Σκληρή μάχη για τον έλεγχο της πιο κρίσιμης ίσως στρατηγικά πόλης στη Συρία, το Χαλέπι, διεξάγεται ανάμεσα στους αντικαθεστωτικούς αντάρτες και τις δυνάμεις του Σύρου προέδρου, Μπασάρ Αλ Άσαντ, οι οποίες ενισχύονται και από τη ρωσική Αεροπορία.
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Όπως μεταδίδουν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, στο υπό πολιορκία τμήμα της πόλης που ελέγχεται από τους αντάρτες, έχουν εγκλωβιστεί περί τους 250.000 ανθρώπους και όλα δείχνουν ότι μετά την κατάρρευση της εκεχειρίας η βία που θα ακολουθήσει θα είναι χειρότερη από ποτέ, δεδομένου του «λάφυρου» που θα εξασφαλίσει όποιος επικρατήσει…
Σε μια χαρακτηριστική για τη ρωσική οπτική αναφορά, ο πρεσβευτής της Ρωσίας στα Ηνωμένα Έθνη, Βιτάλι Τσούρκιν, είπε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), ότι η ειρήνη στη Συρία είναι «κάτι το σχεδόν αδύνατο τώρα», σε ένα διπλωματικό μήνυμα στους Αμερικανούς, ότι για να μην επαναληφθεί το «λάθος» του βομβαρδισμού των συριακών δυνάμεων παρά την εκεχειρία, για λόγους αποτρπής δηλαδή το τίμημα θα είναι υψηλό. Οι λέξεις «σχεδόν» και «τώρα», αφήνουν περιθώριο… αργότερα. Το πόσο αργότερα θα εξαρτηθεί…
Ο Ρώσος απήντησε με ψυχραιμία στις επιθέσεις του συνόλου των δυτικών χωρών που το έριξαν στις συνήθεις αναφορές περί εγκλημάτων πολέμου, τα οποία πέραν του ότι δεν υπάρχει πλευρά στον πόλεμο που να μην τα διαπράττει, μάλλον αποκαλύπτουν αδυναμία, κι αυτό εξαιτίας της απροθυμίας στρατιωτικής εμπλοκής, όπως ακριβώς έκανε η Μόσχα.
Εάν η Δύση ενωμένη αποφάσιζε να στηρίξει με τον ακριβώς ίδιο τρόπο που κάνει η Μόσχα τον Άσαντ, τους αντικαθεστωτικούς, να είναι απολύτως βέβαιοι ότι το κίνητρο εξεύρεσης συμβιβασμού θα αυξανόταν, ασφαλώς παράλληλα με τον κίνδυνο ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης. Πάντα έτσι «δούλευε» και δεν πρόκειται να αλλάξει τώρα, επειδή ορισμένοι αποφάσισαν να παραστήσουν ότι δεν θυμούνται την «αλφαβήτα» των πολεμικών συγκρούσεων…
Όλα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα και θα έπρεπε να θυμούνται, ότι αυτός που κερδίζει στο πεδίο της μάχης θα πρέπει να είναι εγκληματικά αφελής για να προσέλθει στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, ειδικά όταν γνωρίζει εκ προοιμίου ότι όσα του προσφέρονται είναι απειροελάχιστα μπροστά σε όσα προσδοκά βάσιμα να κερδίσει από τη συνέχεια των μαχών.
Με απλά λόγια, αυτή τη φορά η Ρωσία θα «πουλήσει» πολύ ακριβά στις ΗΠΑ μια νέα συμφωνία εκεχειρίας – κατάπαυσης του πυρός και όσο ενισχύονται οι πιθανότητες στρατιωτικής επικράτησης σε στρατηγικής σημασίας περιοχές, τόσο θα μειώνεται το κίνητρο εξεύρεσης διπλωματικής εξόδου από το αδιέξοδο, άρα θα μεγαλώνει και το αντάλλαγμα που θα ζητά η πλευρά που έχει το πλεονέκτημα, ενώ δεν αποκλείεται να μην ενδιαφέρεται και καθόλου.
Όσον αφορά το ανθρωπιστικό σκέλος της υπόθεσης, είναι αναμφισβήτητα πάρα πολύ σοβαρό. Όποιος παρακολουθεί όσα μεταδίδονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αντιλαμβάνεται πέραν πάσης αμφιβολίας ότι αυτά που εξελίσσονται στην περιοχή είναι τρομακτικά για οποιονδήποτε άνθρωπο που έχει συνείδηση.
Το πρόβλημα είναι ότι και οι δυο πλευρές επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν τις δραματικές εικόνες για να συγκινήσουν το διεθνές ακροατήριο και να κερδίσουν τη συμπάθεια με το μέρος τους, ή μάλλον για να είμαστε πιο ακριβείς, να πετύχουν να πλήξουν επικοινωνιακά τον αντίπαλο, όσο περισσότερο μπορούν. Και οι δυο εμπλέκονται σε τρομακτικά εγκλήματα και επ’ αυτού δεν μπορεί να υπάρχει άλλο αμφιβολία. Όσοι επιχειρούν προβολή του ενός σε βάρος του άλλου, απλώς εγκληματούν.
Επιχειρησιακά είναι λογικό, ηθικά δεν είναι θεμιτό. Ξέρουμε όλοι όμως, ότι όσο και να το καταγγείλουμε, αυτό θα συνεχίσει να ισχύει. Όποιος και να ρίξει βόμβες και βλήματα, παιδάκια και αμάχους θα σκοτώσει. Δεν ρίχνει η μια πλευρά στην άλλη λουλούδια. Τα βίντεο που κυκλοφορούν σε κάνουν να αναρωτιέσαι εάν σε αυτό τον βρόμικο εμφύλιο μάχονται ζώα και όχι άνθρωποι με συνείδηση.
Το πρόβλημα είναι ότι οι διεθνείς προστάτες των εμπλεκομένων σε αυτόν τον πόλεμο δεν μπορούν να συμφωνήσουν για τα στοιχειώδη. Το πρώτο και βασικότερο, είναι ότι όποιος ζει αυτόν τον πόλεμο από κοντά, αντιλαμβάνεται ότι αυτές οι δυο πλευρές δεν μπορούν να ζήσουν ξανά μαζί και πως η προσπάθεια να κρατηθεί ενωμένη η Συρία, πέραν του ότι είναι καταδικασμένη, είναι και αντιπαραγωγική.
Και αυτό διότι, μεταξύ άλλων, «σκοντάφτει» στην απροθυμία του Άσαντ να συναινέσει στην απομάκρυνσή του από την εξουσία, το οποίο και θα συνεχίσει να κάνει όσο τον στηρίζει η Μόσχα και η Τεχεράνη, αφού οτιδήποτε άλλο δεν θα του εξασφάλιζε ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον από αυτό που έχει στη Συρία….
Όσοι δε πιστεύουν ότι εάν ο Άσαντ έκανε στην άκρη, η Συρία θα μπορούσε να γυρίσει σε φυσιολογικούς ρυθμούς, να ξεκινήσει η ανοικοδόμηση και σταδιακά να γίνει ξανά ένα «φυσιολογικό» κράτος, απλά αυταπατώνται. Κατά συνέπεια, η πρώτη παραδοχή είναι ότι οι Αλαουίτες θα πρέπει να βρουν το δικό τους «σπίτι» και με αυτό ως δεδομένο αντάλλαγμα, να ξεκινήσει η προσπάθεια εξεύρεσης συμβιβασμού. Αλλιώς, το Χαλέπι θα συνεχίσει να παράγει μόνο νεκρούς και ερείπια…
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου