Εψαχνα αρκετό καιρό να βρώ ποιά ήταν τα όρια της ΑΟΖ που συμφωνήθηκαν μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ,, αφού προηγήθηκε η συμφωνία για τα όρια της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου. Σήμερα τυχαία το μάτι μου έπεσε στη wikipedia, όπου βρήκα εδώ το χάρτη της Εικ.1 που δείχνει τα όρια της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ στη συμφωνία που υπεγράφη στη Λευκωσία και την οποία σας παραθέτω.
Το επόμενο πράγμα που σκέφθηκα ήταν να δώ πόσο κοντά πέφτουν αυτά στη θεωρητική γραμμή που τα καθορίζει, με βάση την αρχή της μέσης γραμμής. Την απάντηση στο ερώτημα βλέπετε στην Εικ.2, που ακολουθεί.
Ασχετα με τους χάρτες που δείχνουν σε φωτογραφίες τα οικόπεδα της Κυπριακής ΑΟΖ να αριθμούνται με βάση το θεωρητικό υπολογισμό των ορίων των αποκλειστικών οικονομικών ζωνών μεταξύ της Κύπρου και των γειτονικών της χωρών, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος πως όσα διαβάζει και ακούει πλέον ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Οσον αφορά το Ισραήλ, η διαφορά ανάμεσα στη συμφωνία (Εικ.1) και τη “θεωρία” (Εικ.2) δεν ήταν μεγάλη. Οσον αφορά την Αίγυπτο, φαίνεται καθαρά ότι ο χαμένος της συμφωνίας είναι η Κύπρος.
Παρατηρείστε πόσο πολύ έχει μετατεθεί η θεωρητική γραμμή ΑΒ απο την θέση της στην θέση CD των συμφωνιών που έγιναν (Εικ.2). Παρατηρείστε επίσης, ότι η ΑΟΖ της Κύπρου στο βόρειο κομμάτι της που αφορά την Τουρκία δεν αναφέρεται στη συμφωνία της Κύπρου με το Ισραήλ, προδιαθέτοντας για διχοτόμηση.
Οπως έχω αναφέρει παλαιότερα, η ΑΟΖ ανακηρύσσεται με χάρτη και ανεξάρτητα αν υπάρχουν διαφορές με τους γείτονες. Αν υπάρχουν διαφορές, τότε αυτές επιλύονται εκ των υστέρων στο δικαστήριο της Χάγης ή δημιουργούνται προστριβές που χρονίζουν. Ενα παράδειγμα είναι η Ιαπωνία για το οποίο έχω μιλήσει σε προηγούμενοι άρθρο.Η εκμετάλλευση του πλούτου του βυθού που ανήκει σε μια χώρα καλύπτεται με βάση την αρχή της υφαλοκρηπίδας. Σε αυτή τη περίπτωση ΑΟΖ δεν χρειάζεται να ανακηρυχθεί. Αλλά η έκταση που προκύπει με βάση την υφαλοκρηπίδα γενικά είναι μικρότερη απο αυτή της ΑΟΖ και είναι πιθανόν να δημιουργηθούν περιοχές ελεύθερης εκμετάλλευσης (συνεκμετάλλευσης με τη Τουρκία αλλά και άλλα κράτη μειώνοντας τα κέρδη απο εξορρύξεις υδρογονανθράκων σε συγκεκριμένη περιοχή).
Οι φιλέλληνες πολιτικοί και οι συνεργάτες τους, με τα συνεργεία των ΜΜΕ και τους σπόνσορες, απο πολλά χρόνια προσπαθούν να επιλύσουν τα προβλήματα της Ελλάδας με τη Τουρκία με βάση την υφαλοκρηπίδα και πλέον αντιλαμβάνεστε το γιατί. Ανεξάρτητα από αυτό όμως, να μή μπλέκουμε θέματα στρατηγικής με θέματα ουσίας.
Η ΑΟΖ καλύπτει εκτός απο την εκμετάλλευση του βυθού, και την εκμετάλλευση στη θάλασσα υπεράνω αυτού ( π.χ. αλιεία, ενέργεια απο κύματα, αργότερα άλλα…), αλλά δίνει και δικαιώματα ελέγχου ναυσιπλοίας.
Αυτό που είναι σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι, πως είτε η εκμετάλλεσυη των υδρογονανθράκων γίνει με βάση την υφαλοκρηπίδα είτε με βάση την ΑΟΖ, τα κέρδη θα συλλέγονται απο το ΤΑΙΠΕΔ για τους δανειστές. Αυτός ο “σχεδιασμός”, όπως είδατε επαναλήφθηκε και στη Κύπρο….
Υπό τις συνθήκες αυτές δεν έχει νόημα να μη ανακηρυχθεί η ΑΟΖ, πλήν εκείνου ότι το πρόβλημα θα το διαχειρισθεί μια κυβέρνηση που δεν δικαιολογείται να αποφασίζει για μια σειρά λόγων π.χ, την υπογραφή των αντισυνταγματικών μνημονίων, την παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, τη κακή λειτουργία της δημοκρατίας και τη κακή ερμηνεία των δυνατοτήτων που της παρέχει το σύνταγμα.
Η μετακίνηση της γραμμής ΑΒ βορειότερα, δημιουργεί όμως και άλλα προβλήματα, όπως τη παραχώρηση ζωτικού χώρου μεταξύ των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου ώστε η Τουρκία να συνορεύσει την ΑΟΖ της με εκείνη της Αιγύπτου. Αυτό θα δημιουργήσει αρκετές δυσκολίες στη διακίνηση στην Ανατολική Μεσόγειο και στον έλεγχο της ασφάλειάς της.
Οι Κύπριοι πολιτικοί έχουν πολλές ευθύνες για τον τρόπο που έχει διαχωρισθεί η ΑΟΖ τελικά. Σκεφτείτε αυτό να είχε γίνει χωρίς την ύπαρξη αρχικού χάρτη ή με τη χρήση σημείων που επιθυμεί ο Σαμαράς και οι επιτυχημένοι στην αποτυχία σύμβουλοί του για την Ελλάδα…
Με τις οικονομικές συνθήκες και την εξαθλίωση που αυξάνεται στο νησί, πολύ μικρές είναι οι ελπίδες κάποιοι να αναζητήσουν ενόχους, να διαμαρτυρηθούν κλπ. Στην Ελλάδα κάτι τέτοιο πρός το παρόν δεν θα πέρναγε εύκολα, τώρα. Οταν αυξηθεί η φτώχεια όμως…
H περίπτωση της “μπλόφας” και μερικά ακόμη σχόλια
Σε μια ανοιχτή εγκυκλοπαίδια όπως είναι η wikipedia, είναι δυνατή η παρέμβαση διαφόρων που μπορούν να εισάγουν προσωπικές απόψεις ή ακόμη και να μπλοφάρουν με λάθος χάρτες με σκοπό να προβοκάρουν. Αυτά είναι γνωστά.Το γεγονός όμως ότι οι Ελληνες και οι Κύπριοι πολιτικοί άλλα λένε και άλλα κάνουν, με εξαναγκάζει να προβάλλω το θέμα του παραπάνω χάρτη γιατί αφενός δεν υπάρχουν αναφορές σε αυτόν στη wikipedia αλλά και αφετέρου επειδή oi συμφωνίες για την ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ, όπως και Κύπρου και Αιγύπτου δεν είναι επακριβώς γνωστές.
Σύμφωνα με την αναφορά αυτή εδώ, ο χάρτης της Κυπριακής ΑΟΖ όπως αυτή ανακηρύχτηκε το 2004 είναι αυτός της εικόνας αριστερά, που συμπίπτει με το θεωρητικό μας χάρτη της Εικ.2.
Προσέξετε στο κείμενο την επισήμανση, “Σε περίπτωση επικάλυψης μέ άλλη ΑΟΖ η διαφορά θα επιλυθεί με διμερή συμφωνία (αναφέρεται στη περίπτωση της επικάλυψης των ΑΟΖ σε κάποια κοινή περιοχή, από την προέκταση των ορίων των χωρικών υδάτων κατά 200 νμ). Αν δεν προκύψει συμφωνία τότε θα εφαρμοστεί η αρχή της μέσης γραμμής.”
Παρατηρείστε τη διαφορά μεταξύ των χαρτών 1 και 3 στην περιοχή του πράσινου κύκλου, που είναι και οπτικά εμφανής. Οπως καταλαβαίνετε, αυτή η συμφωνία με την Αίγυπτο και το Ισραήλ - και εφόσον ο χάρτης της Εικ.1 είναι αληθινός – έχει προκύψει και είναι εις βάρος της Κύπρου γιατί η διαφορά είναι μεγάλη.
Ακολουθώντας την πρακτική της Κύπρου η Ελλάδα θα έπρεπε – υπο κανονικάς συνθήκας – να είχε προχωρήσει στην ανακήρυξη της ΑΟΖ της από χρόνια. Αντί αυτού έχασε το χρόνο της σε άσκοπες συζητήσεις για την υφαλοκρηπίδα. Τα λάθη αυτά πληρώνει η χώρα τώρα.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου