Παρά τις πολιτικές αντιδράσεις που προκλήθηκαν στο εσωτερικό της χώρας για τη συμμετοχή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα στην «τηλεμαχία» (debate) μεταξύ των υποψηφίων των ευρωπαϊκών κομμάτων για τη θέση του προέδρου της Κομισιόν, η Κουμουνδούρου έχει κάθε λόγο να είναι ικανοποιημένη.
Του Μιχαήλ Βασιλείου
Ταυτόχρονα, με πλήρη συνείδηση όσων λέμε, παρότι έχουμε ασκήσει – και συνεχίζουμε να ασκούμε – δριμεία κριτική στον Αλέξη Τσίπρα, ικανοποιημένη πρέπει να είναι και η Ελλάδα. Εάν βέβαια, βαθιά μέσα μας, καταφέρουμε όλοι οι Έλληνες να αποδεσμευθούμε από πολιτικές ή/και κομματικές παρωπίδες, οι οποίες παραδοσιακά έβλαψαν τη χώρα καθοριστικά και μας δίχασαν…
Το «defence-point.gr» αισθάνεται δικαιωμένο για όσα έγραψε για το θέμα καλώντας τον Τσίπρα να συμμετάσχει στα debate μιλώντας στα ελληνικά. Η «διαμαρτυρία» του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ που αποφάσισε και αυτός να μιλήσει στα γαλλικά, απέδειξαν την ορθότητα του επιχειρήματος, ότι ο Τσίπρας δεν «έριχνε τα μούτρα του», υποστηρίζοντας ότι οι ανθυποψήφιοι, με εμπειρία πολλών χρόνων σε ευρωπαϊκές θέσεις, θα απολάμβαναν ένα άδικο πλεονέκτημα, οπότε για να πει όσα θα ήθελε, με τον τρόπο που θα ήθελε στο ευρωπαϊκό κοινό, καλώς απαιτούσε να μιλήσει στην – εύηχη εξάλλου – ελληνική γλώσσα!
Πέραν αυτού όμως, παρά την εύλογη κριτική που του ασκήθηκε από τους ανθυποψήφιους για το εφικτό ή μη των «συνταγών» που πρότεινε για την επίλυση των προβλημάτων της Ευρώπης, μερικές αναφορές συνιστούν τεράστια ελληνική επικοινωνιακή νίκη, η οποία θα πρέπει να του πιστωθεί. Επιμένουμε σε αυτό, τονίζοντας πως ΔΕΝ αντίκειται σε όσα του έχουμε καταλογίσει κατά καιρούς, τα οποία προφανώς εξακολουθούν να ισχύουν.
Ήταν εξαιρετικά σημαντικό, διότι ασχέτως του πόσο εφικτό ή όχι είναι, ήταν μια αναφορά που είχε απήχηση στο ευρωπαϊκό κοινό και ενισχύει την προσπάθεια οποιαδήποτε ελληνικής κυβέρνησης να κατορθώσει να περάσει αλλαγές που θα ανακουφίσουν την ελληνική κοινωνία. Κι αυτό μάλιστα, τη στιγμή που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες έχουν αρχίσει να αισθάνονται τις συνέπειες της κρίσης και να ανησυχούν…
Αυτό σημαίνει επίσης, ότι και η αναφορά περί της ανάγκης αποκατάστασης της δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, βρήκε «εύφορο έδαφος» και δεν ακούστηκε αδιάφορα. Όσο και να θεωρείται εκτός πραγματικότητας ο Τσίπρας από μεγάλο τμήμα της ευρωπαϊκής ελίτ ή/και των κοινωνιών της Γηραιάς Ηπείρου, πολλοί από τους επικριτές του δεν μπορεί παρά να αναγνώρισαν ότι στο θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, αυτός ο νεαρός έλεγε κάτι το οποίο δεν μπορούν να προσπεράσουν εύκολα.
Η ορθή διαπίστωση ενός προβλήματος είναι το πρώτο κρίσιμο βήμα για να το θεραπεύσεις, ακόμα κι αν αυτός που κάνει την ορθή διαπίστωση δεν κρίνεται ως κατάλληλος «θεραπευτής». Εν ολίγοις, εκτιμούμε ότι ο Τσίπρας προσέφερε κάτι πολύ σημαντικό: Τη μεγιστοποίηση της άσκησης πίεσης στην ηγεσία της Ευρώπης να προβεί σε διορθώσεις στην πορεία και να δει το πρόβλημα συνολικότερα, όχι πάντα πίσω από το στενό συμφέρον των ισχυρών χωρών…
Διότι μακροπρόθεσμα, εάν η ευρωπαϊκή περιπέτεια εκτραπεί, θα πρέπει να είναι πολιτικά μύωψ όποιος δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτοί που θα υποφέρουν περισσότερο είναι οι ισχυροί, όχι οι «μικροί», που θα φροντίσουν να «δέσουν» τις τύχες τους με κάποιον ισχυρό του διεθνούς συστήματος, που δεν θα είναι όσοι θα θεωρηθούν δυνάστες…
Δημοσίευση σχολίου