Ένα τρισ.ευρώ τουλάχιστον θα στοιχίσει στη Γερμανία η έξοδος της Ελλάδος από την ευρωζώνη αναφέρει σήμερα το γερμανικό Spiegel, διαλύοντας έτσι τα "όνειρα" (ξένων και ντόπιων) που πιστεύουν ότι η Ελλάδα είναι αμελητέα ποσότητα. Αυτό αναφέρει με άρθρο του στο γερμανικό περιοδικό ο αρθρογράφος Βόλφγκανγκ Μινχάου.
Την ίδια στιγμή το αμερικανικό Marketwatch κρούει τον "κώδωνα" του κινδύνου ότι εάν υπάρξει Grexit, τότε η ευρωζώνη θα αλλάξει προς το χειρότερο, καθώς κανείς δεν γνωρίζει σε ποια σημεία είναι διασκορπισμένο το χρέος και ενδεχομένος να δαλυθεί, ενώ θα αποκαλυφθεί περίτρανα ότι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη είναι μια πελώρια "φούσκα" και απλά βολεύονταν οι Ευρωπαίοι με την μετατροπή της χώρας σε "Αποικία χρέους".
Όσο εξυπηρετούσε η χώρα το σκοπό τους, όλα ήταν καλά. Μόλις τα "υποζύγια" αντέδρασαν, τότε οι Βρυξέλλες άρχισαν να σκέφτονται πώς να την ξεφορτωθούν, αλλά δεν είναι τόσο απλά και "ευχάριστα" τα πράγματα για τους δανειστές.
"Η κατάσταση στο μεγάλο συνασπισμό που κυβερνά τη Γερμανία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το SPD, καθώς με τη στήριξή του η Μέρκελ θα μπορούσε να περάσει έναν συμβιβασμό από τη γερμανική βουλή ακόμα και χωρίς το κόμμα της. Αν όμως δεν συναινέσουν ούτε οι σοσιαλδημοκράτες, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα, λέει ο αρθρογράφος.
Δεδομένης όμως της κατάστασης, το SPD χάνει μια πολύ σημαντική ευκαιρία. Το μεγάλο ιστορικό λάθος της Μέρκελ ήταν η ανικανότητά της να δει την κρίση της ευρωζώνης ως ευκαιρία για μια βαθύτερη πολιτική ενοποίηση και η αντ' αυτού επιμονή της σε μη ρεαλιστικούς κανόνες και συνθήκες.
Το ευρώ ήταν χωρίς αμφιβολία πρόωρο. Τα διδάγματα από την κρίση του ευρώ είναι πως μία νομισματική ένωση είτε μπορεί να συναφθεί μεταξύ πολύ ομοιογενών οικονομιών είτε μόνο ως τμήμα μιας ευρύτερης πολιτικής ένωσης.
Το δεύτερο λάθος της Μέρκελ ήταν η επιμονή της σε μία πολιτική λιτότητας, η οποία έριξε την Ελλάδα σε μία πενταετία συνεχούς ύφεσης. Γνωρίζουμε από την οικονομική ιστορία τι συμβαίνει σε μια χώρα όταν εφαρμόζει λιτότητα εν μέσω ύφεσης. Αυτό ακριβώς που συνέβη στην Ελλάδα.
Τώρα οι δανειστές απαιτούν ακόμα περισσότερες περικοπές. Αυτό είναι πραγματικά παράδοξο αλλά και παράλογο, όπως το περιέγραψε ο Α. Τσίπρας στη βουλή.
Οι πιθανότητες μιας συμφωνίας είναι σήμερα μικρότερες από ό,τι πριν μία εβδομάδα. O Tσίπρας θα πρέπει να καταπιεί πολλά φαρμάκια και οι δανειστές να αναγνωρίσουν ότι δε θα πάρουν όλα τα λεφτά τους πίσω, αν είναι να συναφθεί μια συμφωνία.
Άλλωστε και οι δύο πλευρές θα έχουν πρόβλημα να «σερβίρουν» μια συμφωνία στα εσωτερικά τους ακροατήρια. Υπάρχει γκρίνια όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και στη Φινλανδία, τη Σλοβενία, τη Σλοβακία και στις βαλτικές χώρες. Και ποιος ξέρει αν η Ισπανία και η Πορτογαλία, που εφάρμοσαν τα δικά τους προγράμματα λιτότητας, θα ψηφίσουν υπέρ.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι η πολιτική της Μέρκελ στην Ευρώπη έχει πολλούς φίλους στη Γερμανία και ότι πολλοί αναγνώστες αυτού του άρθρου στη Γερμανία συμφωνούν με αυτήν. Είμαι, όμως, σίγουρος ότι αυτό θα αλλάξει όταν έρθει ο λογαριασμός. Κι αυτό θα γίνει όταν θα έρθει μια ελληνική χρεοκοπία.
Η πολιτική της Μέρκελ τότε θα σημάνει μια άμεση απώλεια σε σχεδόν τριψήφιο νούμερο δισεκατομμυρίων. Και ποιος ξέρει πόσο ακόμα παράπλευρο κόστος θα ακολουθήσει."
Με μια δυσλειτουργική οικογένεια παρομοιάζει ο δημοσιογράφος Matthew Lynn του Marketwatch την Ευρωζώνη, γράφοντας χαρακτηριστικά ότι αν τα κράτη μέλη ήταν στην πραγματικότητα τα μέλη μιας οικογένειας, ακόμα και ο πιο επιεικής ψυχολόγος θα τους έλεγε ότι πρέπει να σταματήσουν να παριστάνουν ότι μπορούν να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια οροφή.
"Αλλά παρ' όλα αυτά, η Ευρώπη δεν διώχνει τους Έλληνες από το ''κλαμπ". Οι προθεσμίες έρχονται και φεύγουν, αλλά οι διαμάχες δεν σταματούν. Αλλά αυτό που οι επενδυτές πρέπει να καταλάβουν είναι ότι η Ευρωζώνη δεν πρόκειται να αφήσει μια χώρα να φύγει από το ευρώ, γιατί αυτό θα το αλλαξει για πάντα κι όχι προς το καλύτερο. Όσο άσχημα κι αν πάνε τα πράγματα, πάντα μπορεί να βρεθεί ένας συμβιβασμός" γράφει.
"Εάν δεν υπάρξει συμφωνία, το ρίσκο να φύγει από την Ευρωζώνη είναι υπαρκτό, εκτιμούν οι αναλυτές, γι' αυτό και οι αποδόσεις των ομολόγων έχουν σημειώσει άνοδο. Αλλά, αν και είναι εύκολο να δούμε τα ρίσκα, και τι προκαλεί τη νευρικότητα στις αγορές, είναι επίσης σημαντικό να δούμε τι είναι αυτό που τις δένει" σημειωνει.
Όπως λέει, "υπάρχουν δύο παράγοντες που κρατούν την Ελλάδα στο κοινό νόμισμα. Ο πρώτος είναι ότι η Ευρωζώνη δεν αποτελεί μόνο μια οικονομική συμφωνία αλλά είναι και μια οικογένεια. Εαν η Ελλάδα φύγει, αυτό θα αλλάξει τη φύση της Ευρωζώνης για πάντα. Δεν θα είναι πια μια κοινότητα κρατών που έχουν ''παρκάρει'' τα περιουσιακά τους στοιχεία όλα μαζί, αλλά ένα καθεστώς ανταλλαγής, σαν κι αυτό που έχει αποτύχει τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν".
"Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η Νέα Υόρκη και η Καλιφόρνια θα βοηθούσαν το Τέξας σε μια αντίστοιχη κρίση, παρά την γκρίνια που θα υπήρχε. Το Λονδίνο και το Μάντσεστερ θα βοηθούσε την Ουαλία εάν χρειαζόταν. Εάν τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης δεν είναι διατεθειμένα να βοηθήσουν το ένα το άλλο όταν τα πράγματα είναι άσχημα, τότε η ζώνη θα γίνει ακόμα πιο χαλαρή και πιο πιθανό να αποτύχει μακροπρόθεσμα" γράφει ο Lynn.
Η Ε.Ε. θα καταβαλλόταν από αμφιβολίες και τύψεις γι' αυτό που θα έκανε στην Ελλάδα για χρόνια, ακόμα και για δεκαετίες, υποστηρίζει.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι φυσικά ο κίνδυνος μετάδοσης. Παρά τα δίχτυα ασφαλείας, κανείς δεν ξέρει στ' αλήθεια ποιες θα ήταν οι συνέπειες εάν η Ελλάδα έφευγε από την Ευρωζώνη. Η χρεοκοπία της Ελλάδας θα ήταν μια οικονομική αποτυχία της τάξης της κατάρρευσης της Lehman Brothers, μιας και παρά το γεγονός ότι η χώρα αναλογεί στο 3% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ, κανείς δεν ξέρει ακριβώς πού ακριβώς βρίσκεται διασκορπισμένο το χρέος.
"Η Ευρωζώνη είναι μια δυσλειτουργική οικογένεια που τα μέλη της έχουν πολύ λίγα κοινά μεταξύ τους. Αλλά όπως ξέρουμε πολλοί από προσωπική πείρα, ακόμα και οι πιο δυσλειτουργικές οικογένειες μπορούν να μείνουν μαζί για πολύ καιρό. Το τέλος θα έρθει κάποια στιγμή. Αλλά ακόμα είναι μακριά και μέχρι να έρθει κοντά, οι επενδυτές μπορούν να αγνοούν τη φασαρία" καταλήγει.
πηγή
πηγή
Δημοσίευση σχολίου