Η Νέα «χριστιανοσιωνιστική» Τάξη...
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ 1989
έγινε η αναβίωση του τάγματος των Ναϊτών!
* Συγκλονιστικό ντοκουμέντο!
* Φωτογραφίες και ονόματα!...
* Το ανατριχιαστικό παρασκήνιο που μας κρύβουν...
Δ-ρ Ησαΐας Κωνσταντινίδης
Το διπλό έγκλημα της 22ας Ιουλίου 2011 στη Νορβηγία (στο Όσλο και το νησάκι Ουτόγια) έφερε στο φως της δημοσιότητας μια παλιά και «ξεχασμένη» ιστορία: τον θρύλο των Ναϊτών Ιπποτών, που είχαν δράσει τον μεσαίωνα και εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς από το προσκήνιο πριν από μερικούς αιώνες. Πράγματι, ο αδίστακτος δράστης των επιθέσεων, που προκάλεσαν συνολικά τον θάνατο 77 ανθρώπων (στην πλειοψηφία τους νέων στην ηλικία...), ονόματι Άντερς Μπρέιβικ, ανήκε στο τεκτονικό τάγμα των Ιπποτών του Ναού, τασσόμενος σε μια «νέα σταυροφορία» του 21ου αιώνα, που θα υπερασπιζόταν το κράτος του Ισραήλ και θα ανέκοπτε το ισλαμικό μεταναστευτικό κύμα προς την Ευρώπη! Η μακάβρια εμφάνιση του Νορβηγού νεο-Ναΐτη συνιστά την καλύτερη απόδειξη ότι τα περί επανασύστασης του τάγματος των Ναϊτών κάθε άλλο παρά μύθευμα ήταν...
Το εκπληκτικό στην όλη υπόθεση όμως ποιο είναι; Ότι οι Ναΐτες Ιππότες έχουν πράγματι επανιδρυθεί και μάλιστα η επίσημη τελετή της επανασύστασής τους έγινε, με παγκόσμια συμμετοχή μασόνων, το φθινόπωρο του 1989 στην... Ελλάδα!!! Συγκεκριμένα η όλη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο κάστρο της Ρόδου, που είχε άλλωστε συνδεθεί με την ιστορία των Ναϊτών ήδη από την περίοδο του μεσαίωνα. Μάλιστα Ναΐτες Ιππότες (οι περίφημοι Ιωαννίτες αντιϊσλαμιστές σταυροφόροι) ήταν εκείνοι που κατασκεύασαν το κάστρο της Ρόδου, στις αρχές του 14ου αιώνα μ.Χ., ως... «προπύργιο του αγώνα κατά των μαχητών του Αλλάχ Ασασίνων ή Απελατών»!... Ας δούμε λοιπόν τι ακριβώς συνέβη το 1989 στη Ρόδο, συνδέοντας μάλιστα το όλο θέμα με τις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις της εποχής, αλλά και με τις τότε πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα.
Προτού όμως φτάσουμε στα πλέον σύγχρονα γεγονότα, καλό είναι - για την καλύτερη κατανόηση του θέματος - να κάνουμε μια απαραίτητη ιστορική αναδρομή, εστιάζοντας την προσοχή μας στη σχέση της Ρόδου
(και του μεσαιωνικού κάστρου της) με τους αινιγματικούς Ναΐτες Ιππότες της εποχής των σταυροφοριών. Όλα ξεκινούν στις... 11.11.1100 (έντεκα Νοεμβρίου του 1100! - πολλά «εντεκάρια» στη σειρά, σύμπτωση, όταν έληξε επίσημα η πρώτη σταυροφορία, με την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ από τους Δυτικούς χριστιανούς σταυροφόρους. Τότε οι σταυροφόροι έθεσαν υπό την προστασία τους το νοσοκομείο του (καθολικού) αγίου Ιωάννη του Ελεήμονα, που είχαν ιδρύσει στην Ιερουσαλήμ ήδη από το 1070 οι «θρυλικοί» Βενεδεκτίνοι μοναχοί. Το τάγμα που ανέλαβε τη διοίκηση και τη φροντίδα του θεραπευτηρίου αυτού αποτελούνταν επίσης από μοναχούς, που έλαβαν την ονομασία «Τάγμα των Περιθαλπόντων μοναχών», υπό την ηγεσία του Υγ ντε Πεγιέ. Επειδή το μέρος αυτό βρισκόταν δίπλα σχεδόν στο σημείο όπου θρυλείται ότι υπήρχε παλαιότερα ο Ναός του Σολομώντα, οι ιππότες-καλόγεροι αυτοί ονομάστηκαν «Ναΐτες» και ο επικεφαλής τους «μέγας μάγιστρος»...
Συγκλονιστικές είναι οι αφηγήσεις και οι ιστορίες που έχουν διασωθεί από εκείνη την περίοδο ειδικά σε ό,τι αφορά τη σχέση των Ναϊτών με τους φανατικούς ισλαμιστές της εποχής, τους Ασασίνους, που δρούσαν υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών και είχαν σαν ηγέτη τους τον μυστηριώδη Γέρο του Βουνού. Μια σχέση που κρατάει ακόμα και σήμερα και μάλιστα θα μπορούσε κανείς να πει ότι αποτελεί τη βάση της σύγχρονης γεωπολιτικής σύγκρουσης της χριστιανικής Δύσης με την μουσουλμανική Ανατολή! Για τις άγνωστες πτυχές αυτού του «αόρατου» πολέμου ανάμεσα σε χριστιανισμό και ισλάμ, που διαρκεί εδώ και αιώνες, θα αναφερθούμε στο επόμενο σχετικό με το θέμα κείμενό μας.
Επανερχόμαστε τώρα στον συσχετισμό των Ναϊτών με τη Ρόδο. Οι καλύτεροι λοιπόν χριστιανοί ιππότες-μοναχοί του τότε ιδρυθέντος «εβραιοχριστιανικού» βασιλείου της Ιερουσαλήμ και των Αγίων Τόπων μυήθηκαν σε ένα άλλο, ανώτερο, τάγμα, που ονομάστηκε «Ιωαννίτες», παίρνοντας το όνομα αυτό ακριβώς από το περίφημο νοσοκομείο του Ιωάννη του Ελεήμονα. Ναΐτες και Ιωαννίτες πολέμησαν σκληρά κατά των μωαμεθανών, ώσπου στις 12 Ιουλίου του 1244 (αποφράδα ημέρα για τους λεγόμενους «χριστιανούς σιωνιστές») η Ιερουσαλήμ έπεσε στα χέρια των πιστών του προφήτη Μωάμεθ.
Τελικά, μετά από αρκετές περιπλανήσεις, οι Ιωαννίτες κατέληξαν στη Ρόδο, την οποία και κατέλαβαν το 1310, με την έγκριση μάλιστα του ίδιου του Πάπα, και οργανώθηκαν σε επτά «γλώσσες» (δηλ. τμήματα), με τελικό σκοπό την αναδιοργάνωσή τους και την ανακατάληψη της ιερής πόλης, της Ιερουσαλήμ, και την εγκαθίδρυση στον πλανήτη της βασιλείας του «νέου Ισραήλ»! Σύμβολό τους ήταν ο μυστικιστικός «σταυρός της Αμάλφης», που επίσης έγινε γνωστός αργότερα ως «σταυρός της Μάλτας»: ένας παράξενος λευκός σταυρός, σαν άστρο, μέσα σε κόκκινο φόντο...
Το 1312 οι Ναΐτες Ιππότες ενσωματώθηκαν επίσημα στους Ιωαννίτες, λόγω του ότι ο Πάπας τους χαρακτήρισε ως «βλάσφημη αίρεση». Τότε έλαβε χώρα στη Ρόδο μια «πανηγυρική» τελετή, υπό την καθοδήγηση του τελευταίου αρχηγού των Ναϊτών, Ζακ ντε Μολέ, και δόθηκε ο όρκος των ιπποτών του τάγματος ότι μια μέρα θα αναγεννλησουν το τάγμα ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΑΥΤΟ ΜΕΡΟΣ και θα ξεκινήσουν παγκόσμια μυστική εκστρατεία για την... ανοικοδόμηση του ναού της Σιών!!! Να παρατηρήσουμε εδώ ότι η παπική απόφαση που εξανάγκαζε τους Ναΐτες σε αυτοδιάλυση (που όμως ήταν μόνο επιφανειακή, αφού η δράση τους συνεχίστηκε υπόγεια...) οφειλόταν σε δύο βασικά λόγους: στην κατηγορία που εξαπολύθηκε εναντίον τους ότι στην πραγματικότητα λάτρευαν μία άλλη, σκοτεινή, θεότητα, τον Μπαθομέτ (ένα υβρίδιο, με κεφάλι τράγου, στήθος γυναίκας, καλυμένο κορμί κτλ.), αλλά και στη φήμη που τους ήθελε να έχουν εντρυφήσει στην ισλαμική μαγεία και τον αποκρυφισμό! Εξάλλου και ο ίδιος ο (συνδεόμενος με τους Ναΐτες) τεκτονισμός έχει κατηγορηθεί ότι λατρεύει - στα υψηλά κλιμάκιά του - τον Μπαθομέτ, ως τον μόνο και αληθινό Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, ενώ στα τελετουργικά του έχει «αντιγράψει» τα βασικότερα σημεία των απόκρυφων ισλαμικών τελετών...
Πέρασαν οι αιώνες, αλλά το τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών εξακολουθούσε να υπάρχει καλά κρυμμένο, ως μια ξέχωρη μασονική παράδοση. Φτάσαμε έτσι στο έτος 1989, όταν και οι Ναΐτες επανιδρύθηκαν επίσημα, σε μια «μεγαλοπρεπή» τελετή που έλαβε χώρα στο κάστρο της Ρόδου!
Η αναβίωση των Ναϊτών πραγματοποιήθηκε υπό την αιγίδα της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, που είχε προκύψει από τη διάσπαση της ελληνικής μασονίας το 1986 [για τη διάσπαση αυτή, τις τεράστιες πολιτικές και στρατιωτικές της διαστάσεις, αλλά και για τη σχέση ελλαδικού τεκτονισμού και διεθνών Ναϊτών θα αναφερθούμε επίσης σε σχετικό μας κείμενο προσεχώς]. Η όλη «υπέρλαμπρη» εκδήλωση ονομάστηκε «Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος των Ιπποτών του Ναού» και έγινε το τριήμερο από 20 έως 22 Οκτωβρίου 1989 στη Ρόδο, μέσα στην «καρδιά» της προεκλογικής περιόδου στην Ελλάδα!
Επίλεκτα μέλη της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και «σεβάσμιες» ξένες μορφές, παρέστησαν στην τελετή, αναβιώνοντας την υπόσχεση των «προπατόρων» τους Ναϊτών του 14ου αιώνα. Με τον τρόπο αυτό, από το φθινόπωρο του 1989, το τάγμα των Ναϊτών Ιπποτών υφίσταται πια ΕΠΙΣΗΜΑ και κάθε άλλο παρά αποκύημα φαντασίας αποτελεί η αναφορά μας σ' αυτούς! Τι ακριβώς όμως συνέβη στη διάρκεια του «μαγικού» τριημέρου της Ρόδου; Ποιες οι προεκτάσεις της αναγέννησης των Ναϊτών στην πλέον σύγχρονη ιστορία; Και ποιος ο θεμελιώδης στόχος που τέθηκε στο διεθνές αυτό τεκτονικό συνέδριο της Ρόδου; «Καυτά» ερωτήματα, στα οποία θα επιχειρήσουμε να δώσουμε απαντήσεις, βασιζόμενοι σε «ειδικές αναφορές» ανθρώπων που είδαν από μέσα τα τεκταινόμενα τότε στο κάστρο της Ρόδου...
Το τριήμερο 20 με 22 Οκτωβρίου 1989...
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΤΕΛΕΤΗ ΑΝΑΒΙΩΣΗΣ
του τάγματος των Ναϊτών ιπποτών στη Ρόδο!
* Ένα ακόμα φοβερό και τρομερό ντοκουμέντο!
* Ξέρουμε τι έγινε τότε ΑΠΟ ΜΕΣΑ!...
* Πρωταγωνιστές μιλάνε με τη δική μας φωνή...
Το τριήμερο από τις 20 έως και τις 22 Οκτωβρίου του 1989 η Ελλάδα και ειδικότερα το νησί της Ρόδου είχαν την παγκόσμια «τιμητική» τους: μετά από αιώνες ολόκληρους στην αφάνεια και την παρανομία έγινε στο περίφημο κάστρο της Ρόδου η επανασύσταση του τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών! Η επιλογή του χώρου, στον οποίο διεξήχθη η πρώτη σύγχρονη οικουμενική σύνοδος του εν λόγω μασονικού παραρτήματος, κάθε άλλο παρά τυχαία υπήρξε. Είναι γνωστό ότι η Ρόδος αποτέλεσε το «καταφύγιο» των Ναϊτών μετά την εκδίωξή τους απ' τους Αγίους Τόπους, ενώ το γραφικό κάστρο της πρωτεύουσας των Δωδεκανήσων έχει χτιστεί από τους σταυροφόρους αυτούς της Δύσης, που στα άδυτά τους κρύβουν πάρα πολλά μυστικά για την πορεία του κόσμου...
Εκείνο λοιπόν το φθινόπωρο του 1989 - κι ενώ στη χώρα μας κορυφωνόταν ο προεκλογικός αγώνας της αναμέτρησης της 5ης Νοεμβρίου - στη Ρόδο συνέρευσαν μεγαλόσχημοι τέκτονες απ' όλο τον κόσμο, για να επανιδρύσουν το τάγμα των Ναϊτών στο μέρος όπου οι πνευματικοί τους πρόγονοι είχαν δώσει τον όρκο πως μια μέρα των ημερών, όσο μακρινή και να 'ναι αυτή, «θα ξαναγύριζαν»... Τότε, στη διάρκεια των «μυσταγωγικών» τελετών, συνέβησαν κυριολεκτικά «τέρατα και σημεία», που προκάλεσαν το έντονο ενδιαφέρον (όπως ήταν λογικό) της Εκκλησίας της Ελλάδος, της ΕΥΠ, καθώς και των τοπικών αρχών. Άλλωστε η όλη διαδικασία των μασονικών τελετών που έλαβαν τότε χώρα θεωρήθηκε αρκετά «διάτρητη» και έτσι ελληνικά αυτιά και μάτια άκουσαν και είδαν τα πάντα στη διάρκεια του θρυλικού τριημέρου της Ρόδου!
Την όλη εποπτεία του διεθνούς αυτού τεκτονικού συνεδρίου την είχε ο Μέγας Διδάσκαλος της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος, γνωστός δικηγόρος και διανοούμενος, Ευστάθιος Λιακόπουλος. Ο κ. Λιακόπουλος, ανήσυχο πνεύμα που κατόπιν προσχώρησε στον βουδισμό και μάλιστα έγινε και... Λάμα (δηλ. Διδάσκαλος), θεωρείται από πολλούς ως ο «εγκέφαλος» της διάσπασης της ελληνικής μασονίας που πραγματοποιήθηκε το 1986, όταν πολλοί τέκτονες αποχώρησαν από τη Μεγάλη Στοά (τη γνωστή, που εδρεύει στην οδό Αχαρνών) και δημιούργησαν την καινούρια. Ενώ η «ορθόδοξη» Μεγάλη Στοά είχε μάλλον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό, η Εθνική Μεγάλη Στοά «κατηγορήθηκε» ως προσκείμενη στον αγγλοσαξονισμό. Πρέπει εδώ να σημειωθούν οπωσδήποτε, χάριν της δικαιοσύνης και της δεοντολογίας, η ευρυμάθεια του κ. Λιακόπουλου και ο σεβασμός που επιδεικνύουν προς το πρόσωπό του υψηλά ιστάμενοι παράγοντες της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Ο Λιακόπουλος καλωσόρισε στο συνέδριο που αναβίωνε τις περίφημες στη μασονία «ιπποτικές τάξεις» όλες τις «ευρωπαϊκές τεκτονικές ιπποτικές δυνάμεις» (βασικά εκείνους που προέρχονταν από τη Μεγάλη Βρετανία), όπως και τους εκπροσώπους των Ναϊτών του Καναδά, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Συνολικά 250 ξένοι καλεσμένοι έφτασαν τότε στη Ρόδο. Ανάμεσα στους καλεσμένους ήταν 12 αρχηγοί τεκτονικών δυνάμεων, ενώ παρέστησαν αυτοπροσώπως δεκάδες ακόμη ξένοι υψηλόβαθμοι τέκτονες.
Ιδιαίτερες τιμές αποδόθηκαν στον σερ Ρον Στιλ, Μέγα Μάγιστρο της Αγγλίας και Ύπατο Μέγα Ταξιάρχη του Ύπατου Συμβουλίου (33ος βαθμός) της Αγγλίας. Ο Ρον Στιλ, θεωρούμενος από τους τέκτονες ως «πρύτανης» του διεθνούς τεκτονισμού, έλαβε την πλέον επίσημη αναγνώριση από τους «αδελφούς» τέκτονες της μεγάλης του προσφοράς στην αδελφότητα και της σημαντικής φιλανθρωπικής του δραστηριότητας. Τιμήθηκαν ακόμη ο Μάκεν Ντάιρ από τη Σκωτία και ο Γκάρι Κόλο από τη Γερμανία.
Να αναφέρουμε εδώ ότι το «καλωσόρισμα» κάθε ενός από τους Μεγάλους Μαγίστρους γινόταν με τρόπο εντυπωσιακό: Έλληνες Ιππότες προηγούνταν τιμητικά των ξένων εκλεκτών επισκεπτών, αποδίδοντας έτσι την πρέπουσα ευγένεια και την τιμή, σύμφωνα με το μασονικό «τυπικό». Η σύνοδος που «ανέστησε» και επίσημα τους Ναΐτες Ιππότες (αφού η ύπαρξή τους διατηρήθηκε κρυφή και αθόρυβη επί αιώνες) ξεκίνησε, όταν ο υπεύθυνος υποδοχής των επισήμων, Δημήτριος Λιακόπουλος (στην τελετή: Κραταιός Διοικητής) παρέλαβε το ξίφος του από τον Τελετάρχη Παντελή Μαστρομανώλη. Τότε «έκρουσε ο κώδων» έναρξης του συνεδρίου. Ήταν το βράδυ της Παρασκευής 20 Οκτωβρίου 1989...
Κεντρική ήταν η θέση που κατείχε η οργανωτική επιτροπή του διεθνούς τεκτονικού συνεδρίου, στην οποία όλοι οι ξένοι παρευρισκόμενοι απέδωσαν τα εύσημα για την άψογη διεξαγωγή της συνόδου, που πραγματικά διοργανώθηκε σε χρόνο-ρεκόρ! Την επιτροπή αυτή αποτελούσαν 19 μέλη - με πρόεδρό της τον Λεωνίδα Λογοθέτη - και υπήρχε επίσης τοπική επιτροπή (δηλ. από την περιοχή της Ρόδου), αλλά και τιμητική επιτροπή, όπου μετείχαν αυτοδίκαια όλοι οι Μεγάλοι Μάγιστροι (νυν και πρώην) που παρέστησαν στη συνάθροιση. Τιμητικά επίσης πρόεδρος της συνόδου ορίστηκε ο Ευμένης Καλούδης, Εντιμώτατος και Σεβασμιότατος Μέγας Μάγιστρος του Μεγάλου Σκηνώματος της Ελλάδος. Πρέπει εδώ να πούμε οπωσδήποτε ότι αυτό ακριβώς το Μεγάλο Σκήνωμα αποτέλεσε τον «νομότυπο» τεκτονικό θεσμό, μέσω του οποίου έγινε η αναβίωση του τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών.
Ποιος ήταν ο σκοπός του συνεδρίου, σύμφωνα με τους ίδιους τους μασόνους της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος; Τον διαβάζουμε με τον πλέον επίσημο τρόπο στο τόσο δυσεύρετο «πρόγραμμα εργασιών» της συνόδου, όπου αναγράφονται τα εξής: «Η Πρώτη Οικουμενική Σύνοδος των Ιπποτών του Ναού έχει σκοπό να φέρει σε επαφή τους ταπεινούς στρατιώτες του Χριστού όλου του κόσμου σε έναν τόπο που έχει δεθεί με τον Ιπποτισμό, ώστε να ισχυροποιηθούν οι μεταξύ τους αδελφικοί δεσμοί και να συζητηθούν τα σημερινά και μελλοντικά προβλήματα του Χριστιανικού Τεκτονισμού, εμπνεόμενοι από το περιβάλλον, στο οποίο μεγάλοι αγώνες έχουν δοθεί για την πίστη του Σωτήρος. Ελπίζεται ότι η Σύνοδος αυτή θα καθιερωθεί ως θεσμός, επαναλαμβανόμενη περιοδικά σε ιστορικά σημαντικούς χώρους»...
πηγή
Δημοσίευση σχολίου