Του Κώστα Βενιζέλου
Ο χρόνος που επιλέγηκε να γίνει η επίσκεψη του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Ισραήλ δεν ήταν ο κατάλληλος, ούτε υπήρχε καμία επείγουσα ανάγκη να γίνει. Τα όποια ζητήματα προέκυπταν από τα μηνύματα που έστελνε ή και διέρρεε ο υπουργός Ενέργειας του Ισραήλ Yuval Steinitz, ο οποίος παρουσιάζεται υπέρμαχος της μεταφοράς με αγωγούς φυσικού αερίου στην Τουρκία ανεξάρτητα των ενστάσεων της Λευκωσίας, θα μπορούσαν να ξεκαθάριζαν χωρίς την εσπευσμένη μετάβαση του Προέδρου εκεί.
Ωστόσο, η επίσκεψη έγινε, τα αποτελέσματα, αυτά που καταγράφονται στο κοινό ανακοινωθέν, είναι δημόσια και προς αξιολόγηση. Η εφαρμογή, όμως, είναι αυτή που θα κριθεί στο τέλος. Το κοινό ανακοινωθέν δείχνει πάντως πώς θα κινηθούν οι δύο χώρες και τι… άφησε ο καθένας στο τραπέζι.
Πρώτο, παρά το γεγονός ότι δεν κατονομάζεται το Κυπριακό (γιατί άραγε;), υπάρχει στο ανακοινωθέν αναφορά «στην επίλυση των εκκρεμούντων θεμάτων μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας, που θα διευκόλυνε τα μέγιστα τον ρυθμό της ανάπτυξης μελλοντικών έργων που θα προχωρήσουν σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο όπως επίσης θα ενίσχυε κατά πολύ τη σταθερότητα στην περιοχή». Σημαντική η αναφορά στο διεθνές δίκαιο, παρόλο που μπορεί να τυγχάνει διαφορετικής ερμηνείας (άλλα λέγει ο ισχυρός και διαφορετικά ο αδύνατος). Παράλληλα, θα πρέπει να υποδειχθεί πως, διά του κοινού ανακοινωθέντος, εντάσσεται το Ισραήλ στους άμεσα ενδιαφερόμενους του Κυπριακού. Και επειδή το συμφέρον του είναι η κατασκευή του αγωγού προς την Τουρκία, εάν το Κυπριακό θεωρείται «εμπόδιο», θα ανοίξει ένας αγωγός πιέσεων προς τη Λευκωσία. Η Κύπρος είναι ο αδύνατος κρίκος στην αλυσίδα αυτή, καθώς θα πρέπει, για τους Τούρκους και τους Ισραηλινούς, να μην αποτελέσει η Λευκωσία τον παράγοντα που θα αποτρέψει τον σχεδιασμό. Εκτός κι εάν το Ισραήλ θα στραφεί ολοκληρωτικά προς την Τουρκία και θα θέσει ως προϋπόθεση για την κατασκευή του αγωγού τη λύση του Κυπριακού. Ποιο από τα δυο σενάρια είναι πιο ρεαλιστικό άραγε;
Δεύτερο, έχει συμφωνηθεί να ολοκληρώσουν τις συζητήσεις μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2016 του θέματος της συνεκμετάλλευσης αναφορικά με τα κοιτάσματα του Αφροδίτη και του Yishai. Συνεκμετάλλευση ποιου; Κοινό κοίτασμα δεν υπάρχει. Και όπως είναι γνωστό στο κοίτασμα Αφροδίτη υπάρχει αρκετό αέριο ενώ στο Yishai πολύ λίγο. Αυτή είναι και η διαφορά που χωρίζει τις δύο χώρες και δεν έχει μέχρι σήμερα επιτευχθεί συμφωνία παρά τους πολλούς γύρους συνομιλιών. Και είναι να διερωτάται κανείς εάν θα μπορέσουν να καταλήξουν σε συμφωνία μέχρι τον ερχόμενη Σεπτέμβριο. Προς τι το χρονοδιάγραμμα;
Η διεθνής πολιτική δεν είναι «φιλανθρωπικό ίδρυμα». Δίνεις και παίρνεις. Αυτό θα πρέπει να γίνεται πάντα. Περαιτέρω, στην πολιτική, και κυρίως σε μια συζήτηση που μετατρέπεται σε διαπραγμάτευση, θα πρέπει να έχουν όλοι ανοικτά τα μάτια και τα αφτιά. Κυρίως, όμως, να γνωρίζουν οι παίκτες πως τα συμφέροντα είναι που καθορίζουν τις συνεργασίες και όχι οι φιλίες που μπορούν να αλλάζουν όπως τα πουκάμισα.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου