του Ιωάννη Μιχαλέτου*
Ο Turki al-Faisal, επικεφαλής της Σαουδικής υπηρεσίας πληροφοριών από το 1979, δήλωσε σε μια ομιλία του το 2002 στις ΗΠΑ: "Το 1976, μετά το Watergate και τις εξελίξεις που επακολούθησαν, τα χέρια των αμερικανικών υπηρεσιών πληροφοριών ήταν κυριολεκτικά δεμένα από το Κογκρέσο. Δεν μπορούσε τίποτα να λειτουργήσει, να σταλούν κατάσκοποι στο εξωτερικό, να πραγματοποιηθούν μυστικές επιχειρήσεις και όλα τα σχετικά. Για να αντισταθμιστεί αυτό, μια ομάδα χωρών ένωσε τις δυνάμεις τους με σκοπό τη καταπολέμηση του κομμουνισμού και ίδρυσε ένα δίκτυο ανταλλαγής πληροφοριών που ονομάστηκε ανεπισήμως ως το "Safari Club". Το Safari Club συμπεριλάμβανε τη Γαλλία, την Αίγυπτο, την Σαουδική Αραβία, το Μαρόκο, το Ιράν και τις ΗΠΑ. Ιδρύθηκε επίσημα στις 1 Σεπτεμβρίου 1976, από τον Κόμη Alexandre de Marenches, Διοικητή της γαλλικής υπηρεσίας πληροφοριών (SDECE), που ήταν ο κύριος εμπνευστής της ομάδας και ο συντονιστής μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων πλευρών.
Εκατομμύρια δολάρια δαπανήθηκαν για την υποδομή του δικτύου, την στρατολόγηση στελεχών, κυρίως από τη διεθνή "αγορά" μισθοφόρων όπως και τη δημιουργία δεκάδων επιχειρήσεων και οργανισμών "βιτρίνα".
Το δίκτυο λειτούργησε με περιοδικές συναντήσεις μεταξύ των μελών τα οποία ήταν έμπειρα στελέχη από της προαναφερθέντες χώρες. Στη μετέπειτα πορεία του έπαιξε σημαντικό ρόλο σε παγκόσμιας σημασίας γεγονότα όπως την υποστήριξη των Μουτζαχεντίν εναντίον των Σοβιετικών, το σκάνδαλο Ιράν-Κόντρας και πραξικοπήματα στην Αφρική.
Σε σύντομο χρονικό διάστημα η λέσχη Σαφάρι μετατράπηκε σε μια παγκόσμια αφανή δύναμη που εξυπηρετούσε ιδιωτικά συμφέροντα μεγιστάνων και πολιτικών μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Η συνεργασία μεταξύ των υπηρεσιών μεταλλάχθηκε σε συνεργασία ατόμων πάνω και πέρα από θεσμούς και κανονισμούς.
Στις αρχές της δεκαετίας του '80 κινητοποίησε διεθνείς μισθοφόρους που οργάνωσαν πραξικοπήματα στα κράτη της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας, Κονγκό, Νιγηρίας, Γουινέα και Μαλί, όταν οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών επιχείρησαν να εθνικοποιήσουν εταιρείες μεταλλευμάτων και πετρελαίων που έθιγαν συμφέροντα πολυεθνικών ομίλων. Ακόμα και η δολοφονία του Όλαφ Παλμε είχε αποδοθεί στη δράση αυτής της ομάδας λόγω της εμπλοκής του Σουηδικού υπουργείου αμύνης σε λαθρεμπόριο όπλων στη Νότιο Αφρική και παράνομες προμήθειες στην Ινδία που ο δολοφονηθείς Πρωθυπουργός της Σουηδίας είχε ανακαλύψει. Ο Πρόεδρος της Λιβύης Καντάφι είχε επίσης πέσει θύμα δολοφονικής απόπειρας κατά τα φαινόμενα μετά από εντολή της Σαουδικής Αραβίας που ανέλαβε να εκτελέσει η Λέσχη.
Παραλλήλως, η Λέσχη με την άνοδο στην Προεδρία του Ρέιγκαν το 1981 και του Μπους στην Αντιπροεδρία, κατάφερε να αποσπάσει την εμπιστοσύνη των δύο αυτών ανδρών που είχαν και οι δύο στενούς δεσμούς με τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες και ιδιαιτέρως με τη Σαουδική Αραβία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να υποβοηθήσουν την είσοδο της Λέσχης σε ένα σύστημα αφανών δικτύων παγκόσμιας εξουσίας που διατηρούν τη δύναμη τους έως και σήμερα.
Το Αμερικανικό συντηρητικό ίδρυμα Heritage Foundation αποτέλεσε ένας πρώτης βαθμίδας προγεφύρωμα για την σύσφιξη σχέσεων των αξιωματούχων πληροφοριών των κρατών που συμμετείχαν στη Λέσχη Σαφάρι με το κατεστημένο του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Στη Μεγάλη Βρετανία την ίδια περίοδο ιδρύθηκε το British Freedom Association, με αντικομουνιστική ατζέντα που αποτέλεσε ένα ακόμα προκάλυμμα του "Σαφάρι". Ο ιδρυτής του British Freedom, ήταν επίσης και ο ιδρυτής της γνωστής εκδοτικής επιχείρησης Guinness Book of Records που καταγράφει τα παγκόσμια ρεκόρ.
Άλλες οργανώσεις που συγκροτήθηκαν τη δεκαετία του '80 προκειμένου να προωθήσουν τους σκοπούς του Σαφάρι ήταν: World anti-Communist League, Western Goals, Jonathan Institute, Moonies. Η τελευταία οργάνωση ανήκε στον Κορεάτη παραθρησκευτικό ηγέτη Μουν που κατάφερε να εφεύρει μια θρησκεία συγκρητισμού μεταξύ Χριστιανισμού και Μουσουλμανισμού και να εισχωρήσει στο Αμερικανικό κατεστημένο. Η θρησκευτική του ομάδα τη σημερινή εποχή κατέχει δεκάδες επιχειρήσεις μεταξύ των οποίων την πολύ μεγάλης κυκλοφορίας Αμερικανική εφημερίδα Washington Times. Παραδοσιακά στηρίζει την οικογένεια Μπους αλλά και τους λεγόμενους Νέο-Συντηρητικούς που κατ'ουσία είναι ο εξωτερικός κύκλος των οργανώσεων που συγκροτήθηκαν πριν από δύο δεκαετίες για να στηρίξουν τους σκοπούς της λέσχης Σαφάρι.
Η πτώση του Σοβιετικού στρατοπέδου, είχε ως αποτέλεσμα να ατονήσουν οι δεσμοί μεταξύ των μελών της Λέσχης που εν συνεχεία άρχισαν να απομακρύνονται από την ενεργό δράση. Παρόλα αυτά η αλλαγή του παγκοσμίου σκηνικού μετά την 11/9 επανέφερε στην Αμερικανική διοίκηση παλαίμαχα στελέχη ασφαλείας και πληροφοριών που σχετίζονταν με αυτό το δίκτυο και ήσαν ειδικοί σε θέματα κατασκοπίας, επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης-σαμποτάζ, πραξικοπημάτων και συγκεκαλυμμένων ενεργειών. Υπολογίζεται ότι άνω των 100 Ισλαμιστών που συνδέονταν με την Αλ Κάιντα δολοφονήθηκαν τους πρώτους μήνες μετά τις επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους σε διάφορα σημεία του πλανήτη, χωρίς αυτές οι ενέργειες να απασχολήσουν τα διεθνή ΜΜΕ.
Επιπλέον εικάζεται εντόνως ότι οι αλλεπάλληλες απόπειρες πραξικοπημάτων εναντίον του τέως Προέδρου της Βενεζουέλας Τσάβεζ και της Βολιβίας Μοράλες είχαν ως σημείο εκκίνησης την επανεργοποίηση δικτύων μισθοφόρων και πρακτόρων από ένα μεταλλαγμένο "Σαφάρι κλαμπ". Επίσης αρκετές εκτελέσεις από αγνώστους, διοικητών και ανωτάτων στελεχών υπηρεσιών πληροφοριών σε χώρες όπως το Αζερμπαϊτζάν, Πακιστάν, Λίβανος και άλλες, αποδίδονται στις ενέργειες τέτοιων κύκλων.
Εξεγέρσεις όπως αυτή στην πλούσια σε πετρέλαιο επαρχία Κουζεστάν του Ιράν το 2005, μπορεί να χρεωθούν στα παραπάνω δίκτυα ατόμων όπως και οι συνεχόμενες εξελίξεις στο Πακιστάν και η απόπειρα ανατροπής της στρατιωτικής κυβέρνησης της Βιρμανίας στις αρχές του 2008. Η εμπλοκή τους στην "Αραβική Άνοιξη" είναι ενδεχόμενη, κυρίως σε ότι αφορά το Συριακό θέατρο επιχειρήσεων.
Τέλος αξίζει να ειπωθεί ότι λόγω της δράσης της Λέσχης στο πλευρό των Μουτζαχεντίν επί Σοβιετικής εισβολής, έχουν μείνει αναπάντητα τα ερωτήματα σχετικά με τις πιθανότητες ορισμένα μέλη αυτής της Λέσχης να ήταν σε γνώση να γνωρίζουν τις ενέργειες του Μπιν-Λάντεν και των μελών της Αλ Κάιντα τους οποίους αυτοί στην ουσία τους κατέστησαν ικανούς να συγκροτήσουν τρομοκρατικές ομάδες. Περαιτέρω εάν κάποιος λάβει υπόψη του ότι η υπηρεσία πληροφοριών της Σαουδικής Αραβίας αποτελεί παραδοσιακά τον συμπαραστάτη της Πακιστανικής ISI που με τη σειρά του δημιούργησε και συντήρησε το «φαινόμενο» Ταλιμπάν, τότε αυτά τα ερωτήματα φαντάζουν αρκούντως πιεστικά όσο και επικίνδυνα για όσους τα θέτουν δημοσίως και εντόνως.
Η κύρια δράση αυτής της Λέσχης ήταν ο λεγόμενος Τρίτος Κόσμος και οτιδήποτε συνδεόταν με την ενέργεια, ιδίως το πετρέλαιο. Εάν και είναι φύση αδύνατον να ερευνηθεί και να διαπιστωθεί με βεβαιότητα η ακριβής δράση της την παρούσα περίοδο, είναι σίγουρο ότι μεσούσης της οχταετίας Μπους, 2000-08, μια έτερη αφανής ομάδα διαδέχθηκε τη Λέσχη Σαφάρι συνεχίζοντας ύστερα τη δράση της σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Για ευνόητους λόγους η δημοσιοποίηση περαιτέρω στοιχείων και ονομάτων στελεχών διεθνών υπηρεσιών πληροφοριών και δυνάμεων ασφαλείας που μπορεί να ενέχονται σε μια τέτοια Λέσχη, δεν μπορεί να καταστεί δυνατή στην τωρινή έρευνα.
Πάντως σε ότι αφορά και τα Ελληνικά πράγματα, είναι μεγάλης σημασίας να εξακριβωθεί από τους αρμόδιους φορείς κατά πόσο η ασφάλεια της χώρας σε συνδυασμό με κινήσεις της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής μπορεί να επηρεαστεί από τη δράση αυτών και παρόμοιων δικτύων. Η τωρινή εποχή της παγκοσμιοποίησης δίνει περαιτέρω ώθηση στη συγκρότηση υπερεθνικών μορφωμάτων στο τομέα των πληροφοριών που τείνουν να διαφεύγουν από τον έλεγχο των κρατών και των Κοινοβουλίων και ενδεχομένως να υλοποιούν τη δική τους ατζέντα σε μια ποικιλία θεμάτων που θίγουν πανίσχυρα διεθνή συμφέροντα.
Όπως προαναφέρθηκε, η συσχέτιση της δράσης της Λέσχης Σαφάρι και των παραφυάδων της με τον έλεγχο των πρώτων υλών και η έντονη επίδραση της ομάδας αυτής από τη Σαουδική Αραβία μπορεί να επηρεάσει και τα Ελληνικά σχέδια, εν υπνώσει ή όχι (Sic) που εντοπίζονται στη διασύνδεση των Ευρασιατικών παραγωγών φυσικού αερίου και των Δυτικοευρωπαίων καταναλωτών. Ακόμα η θέση της Ελλάδος ως κρίσιμο "γεωοικονομικό" κράτος της Ευρωζώνης, εκ των πραγμάτων την καθιστά στόχο για τυχόν σχέδια αποσταθεροποίησης της Ευρωζώνης σε ένα παίγνιο υψηλής πολιτικής μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων με κύρια αιτία την παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση κατά την οποία τα νομίσματα που θα αποδείξουν ότι είναι σταθερά θα έχουν και να ωφεληθούν τα μέγιστα ή το αντίστροφο. Το γεγονός ότι αυτή η σύγκρουση έχει αποφευχθεί έως τη σήμερον δεν σημαίνει ότι η δομική αστάθεια του διεθνούς συστήματος δεν υφίσταται και ότι μπορεί επί μακρόν να συντηρηθεί η τωρινή κατάσταση.
Μάλιστα μπορεί να ειπωθεί ότι ο κόσμος βρίσκεται πλέον σε σημείο καμπής σε ότι αφορά τα ανωτέρω. Μεγάλες κρίσεις όπως και πολεμικές συρράξεις που θα αφορούν τη διαφύλαξη των συμφερόντων του ελέγχου των πρώτων υλών, των χρηματοικονομικών αγορών σε συνδυασμό με τη διασύνδεση των δύο προηγουμένων με συγκεκριμένο διεθνές νόμισμα, είναι πιθανές όσο ποτέ άλλοτε.
Το μόνο θετικό σημείο είναι ότι στην Ελλάδα δεν υφίσταται οργανισμός ατύπως ή μη που να συνδέεται ευθέως με τα δίκτυα που έχουν περιγραφεί και συνεπώς οι όποιες τυχόν ενέργειες μπορούν να γίνουν μόνο μέσω των γνωστών ανθρωπίνων δικτύων που σχετίζονται με τις επίσημες σχέσεις μεταξύ δύο κρατών. Εν πάση περιπτώσει, είναι χρήσιμο να υπάρχει γνώση για τη δράση αυτών των αφανών υπερεθνικών ομάδων, που μπορούν υπό προϋποθέσεις να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος για την πραγματοποίηση επιχειρήσεων αποσταθεροποίησης στην Ελλάδα και ευρύτερα.
* Σύμβουλος για θέματα ασφαλείας, συνεργάτης ΕΛ.Κ.Ε.Δ.Α.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου