Με αργά αλλά σταθερά βήματα η Γερμανία βαδίζει και αυτή προς τον δρόμο της ύφεσης όπως σχεδόν το σύνολο της Ευρωζώνης. Η ανάπτυξή της περιορίστηκε στο 0,2% το τρίτο τρίμηνο του 2012, ενώ το πρώτο τρίμηνο η ανάπτυξή της ήταν 0,5% και το δεύτερο 0,3%.
Αργά αλλά σταθερά συνειδητοποιεί τις συνέπειες της απώλειας των αγορών του ευρωπαϊκού νότου, αφού οι ελπίδες αντικατάστασής τους από τις αγορές της Ασίας αποδείχθηκαν φρούδες, αφού η κρίση έχει κάνει τη εμφάνισή της παντού. Και μόνο… καθυστερημένοι νοητικά μπορούν να πειστούν από το επιχείρημα ότι η Ελλάδα του 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ (είναι τόσο πλέον;) φταίει για την κατάσταση και όχι οι ανισορροπίες που προκλήθηκαν και από τη γερμανική συμπεριφορά να συσσωρεύει πλεονάσματα και όλοι οι υπόλοιποι ελλείμματα…
Όπως έχουμε αναφέρει ξανά, η οικονομία, όπως και η κοινωνία άλλωστε, θυμίζει τη θεωρία του εκκρεμούς. Όσο πιο πολύ διαταραχθεί η ισορροπία και πάει στη μία άκρη το εκκρεμές, τόσο βίαια θα κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση ώστε να ισορροπήσει το σύστημα. Σε αυτή την αντίθετη κίνηση φαίνεται ότι βρισκόμαστε και η Γερμανία είναι καταδικασμένη να υποστεί τις συνέπειες της συμπεριφοράς της.
Μπορεί να μην… χρεοκοπήσει, πολλά όμως από τα χρήματα που έβγαλε σε βάρος των υπολοίπων, θα αναγκαστεί να τα πληρώσει για να τους διασώσει, καθότι έχει αντιληφθεί ότι μεγάλο μέρος της ισχύος της προέρχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο ακριβά κι αν διαμαρτύρεται πως της στοιχίζει.
Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται πλέον αφορά τις εκλογές στη χώρα της Μέρκελ, καθώς η συμβατική σοφία που έχει διαμορφωθεί, θέλει τον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό να επιθυμεί να αποφύγει τις στρατηγικές αποφάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης και να τις αναβάλλει για μετά τις εκλογές. Όλα δείχνουν όμως ότι την «κούρσα» ανάμεσα στις εκλογές και την κρίση θα την κερδίσει η κρίση. Η απραξία τροφοδοτεί την κρίση και κάθε μέρα που περνάει το πρόβλημα καθίσταται δυσκολότερο. Η κριτική στο εσωτερικό της Γερμανίας μεγαλώνει, οπότε είναι θέμα χρόνου να τεθεί ζήτημα ανεπάρκειας της φυσικής – λόγω μεγέθους – ηγεσίας της ενωμένης Ευρώπης.
Εκτός από τους «άτακτους» του ευρωπαϊκού νότου, σε ύφεση έχει περάσει και η Ολλανδία, ενώ πολύ κοντά βρίσκονται και άλλες χώρες θεωρούμενες ως φιλικά προσκείμενες στη γερμανική ηγεσία και το μοντέλο οικονομικής διαχείρισης που πρεσβεύει. Ήδη, στην ίδια τη Γερμανία ένας στους δέκα Γερμανούς δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα χρέη του, ήτοι 10% έναντι 7% το προηγούμενο έτος και το ποσοστό αναμένεται να αυξηθεί.
Ο πολύς Βόλφγκανγκ Σόιμπλε κάνει λόγο για την ανάγκη βιώσιμης ανάπτυξης με μικρά ποσοστά, με την παράλληλη αποφυγή δημιουργίας «φούσκας» σε κάποιον ή κάποιους τομείς της οικονομίας όπως για παράδειγμα τα ακίνητα ή τον υπερδανεισμό των νοικοκυριών που δημιουργούν την αίσθηση ανάπτυξης του τραπεζικού κλάδου και πιστωτικής επέκτασης, ενώ αυτό που αποδεικνύεται όταν έρθει η κρίση είναι ότι στην ουσία αυτό που είχε δημιουργηθεί ήταν τεράστιες επισφάλειες.
Οι μήνες που ακολουθούν θα είναι συναρπαστικοί και στο μέλλον θα γραφτούν πολλές διδακτορικές διατριβές…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου