Του Σωτήρη Ν. Καμενόπουλου
(Υποψήφιος Διδάκτωρ Πολυτεχνείου Κρήτης)
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα στην εφημερίδα Καθημερινή, οι πολύ καλές Ελληνοϊσραηλινές σχέσεις οι οποίες επιβεβαιώθηκαν προσφάτως «αποτελούν για τους αναλυτές στην Ευρώπη ένα απροσδόκητο θέαμα καθώς οι περισσότεροι εξ αυτών θυμούνται τη μονίμως διαμαρτυρόμενη Αριστερά (…). Απ’ ό,τι φάνηκε (…) αυτή η πραγματικότητα αποτελεί παρελθόν».
Για αρκετούς, ίσως, αυτό όντως ήταν ένα «απροσδόκητο θέαμα». Για άλλους όμως όχι: το γεωπολιτικό αυτό γεγονός είχε εκτιμηθεί και ήταν αναμενόμενο. Και προσπάθειες για το χτίσιμο κατάλληλων προγεφυρωμάτων πραγματοποιούνταν διαρκώς, όχι μόνο από πολιτικούς/διπλωμάτες, αλλά και από απλούς πολίτες.
Η πορεία προς το «απροσδόκητο θέαμα» έχει τρεις ιστορικούς σταθμούς. Το 1990 ο τότε Πρωθυπουργός κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναγνώρισε επισήμως το Κράτος του Ισραήλ. Το 2010, ο τότε Πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, πραγματοποίησε στρατηγική γεωπολιτική στροφή της Ελλάδας προς την πλευρά του Ισραήλ.
Το 2016, ο σημερινός Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας ξεπερνά τη «μονίμως διαμαρτυρόμενη αριστερά» με αποτέλεσμα το «απροσδόκητο θέαμα» που έστειλε την «πραγματικότητα στο παρελθόν».
Από το 2010, ήταν αρκετοί αυτοί οι απλοί πολίτες (και ας μη φαίνονται), οι οποίοι εκτιμούσαν-πίστευαν-διέβλεπαν τις επερχόμενες τεκτονικές γεωπολιτικές αλλαγές τις οποίες λίγο-πολύ ζούμε σήμερα. Και οι οποίοι απλοί πολίτες κατέβαλλαν επίμονες και διαρκείς προσπάθειες για το χτίσιμο κατάλληλων προγεφυρωμάτων με το Ισραήλ. Το χτίσιμο τέτοιων προγεφυρωμάτων στη βάση της Ελληνικής κοινωνίας παραμένει αναγκαία και ικανή συνθήκη για την εμπέδωση των Ελληνοϊσραηλινών σχέσεων.
Σε παλαιότερο άρθρο είχε αναφερθεί πως «…Αυτά τα γνωρίζουν πλέον όλες ανεξαιρέτως οι ηγεσίες των πολιτικών παρατάξεων στην Ελλάδα. Επαναλαμβάνω: ΟΛΕΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ. (Δεν χρειάζεται νομίζω να γίνω πιο συγκεκριμένος.) Προσωπικά εκτιμώ πως είναι θέμα χρόνου να φτάσει το μήνυμα από πάνω προς τα κάτω και γι’αυτόν ακριβώς το λόγο βλέπουμε μία αναντιστοιχία μεταξύ της εκλογικής βάσης των Ελληνικών παρατάξεων και των επιλογών των ηγεσιών τους.
»Σε αυτό όμως φταίνε αποκλειστικά οι ηγεσίες ΟΛΩΝ των παρατάξεων καθώς δεν έχουν φροντίσει να εκπαιδεύσουν/ενημερώσουν τα στελέχη τους σχετικά με τις κοσμογονικές γεωπολιτικές αλλαγές που έχουν συμβεί από το 2010 και τις νέες συμμαχίες που δημιουργούνται…» (http://energypress.gr/news/synergasia-elladas-israil).
Στο ίδιο άρθρο είχε αναφερθεί πως: «…Εάν τα επόμενα δύο χρόνια επεκταθεί η συνεργασία μεταξύ Ελλάδας–Ισραήλ και στον ιδιωτικό τομέα, τότε αυτός ο δεσμός θα ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο και θα αποκτήσει βάθος χρόνου πολλών δεκαετιών…». Τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα επαναλήφθηκαν και αργότερα
.
Με όρους αειφορίας, για να καταστεί μία σχέση βιώσιμη θα πρέπει να υποστηλωθούν όλοι οι πυλώνες της.
Με όρους μηχανικής και αντοχής υλικών, στην περίπτωση των Ελληνοϊσραηλινών σχέσεων, αυτοί οι πυλώνες φαίνεται πως υποστηλώνονται πλέον με πολύ δυνατό μείγμα μπετόν-αρμέ.
Ωστόσο, έκπληξη δεν πρέπει να μας προκαλεί το «απροσδόκητο θέαμα», όσο το γεγονός πως αργήσαμε τόσο πολύ και πως ακόμη και σήμερα Έλληνες ακαδημαϊκοί δεν γνωρίζουν ότι το Ισραήλ από τη δεκαετία του 1990 βρισκόταν στην παγκόσμια κορυφή σε τεχνολογίες όπως π.χ. στα ρομποτικά θερμοκήπια και στην υδροπονία. Ορισμένοι απλοί πολίτες αυτά τα γνώριζαν από τότε…
Εν κατακλείδι, τα πάντα είναι θέμα χρόνου, αλλά και επίμονων προσπαθειών, τόσο των πολιτικών/διπλωματών όσο και των απλών πολιτών, για να έρθουν πολλά ακόμη «απροσδόκητα γεγονότα» και να δημιουργηθούν νέες «πραγματικότητες».
πηγή
Δημοσίευση σχολίου