Συρία: Ο Ερντογάν είδε κενό και μπήκε… Τραμπ & Πούτιν.

TOY ΒΑΣΙΛΗ ΝΕΔΟΥ
Οι πρόσφατες εξελίξεις στη Συρία έφεραν ξανά στην επιφάνεια μια γεωπολιτική εκκρεμότητα: τι θα συμβεί στο μέλλον με αυτή τη χώρα, που είναι de facto διχασμένη σε διαφορετικές ζώνες. Η εκκρεμότητα αυτή προστίθεται δίπλα σε εκείνη της Ουκρανίας, το μέλλον της οποίας θα συζητηθεί, όπως δείχνουν όλα, από τον Ιανουάριο, με την αλλαγή ηγεσίας στις ΗΠΑ. Και στις δύο περιπτώσεις, η Ρωσία και οι ΗΠΑ αποτελούν τους βασικούς δρώντες.

Η Ρωσία λόγω άμεσης εμπλοκής και οι ΗΠΑ λόγω της γεωπολιτικής βαρύτητας και της συμπαράταξης με αντιπάλους της Μόσχας. Στην περίπτωση της Συρίας, αναδεικνύεται ανάγλυφα και η θέση της Τουρκίας, ως χώρας που δεν είναι διατεθειμένη να παίξει τον ρόλο του παθητικού παρατηρητή, για πολλούς και διάφορους λόγους, με το Κουρδικό να βρίσκεται στην κορυφή των υπολογισμών του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του τουρκικού κατεστημένου.

Από αυτή τη μεγάλη εξίσωση δεν μπορεί να αφαιρέσει κάποιος ούτε το Ιράν, που έχει παρουσία στη Συρία και στο Ιράκ, αλλά και εμπλοκή στο ουκρανικό μέτωπο μέσω των όπλων που παρείχε στη Μόσχα. Αν δίπλα στη Συρία προστεθεί ένα άλλο παράδειγμα αδυναμίας της κεντρικής διακυβέρνησης να ελέγξει το σύνολο της επικράτειας, όπως είναι το Ιράκ, θα γίνει σαφές ότι στην πράξη η Τουρκία περιβάλλεται από κράτη που έχουν αποτύχει στον βασικό σκοπό τους, δηλαδή την άσκηση της απόλυτης κυριαρχίας.

Αδιαμφισβήτητα κάθε περίπτωση είναι διαφορετική· ωστόσο, είναι εξίσου σαφές ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο χάρτης μπορεί να αλλάξει. Η διπλωματική γλώσσα είναι, βέβαια, πολύ κομψή προκειμένου να περιγράψει με ωμή ακρίβεια τι ακριβώς συμβαίνει αυτές τις ημέρες. Πρόκειται για την προσπάθεια των βασικών δρώντων να τοποθετηθούν σε όσο καλύτερη θέση είναι δυνατόν όταν θα έρθει η μέρα της μοιρασιάς. Η Ελλάδα προφανώς δεν πρόκειται να ερωτηθεί για οτιδήποτε αποφασιστεί.

Οφείλει, όμως, να είναι πιο ενεργή και εντός διαβουλεύσεων σε περιφερειακό επίπεδο. Και αν για την Ουκρανία το παιχνίδι των υπερδυνάμεων αποτρέπει οποιαδήποτε εμπλοκή, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι πιο ρευστή και μπορεί να επιτρέπει κάποια ευελιξία για δυνάμεις της ευρύτερης περιοχής όπως η Ελλάδα, για την οποία η περιφερειακή σταθερότητα είναι εγγύηση ασφαλείας και όχι κάποια αδιάφορη μακρινή κουβέντα. Αρκεί να γνωρίζουμε τι ακριβώς θέλουμε και από ποιον το ζητάμε. Η εποχή δεν συγχωρεί την ασάφεια.

πηγή


Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.