Η λύση στην οποία κατέληξαν οι Ευρωπαίοι για την αντιμετώπιση του προβλήματος χρέους της Ελλάδας, έχουν δώσει την εντύπωση σε διεθνείς χρηματοπιστωτικούς κύκλους ότι επί της ουσίας έχει ήδη ιδρυθεί το ευρωπαϊκό αντίστοιχο του Διεθνούς Νομισματικού ταμείου (IMF / ΔΝΤ).
Σκοπίμως δε χρησιμοποιούμε την έκφραση «αδερφάκι του ΔΝΤ» αφού πρόκειται για μια εντελώς ανεξάρτητη οντότητα και δεν αποκλείεται να δούμε από την αρχή της λειτουργίας του φαινόμενα ανταγωνισμού: πρόκειται για τον θεσμό που θα έχει την ευθύνη της ευρωπαϊκής οικονομικής σταθερότητα, με την ονομασία «European Financial Stability Facility» (EFSF).
Το EFSF δεν θα πρέπει να το υποτιμήσουμε. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες του έδωσαν τη δυνατότητα να παρεμβαίνει προληπτικά με τελικό στόχο να αποτραπεί η διάχυση της κρίσης σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης, και δεν είναι λίγες οι υποψήφιες… Ανάμεσα σε άλλες δυνατότητες, όπως μας πληροφορεί το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, το EFSF θα μπορεί να αγοράζει κρατικά ομόλογα στη δευτερογενή αγορά, όπως για παράδειγμα από τράπεζες και ασφαλιστικούς οργανισμούς και εταιρίες, κάτι το οποίο όλοι δήλωναν ότι επιθυμούσαν να αποφύγουν το να γίνεται συστηματικά, αν και σε τελική ανάλυση θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ομόφωνη απόφαση των κρατών-μελών προτού ληφθούν τέτοιες πρωτοβουλίες.
Ωστόσο, πολλοί βλέπουν στην ίδρυση του EFSF το πρόπλασμα για την ίδρυση ενός «Ευρωπαϊκού ΔΝΤ» και από τα φαινόμενα αλλά και τις δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών περί κάτι παρόμοιου πρόκειται. Το παραδέχτηκε μέχρι και οι Μέρκελ ότι οι ομοιότητες με το ΔΝΤ είναι πολλές. Θα αποτελέσει το ευρωπαϊκό ανάχωμα στην προσπάθεια απόκρουσης των επιθέσεων του διεθνούς κερδοσκοπικού κεφαλαίου.
Η απόφαση ίδρυσής του μπορεί να θεωρηθεί ως νίκη της γαλλικής πλευράς που πίεζε παραδοσιακά και συνεχίζει σήμερα να το πράττει, για την απαγκίστρωση της Ευρώπης, τη γεωπολιτική της αυτονόμηση επί της ουσίας. Χωρίς να σημαίνει ότι θα εγκαταλειφθούν οι Ατλαντικοί δεσμοί, από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επί της ουσίας πρόκειται για μια ακόμη περίπτωση συμβιβασμού της ατμομηχανής της ευρωπαϊκής πολιτικής ενοποίησης, του «γαλλο-γερμανικού άξονα».
Τι σημαίνουν τώρα όλα αυτά για την Ελλάδα; Σύμφωνα με τους «Financial Times Deutschland», η Ελλάδα επί της ουσίας εξέρχεται της «μονάδας εντατικής θεραπείας και μεταβαίνει σε «κλινική αποκατάστασης». Ίσως πρόκειται για την πιο εύστοχη παρατήρηση, υπό την έννοια ότι η Ελλάδα, εξασφαλίζοντας χαμηλότοκο δανεισμό, «παίρνει ανάσα» από τις ασφυκτικές πιέσεις των διεθνών αγορών και της δίδεται μια δεύτερη ευκαιρία να διορθώσει τα του οίκου της και να δημιουργήσει πρωτογενή πλεονάσματα και να εισέλθει στην οδό της ανάπτυξης που θα της επιτρέψει να αναστρέψει τη σημερινή δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία της.
Όσοι παληκαρισμοί και να ακούγονται από τους αστοιχείωτους περί της διεθνούς οικονομίας που θεωρούν ως «δικαίωμα» το να «φεσώνεις» όλο τον κόσμο και στο τέλος να απειλείς ότι δεν πρόκειται να πληρώσεις, πιστεύοντας ότι θα αποφύγεις και τις συνέπειες, η πραγματικότητα είναι η ανωτέρω. Και τα αντεπιχειρήματα ότι «ι ισχυροί εκμεταλλεύτηκαν την κατάσταση για να πλουτίσουν σε βάρος μας», η απάντηση είναι ότι πιθανότατα έχουν δίκιο, όποιος όμως αγνόησε τον βασικότερο κανόνα των διεθνών σχέσεων ότι «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό», εάν το μικρό δεν φροντίζει να προβλέπει και να λαμβάνει μέτρα ασφαλείας συμπληρώνουμε εμείς, είναι καταδικασμένος «να φάει το κεφάλι του»…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου