακτικές που είναι άδικες και λαμβάνονται υπό την επιρροή περιθωριακών ομάδων. Εάν τηρηθεί αυτή η στάση, εμείς τους προσεγγίζουμε όλους, προκειμένου να μιλήσουμε, να διαπραγματευτούμε, να συμφωνήσουμε, να συνεργαστούμε για όλους τους λόγους. Πιστεύω ότι θα ανοίξουμε τις πόρτες μιας νέας εποχής αξιολογώντας αυτά τα θέματα πρόσωπο με πρόσωπο κατά τη διάρκεια της συνάντησής μας με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν τον Ιούνιο».
Δείχνει άνθρωπο που θέλει να ξεχάσει το χαστούκι της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Και πάνω απ’ όλα δείχνει ένα ραδιούργο πολιτικό έτοιμο να κάνει την …υπέρβαση και να δώσει γη και ύδωρ σε όποιους νομίζει πως θα τον βγάλουν από τη δύσκολη θέση.
Δημοσίευση σχολίου