Στις 17 Δεκεμβρίου ήταν η δέκατη επέτειος από το ξέσπασμα των επαναστάσεων της Αραβικής Άνοιξης, οι οποίες πυροδοτήθηκαν για πρώτη φορά στην Τυνησία στις 17 Δεκεμβρίου 2010, όταν ο Μπουαζίζι έβαλε φωτιά στο σώμα του, διαμαρτυρόμενος για την κατάσχεση του εμπορεύματός του από το δήμο, κρατούσε ένα μικρό καρότσι για να πουλήσει λαχανικά και φρούτα που είχε σε αυτό.
Ο Τάρικ αλ Ταγέμπ Μοχάμεντ Μπουάζιζι, γεννημένος στο Σίντι Μπουζίντ το 1984 από μια φτωχή οικογένεια, ζούσε με την μητέρα του και τα 8 αδέλφια του, ενώ πατέρας του πέθανε όταν ήταν μικρό παιδί.
Ο Μπουαζίζι τελείωσε μόνο στο δημοτικό σχολείο, εργαζόταν ως πωλητής του δρόμου πουλώντας λαχανικά και φρούτα από νεαρή ηλικία.
Ο θάνατός του δεν έχει λησμονηθεί. Ο αραβικός κόσμος βρίσκεται ακόμα σε αναταραχή και αβέβαιος. Τα καθεστώτα, άλλα έπεσαν και άλλα παρέμεναν αγωνιζόμενα για επιβίωση, όπως συμβαίνει στη Λιβύη, την Αίγυπτο, τη Συρία και την Υεμένη.
Το χαστούκι στον βιοπαλαιστή και η «Αραβική Άνοιξη»
Η επανάσταση της «Αραβικής Άνοιξης» ξεκίνησε από τα δεινά του Μπουαζίζι, ο οποίος πουλούσε λαχανικά σε ένα καρότσι που το έσπρωχνε μπροστά του κάθε μέρα για να κερδίσει τα προς το ζην, αλλά οι τοπικές αρχές προσπάθησαν να το κατασχέσουν, που αντιπροσώπευε όλο τον πλούτο και τα κεφάλαιά του, με το πρόσχημα ότι πουλούσε χωρίς άδεια.
Όταν αρνήθηκε να παραδοθεί, έφαγε ένα χαστούκι δημόσια από την αστυνομικίνα Φαντία Χαμντί, η οποία τον επίπληξε και του είπε στα γαλλικά «Dégage».
Με το χαστούκι θεώρησε ότι έχασε την αξιοπρέπειά του, δεν δίστασε να βάλει φωτιά στο σώμα του μπροστά από το κτήριο του δήμου στην πόλη Σίντι Μπουζίντ.
Το καιγόμενο σώμα του Μπουάζιζι, ήταν η ισχυρότερη έκφραση του βάθους του πόνου και του πόνου του λόγω των κακών συνθηκών στις οποίες ζούσε, όπως συμβαίνει για τους περισσότερους στη χώρα.
Η λέξη «Dégage» σύντομα έγινε η πιο κοινή απαίτηση στις διαδηλώσεις και τις διαδηλώσεις στην Τυνησία.
Η λέξη επαναλήφθηκε στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, την Υεμένη, τη Συρία και άλλες χώρες που βιώνουν αναταραχές, πόλεμο και εκτοπισμό από τότε.
Ο θάνατος του Μπουαζίζι έγινε μέθοδος που επαναλήφθηκε από περισσότερα από πενήντα άτομα σε διάφορες αραβικές χώρες για να εκφράσουν την απόρριψη της αδικίας, της ανισότητας και της προσβολής.
Τιμήθηκε μετά τη θυσία του
Το όνομα της πλατείας «7η Νοεμβρίου» στο Σίντι Μπουζίντ αντικαταστάθηκε από την ονομασία «Μάρτυρας Μοχάμεντ Μπουαζίζι», είχε ονομαστεί «7η Νοεμβρίου» πριν από 23 χρόνια, για να τιμήσει την ημέρα κατά την οποία ο αναπληρωτής πρόεδρος Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι ανέλαβε την προεδρία το 1987.
Το νοσοκομείο στο οποίο μεταφέρθηκε ο Αλ-Μπουαζίζι πήρε το όνομά του, ενώ λεγόταν «Κέντρο τραύματος και σοβαρών εγκαυμάτων», το οποίο ήταν κέντρο πρώτων βοηθειών για επείγουσες περιπτώσεις.
Επιλέχθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 27 Οκτωβρίου 2011 για να κερδίσει το Βραβείο Ζαχάρωφ για την Ελευθερία της Σκέψης, μαζί με τρεις άλλους. Αυτό το βραβείο απονέμεται σε ανθρώπους ή ιδρύματα που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας της σκέψης και το χρηματικό έπαθλο ανέρχεται σε 50 χιλιάδες ευρώ και πήρε την ονομασία από τον Σοβιετικό αντιφρονούντα, Αντρέι Ζαχάρωφ.
Ο δήμαρχος της γαλλικής πρωτεύουσας, Παρίσι, την εποχή εκείνη, ονόμασε μια πλατεία στο κέντρο της πρωτεύουσας, ως Μοχάμεντ Μπουαζίζι, παρουσία της μητέρας και της αδελφής του Μπουαζίζι.
Εκείνη την εποχή, η μητέρα του είπε για την τιμή: «Είμαι περήφανη για τον γιο μου, τον μάρτυρα, ο οποίος θεωρείται ως παράδειγμα για κάθε μάρτυρα και σε όλους όσους φέρουν την ευθύνη για την επανάσταση στην Τυνησία στην πλάτη του, και ένα δώρο σε όλους τους αραβικούς λαούς που αναζητούν την ελευθερία τους και καταπολεμούν την αδικία».
Ο αδελφός του Μοχάμεντ Μπουαζίζι, ο Σαλέμ, απέρριψε δύο προσφορές από δύο επιχειρηματίες για να αγοράσουν το καρότσι του αδελφού του, προτιμώντας να διατηρήσει την οικογένεια ως μνήμη του αποθανόντος τους ή να το τοποθετήσει σε δημόσιο χώρο στην πόλη Σίντι Μπουζίντ.
Οι διαδηλώσεις
Μετά τον θάνατο του Μπουαζίζι στις 4 Ιανουαρίου 2011, λόγω σοβαρών εγκαυμάτων που κάλυψαν ολόκληρο το σώμα του, έγινε μια ακόμη ώθηση για τη συνέχιση των λαϊκών διαδηλώσεων σε ολόκληρη την Τυνησία, οι οποίες ανέτρεψαν τον Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι ένα μήνα αφότου ο Μπουαζίζι κάηκε.
Οι διαδηλώσεις των Τυνήσιων εξαπλώθηκαν σε όλες τις πόλεις και οδήγησαν σε συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας και πολλοί άνθρωποι τραυματίστηκαν και σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των διαδηλώσεων.
Ο Μπεν Άλι κατέφυγε στη Σαουδική Αραβία στις 14 Ιανουαρίου 2011. Η Τυνησία εισέρχεται σε μια διαφορετική φάση στην ιστορία της χώρας.
Η σπίθα της επανάστασης της Τυνησίας έφτασε στην Αίγυπτο και οι διαδηλώσεις άρχισαν στις 25 Ιανουαρίου 2011, δηλαδή μετά το θάνατο του Μπουαζίζι. Οι Αιγύπτιοι βγήκαν την ημέρα του «θυμού των Αιγυπτίων», που συνέπεσε με την ημέρα της αστυνομίας στη χώρα, για να απαιτήσουν την εξάλειψη της φτώχειας και της ανεργίας και την ανατροπή της κυβέρνησης.
Ο Πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ παραιτήθηκε από την εξουσία τον Φεβρουάριο του 2011 και παρέδωσε την εξουσία στον στρατό, έως ότου ο Αμπντέλ Φατάχ Ελ Σίσι εξελέγη πρόεδρος το 2014.
Η Λιβύη, που βρίσκεται ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Τυνησία, δεν διέφυγε από τη σπίθα των επαναστάσεων και των διαδηλώσεων, αλλά τα πράγματα εκεί πέρασαν σε διαφορετικό δρόμο.
Καθώς η Λιβύη εισήλθε σε εμφύλιο πόλεμο στον οποίο οι δυτικές χώρες παρενέβησαν και συνέβαλαν στην ανατροπή της κυριαρχίας του συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι, και τελείωσε με το θάνατό του δημόσια, μπροστά στα μάτια του κόσμου.
Το όνομα της πλατείας «7η Νοεμβρίου» στο Σίντι Μπουζίντ αντικαταστάθηκε από την ονομασία «Μάρτυρας Μοχάμεντ Μπουαζίζι», είχε ονομαστεί «7η Νοεμβρίου» πριν από 23 χρόνια, για να τιμήσει την ημέρα κατά την οποία ο αναπληρωτής πρόεδρος Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι ανέλαβε την προεδρία το 1987.
Το νοσοκομείο στο οποίο μεταφέρθηκε ο Αλ-Μπουαζίζι πήρε το όνομά του, ενώ λεγόταν «Κέντρο τραύματος και σοβαρών εγκαυμάτων», το οποίο ήταν κέντρο πρώτων βοηθειών για επείγουσες περιπτώσεις.
Επιλέχθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 27 Οκτωβρίου 2011 για να κερδίσει το Βραβείο Ζαχάρωφ για την Ελευθερία της Σκέψης, μαζί με τρεις άλλους. Αυτό το βραβείο απονέμεται σε ανθρώπους ή ιδρύματα που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας της σκέψης και το χρηματικό έπαθλο ανέρχεται σε 50 χιλιάδες ευρώ και πήρε την ονομασία από τον Σοβιετικό αντιφρονούντα, Αντρέι Ζαχάρωφ.
Ο δήμαρχος της γαλλικής πρωτεύουσας, Παρίσι, την εποχή εκείνη, ονόμασε μια πλατεία στο κέντρο της πρωτεύουσας, ως Μοχάμεντ Μπουαζίζι, παρουσία της μητέρας και της αδελφής του Μπουαζίζι.
Εκείνη την εποχή, η μητέρα του είπε για την τιμή: «Είμαι περήφανη για τον γιο μου, τον μάρτυρα, ο οποίος θεωρείται ως παράδειγμα για κάθε μάρτυρα και σε όλους όσους φέρουν την ευθύνη για την επανάσταση στην Τυνησία στην πλάτη του, και ένα δώρο σε όλους τους αραβικούς λαούς που αναζητούν την ελευθερία τους και καταπολεμούν την αδικία».
Ο αδελφός του Μοχάμεντ Μπουαζίζι, ο Σαλέμ, απέρριψε δύο προσφορές από δύο επιχειρηματίες για να αγοράσουν το καρότσι του αδελφού του, προτιμώντας να διατηρήσει την οικογένεια ως μνήμη του αποθανόντος τους ή να το τοποθετήσει σε δημόσιο χώρο στην πόλη Σίντι Μπουζίντ.
Οι διαδηλώσεις
Μετά τον θάνατο του Μπουαζίζι στις 4 Ιανουαρίου 2011, λόγω σοβαρών εγκαυμάτων που κάλυψαν ολόκληρο το σώμα του, έγινε μια ακόμη ώθηση για τη συνέχιση των λαϊκών διαδηλώσεων σε ολόκληρη την Τυνησία, οι οποίες ανέτρεψαν τον Ζιν Ελ Αμπιντίν Μπεν Άλι ένα μήνα αφότου ο Μπουαζίζι κάηκε.
Οι διαδηλώσεις των Τυνήσιων εξαπλώθηκαν σε όλες τις πόλεις και οδήγησαν σε συγκρούσεις με τις δυνάμεις ασφαλείας και πολλοί άνθρωποι τραυματίστηκαν και σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των διαδηλώσεων.
Ο Μπεν Άλι κατέφυγε στη Σαουδική Αραβία στις 14 Ιανουαρίου 2011. Η Τυνησία εισέρχεται σε μια διαφορετική φάση στην ιστορία της χώρας.
Η σπίθα της επανάστασης της Τυνησίας έφτασε στην Αίγυπτο και οι διαδηλώσεις άρχισαν στις 25 Ιανουαρίου 2011, δηλαδή μετά το θάνατο του Μπουαζίζι. Οι Αιγύπτιοι βγήκαν την ημέρα του «θυμού των Αιγυπτίων», που συνέπεσε με την ημέρα της αστυνομίας στη χώρα, για να απαιτήσουν την εξάλειψη της φτώχειας και της ανεργίας και την ανατροπή της κυβέρνησης.
Ο Πρόεδρος Χόσνι Μουμπάρακ παραιτήθηκε από την εξουσία τον Φεβρουάριο του 2011 και παρέδωσε την εξουσία στον στρατό, έως ότου ο Αμπντέλ Φατάχ Ελ Σίσι εξελέγη πρόεδρος το 2014.
Η Λιβύη, που βρίσκεται ανάμεσα στην Αίγυπτο και την Τυνησία, δεν διέφυγε από τη σπίθα των επαναστάσεων και των διαδηλώσεων, αλλά τα πράγματα εκεί πέρασαν σε διαφορετικό δρόμο.
Καθώς η Λιβύη εισήλθε σε εμφύλιο πόλεμο στον οποίο οι δυτικές χώρες παρενέβησαν και συνέβαλαν στην ανατροπή της κυριαρχίας του συνταγματάρχη Μουαμάρ Καντάφι, και τελείωσε με το θάνατό του δημόσια, μπροστά στα μάτια του κόσμου.
Η Λιβύη εξακολουθεί να είναι αιχμάλωτος συγκρούσεων και πολέμων, και κανείς δεν ξέρει πότε θα τελειώσουν και η κατάσταση θα σταθεροποιηθεί.
Όσον αφορά την κατάσταση της Συρίας και της Υεμένης, δεν διαφέρει πολύ από την περίπτωση της Λιβύης, καθώς οι επαναστάσεις των δύο χωρών μετατράπηκαν σε εμφύλιους πολέμους και η παρέμβαση εξωτερικών δυνάμεων συνέβαλε στην περιπλοκή της κατάστασης σε αυτές, εν μέσω μεγάλης καταστροφής και διχασμού.
Η εκμετάλλευση των επαναστάσεων
Οι επαναστάσεις, που βρίσκονταν στην ειρηνική τους αρχή, οδήγησαν στην εμφάνιση πολλών διαφορετικών δυνάμεων και ρευμάτων, όπως η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» αλλά και με την πιο επικίνδυνη την οργάνωση του «Ισλαμικού Κράτους» στη Συρία και το Ιράκ, η οποία προκάλεσε την καταστροφή πολλών οικισμών και πόλεων και οδήγησε σε μαζικές προσφυγικές ροές από τις δύο χώρες προς ασφαλέστερα μέρη.
Η σύγκρουση στην Υεμένη προκάλεσε επίσης μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση, καθώς πολλά παιδιά έχουν πεθάνει λόγω της εξάπλωσης ασθενειών και επιδημιών και της εξάπλωσης του λιμού που εξακολουθεί να επικρατεί στη χώρα. /bbc/.
Όσον αφορά την κατάσταση της Συρίας και της Υεμένης, δεν διαφέρει πολύ από την περίπτωση της Λιβύης, καθώς οι επαναστάσεις των δύο χωρών μετατράπηκαν σε εμφύλιους πολέμους και η παρέμβαση εξωτερικών δυνάμεων συνέβαλε στην περιπλοκή της κατάστασης σε αυτές, εν μέσω μεγάλης καταστροφής και διχασμού.
Η εκμετάλλευση των επαναστάσεων
Οι επαναστάσεις, που βρίσκονταν στην ειρηνική τους αρχή, οδήγησαν στην εμφάνιση πολλών διαφορετικών δυνάμεων και ρευμάτων, όπως η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» αλλά και με την πιο επικίνδυνη την οργάνωση του «Ισλαμικού Κράτους» στη Συρία και το Ιράκ, η οποία προκάλεσε την καταστροφή πολλών οικισμών και πόλεων και οδήγησε σε μαζικές προσφυγικές ροές από τις δύο χώρες προς ασφαλέστερα μέρη.
Η σύγκρουση στην Υεμένη προκάλεσε επίσης μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική κρίση, καθώς πολλά παιδιά έχουν πεθάνει λόγω της εξάπλωσης ασθενειών και επιδημιών και της εξάπλωσης του λιμού που εξακολουθεί να επικρατεί στη χώρα. /bbc/.
Δημοσίευση σχολίου