Θα μπορούσε η κυβέρνηση, χωρίς να ρωτήσει καθόλου την κ. Merkel, να επιβάλλει όλες τις προεκλογικές της υποσχέσεις: το τέλος της Τρόικας, τη διαγραφή χρέους, ένα καινούργιο πρόγραμμα χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας κλπ. - συνέντευξη
"Η έξοδος της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα μπορούσε να προκαλέσει ένα ακόμη μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό γεγονός στον πλανήτη, από τη χρεοκοπία της Lehman Brothers - ενώ έμμεσα θα βοηθούσε πιθανότατα τη Ρωσία, μέσω του δικαιώματος Veto στο ευρωπαϊκό συμβούλιο", αναφέρει το γερμανικό περιοδικό Spiegel.
Παράλληλα γράφει, με ένα απίστευτα προσβλητικό ύφος ότι, ο Έλληνας υπουργός οικονομικών είναι ένα είδος «σκιάχτρου του πάρτι», όπως το κόμμα των πρασίνων στο παρελθόν, στις αρχές της δεκαετίας του '80 (πηγή).
Την ίδια στιγμή, τονίζει πως ο υπουργός ήταν ανέκαθεν και εξ ολοκλήρου με την πλευρά της πλειοψηφίας των αγγλοσαξόνων οικονομολόγων - οι οποίοι, είτε δεξιοί, είτε αριστεροί, δεν υποστηρίζουν σε καμία περίπτωση την πολιτική της Γερμανίας, απέναντι στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας.
Παρομοιάζει δε τους πολιτικούς ηγέτες της Γερμανίας με τους «Αγιατολαχ Χομεϊνί» της προτεσταντικής ιδεολογίας «τάξη και νόμος» - οι οποίοι καταλαβαίνουν απολύτως λανθασμένα τη δυναμική της Ευρωζώνης, ενδιαφερόμενοι ουσιαστικά μόνο για το δικό τους εθνικό συμφέρον.
Περαιτέρω, σημειώνει πως εάν η κυβέρνηση της Γερμανίας δεν υποχωρήσει, η Ελλάδα θα πρέπει να εγκαταλείψει την Ευρωζώνη - προβλέποντας ένα χρηματοπιστωτικό κραχ, πολλαπλάσιο από το αντίστοιχο του 2008. Θεωρεί δε πως, εάν συμβεί κάτι τέτοιο, θα είναι υπεύθυνη η Γερμανία - ενώ δεν μπορεί να πιστέψει πως ο οποιοσδήποτε ορθολογικός πολιτικός θα έπαιρνε ένα τέτοιο ρίσκο.
Στο θέμα της Ρωσίας έχει την άποψη πως, παρά την κρίση, στην οποία έχει βυθιστεί, διαθέτει αρκετά περιουσιακά στοιχεία για να χρηματοδοτήσει μία ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη - επειδή τότε ο πρόεδρος Putin θα αποκτούσε έμμεσα το δικαίωμα του Veto στο ευρωπαϊκό συμβούλιο. Επομένως, τυχόν έξοδος της Ελλάδας θα ισοδυναμούσε με την πολιτική αυτοκτονία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Θα μπορούσε λοιπόν, πάντοτε κατά το περιοδικό, να τεντώσει πάρα πολύ το διπλωματικό σχοινί η Ελλάδα, έτσι ώστε να κάνει αναπόφευκτη την έξοδο της - γεγονός που όμως της παρέχει μία διαπραγματευτική θέση κάθε άλλο παρά ανίσχυρη. Επομένως, θα είχε τη δυνατότητα η κυβέρνηση της Ελλάδας, χωρίς να ρωτήσει καθόλου τη Merkel, να επιβάλλει όλες τις προεκλογικές της υποσχέσεις - το τέλος της Τρόικας, τη διαγραφή χρέους, τους υψηλότερους μισθούς, την καταπολέμηση της ανεργίας, ένα καινούργιο πρόγραμμα χρηματοδότησης της οικονομίας της κοκ.
Η διεξαγωγή ενός πανευρωπαϊκού συνεδρίου για την αντιμετώπιση της υπερχρέωσης, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Έλληνα υπουργού οικονομικών, δεν πρόκειται να συμβεί - είναι όμως εντελώς αδιάφορο, σε τελική ανάλυση, αφού το χρέος της Ελλάδας δεν πρόκειται ούτε να εξυπηρετηθεί, ούτε να πληρωθεί.
Είναι μόνο στα χαρτιά, οπότε κάποια στιγμή θα διαγραφεί νομοτελειακά - γεγονός που σημαίνει ότι, μπορεί κανείς να θεωρήσει ήδη πως το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι μηδέν (κάτι που μάλλον έχει αντιληφθεί το ελληνικό χρηματιστήριο σήμερα).
”Προς την κατεύθυνση αυτή θα βρεθεί μία συμβιβαστική λύση", τελειώνει το Spiegel, "ενώ η ανάγκη αναμόρφωσης της ελληνικής οικονομίας είναι μικρότερη πια, από αυτήν της Ιταλίας. Η Τρόικα τελειώνει. Η λιτότητα τελειώνει. Η γερμανική πολιτική του «νόμου και της τάξης» τελειώνει και το ευρώ παραμένει".
Η θέση της Ελλάδας
Με κριτήριο την παραπάνω ανάλυση του Spiegel, είναι προφανές πως η Ελλάδα δεν πρέπει να αλλάξει σήμερα τη θέση της περί ονομαστικής διαγραφής μεγάλου μέρους του χρέους - η οποία ήταν μεν κάποτε παράλογη, αλλά σήμερα φαίνεται εφικτή.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει επίσης να παραμείνει σταθερή σε όλες τις δεσμεύσεις της, σύμφωνα με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης - το οποίο ήταν επίσης ανέφικτο στο παρελθόν, αλλά σήμερα ίσως όχι.
Άλλωστε, τα πάντα ρέουν στην οικονομία και στην πολιτική - ενώ σήμερα οι τούμπες, μικρότερες ή μεγαλύτερες (άρθρο), οι οποίες απαιτούνταν ίσως παλαιότερα, έχουν χάσει το νόημα τους.
Στα πλαίσια αυτά, η ανοιχτή πολιτική που επέλεξε η ελληνική κυβέρνηση, η δημοσιοποίηση δηλαδή των διαπραγματεύσεων του διπλωματικού παιχνιδιού, την οποία είχε εγκαινιάσει ο Ι. Καποδίστριας ως υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας, είναι μάλλον σωστή - ενώ δεν πρέπει να υπάρξουν συμβιβασμοί ή/και παραχωρήσεις εκ μέρους της.
Η ελληνική τραγωδία μπορεί και πρέπει να τελειώσει σήμερα «άπαξ και δια παντός» - αφού η συνέχιση της θα ήταν μοιραία, απόλυτα καταστροφική ίσως για το μέλλον της πατρίδας μας.
ΥΓ: Το λάθος της αλλαγής στάσης της ελληνικής κυβέρνησης φαίνεται από την τοποθέτηση της καγκελαρίου, η οποία είπε πως θα περιμένει, έως ότου οι Έλληνες αποφασίσουν τι ακριβώς θέλουν.
Επομένως, είτε η ελληνική κυβέρνηση δεν θα έπρεπε να είχε υιοθετήσει καθόλου τη διαγραφή χρέους, αλλά την επιμήκυνση με χαμηλό επιτόκιο, όπως τονίζαμε πάντοτε, είτε θα έπρεπε να παραμείνει σταθερή στη διαγραφή.
Εάν υποχρεωθεί σε συμβιβασμούς, η κατάληξη δεν θα είναι καθόλου καλή.
www.analyst.gr
πηγή
Δημοσίευση σχολίου