Η Τουρκία συνεργάζεται με Ρωσία και Κίνα-Η πιθανή πτώση του Ερντογάν θα οδηγήσει και σε πτώση την τουρκική αμυντική βιομηχανία τα επόμενα χρόνια; Από την άλλη πλευρά ΗΠΑ Ρωσία Γαλλία θα επιτρέψουν ανταγωνισμό από τους Τούρκους;
Ηανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας είναι μέχρι στιγμής ευθυγραμμισμένη με τις φιλοδοξίες της για επίτευξη στρατηγικής αυτονομίας η οποία όμως είναι ανέφικτη, αναφέρει το αμερικανικό ινστιτούτο iiss.org σε ειδική έκθεση για την Τουρκία.
Η πορεία και τα σχέδια των Τούρκων για την αμυντική τους βιομηχανία
Παρά τις διακυμάνσεις στις αποφάσεις της από την δεκαετία του 1980, ο απόλυτος στόχος για την τουρκική άμυνα παραμένει η χειραφέτηση από το εξωτερικό και η αποφυγή διεθνών πιέσεων.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες η τουρκική αμυντική βιομηχανία έχει επιδείξει αξιοσημείωτες ικανότητες στην ανάπτυξη παραγωγή και κατασκευή υποκατάστατων πολλών εξαρτημάτων και υποσυστημάτων, που ήταν προηγουμένως εισαγόμενα.
Ως άμεσο αποτέλεσμα της προσέγγισης «από πάνω προς τα κάτω», η Τουρκία ξεκίνησε προγράμματα σε επίπεδο πλατφόρμας, όπως π.χ η κορβέτα MilGem, το επιθετικό ελικόπτερο T129 ATAK και το κύριο άρμα μάχης Altay.
Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της φάσης ανάπτυξης αυτών και πολλών άλλων παρόμοιων προγραμμάτων, η τουρκική κυβέρνηση, επικεντρώθηκε προσπάθειες για την ανάπτυξη της αμυντικής-βιομηχανικής βάσης της χώρας, ώστε αυτή να παρέχει μεγάλα υποσυστήματα, σε συνδυασμό με σχετικές δυναμικά κρίσιμες τεχνολογίες, όπως αποδεικνύεται από το πρόγραμμα δικτύων τεχνολογίας της SSB (Odak Teknoloji Ağı).
Ωστόσο, κάνοντας αυτό, η Τουρκία, δυσκολεύτηκε να δημιουργήσει μια αληθινή αμυντική-βιομηχανική βάση, που θα ήταν οικονομικά βιώσιμη και θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Αυτή η οικονομική πραγματικότητα προέκυψε σε μια αναζήτηση μιας πιο εφικτής πολιτικής που αναπόφευκτα απαιτεί πραγματική εξάρτηση από άλλες χώρες και εταιρείες, (διότι δεν γίνεται διαφορετικά).
Το σχέδιο απόλυτη αυτονομία στην Άμυνα των Τούρκων πήγε περίπατο
Εξαιτίας αυτού, οι Τούρκοι Αξιωματούχοι έχουν κατανοήσει βαθιά ότι η απόλυτη αυτονομία είναι πρακτικά ανέφικτη.
Όπως η τεχνολογία γίνεται ολοένα και πιο περίπλοκη, παράγοντας δυνάμεις και τεχνολογίες επαρκούς ποιότητας, έτσι γίνεται όλο και πιο δύσκολο για μια χώρα, με αμυντικό προϋπολογισμό του μεγέθους της Τουρκίας, να ολοκληρώσει πολλά στρατιωτικά προγράμματα.
Όσο το κόστος αυξάνεται, η Τουρκία πρέπει να αυξήσει την κλίμακα των συστημάτων που απαιτούνται, αναζητώντας μεγαλύτερη πρόσβαση στην αγορά για συγκεκριμένες κρίσιμες τεχνολογίες ( που δεν δίνονται φυσικά).
Ενώ είναι σχετικά εύκολο να επιτευχθεί οικονομία κλίμακας για μικρά οπλικά συστήματα, για μεγάλα οπλικά συστήματα ( KAAN, ALTAY, υποβρύχια Φρεγάτες, πύραυλοι) γίνεται όλο πιο δύσκολο για το τουρκικό κράτος η ανεύρεση υποσυστημάτων και άλλων συστατικών σε όλα τα επίπεδα.
Αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν πολλοί παραγωγοί UAV διεθνώς, αλλά μόνο ελάχιστοι παράγουν αγωγούς αισθητήρων για παράδειγμα, που είναι κρίσιμοι για αυτά τα ιπτάμενα συστήματα.
Η Τουρκία συνεχίζει έτσι να χρησιμοποιεί ξένες εισροές εξαρτημάτων, υποσυστημάτων κτλπ κάτι που σημαίνει ότι η εξάρτηση των Τούρκων συνεχίζεται.
Κατά την ανάπτυξη ενός υποσυστήματος για μια πλατφόρμα σε μεγάλο βαθμό, ένα κρίσιμο στοιχείο μπορεί να χρειαστεί να εισαχθεί από το εξωτερικό, δημιουργώντας έτσι μια άλλη μορφή εξάρτησης από ξένες πηγές.
Η Τουρκία πρέπει να αλλάξει την δομή της βιομηχανία της και τους στόχους της εξωτερικής της πολιτικής σε σχέση με τον αμυντικό της κλάδο
Η Άγκυρα τώρα, έχει ήδη απομακρυνθεί από τον στόχο μιας πλήρους στρατηγικής αυτονομίας για τους παραπάνω λόγους, και αυτή είναι μια αργή διαδικασία.
Η στρατηγική «από πάνω προς τα κάτω» της Τουρκίας για την καθιέρωσή μιας εθνικής αμυντικο-βιομηχανικής βάσης, που φτάνει από την πλατφόρμα σε επίπεδο εξαρτημάτων και κρίσιμων τεχνολογιών, έχει αποτύχει, κυρίως λόγω κακής ιεράρχησης και έλλειψης μιας συνεκτικής προσέγγισης.
Με λίγα λόγια η τουρκική κυβέρνηση δεν διαθέτει τα απαραίτητα κεφάλαια σε κρίσιμα προγράμματα.
Μια ισχυρή οικονομική ραχοκοκαλιά είναι ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία μεγάλων προγραμμάτων, ιδίως λόγω του υψηλού κόστους με όρους ανάπτυξης προηγμένης τεχνολογίας υποδομών και ανθρώπινου δυναμικού.
Με πληθωρισμό που είναι στα ύψη, και ο οποίος παρατηρήθηκε στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια, τώρα προστέθηκε και η τεράστια πίεση κόστους και των αυξήσεων του τουρκικού προϋπολογισμού ως ουσιαστική απάντηση.
Η τουρκική αμυντική εκβιομηχάνιση γίνεται εξαρτημένη σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές όπλων, στην προσπάθεια να αναπτυχθεί η εγχώρια στρατιωτική τεχνολογία.
Χρειάζονται βιώσιμες, και αυξημένες, εξαγωγές όπλων, για να θέσουν την Τουρκία σε ανταγωνιστική ισχύ, με διεθνείς συνεργασίες και αξιοποίηση της διπλωματικής επιρροής.
Αποτυχία πρόσβασης στις διεθνείς αγορές, τόσο ως προμηθευτής όσο και ως συνεργάτης, αποτελεί άμεση απειλή για τη βιωσιμότητα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας.
Οι Τούρκοι Αξιωματούχοι γνωρίζουν επίσης ότι η πώληση όπλων απαιτεί προσεκτικές κινήσεις λεπτής κόκκινης γραμμής, ανάμεσα στο δικαίωμα άμυνας ενός κράτους στην αυτοάμυνα και στην προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατά περίπτωση ( αλλιώς θα υποστούν κυρώσεις από τι ΗΠΑ).
Ενώ η Τουρκία θα προτιμούσε να συνεργαστεί με τους Δυτικούς της συμμάχους, εξακολουθεί να είναι ανοιχτή σε συνεργασία με μη δυτικούς χώρες και υπάρχουν δύο παράγοντες για αυτό
Πρώτον, οι δυτικές κυρώσεις στα τέλη της δεκαετίας του 2010 οι οποίες ανάγκασαν την τουρκική αμυντική βιομηχανία να καινοτομήσει και να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές για την αντιμετώπιση τέτοιων προκλήσεων.
Περιστασιακές αναφορές από Τούρκους αξιωματούχους, έθεσαν την Ρωσία ή την Κίνα, ως εναλλακτικές πηγές της αμυντική τους βιομηχανίας.
Στα πλαίσια τη συμμαχία του ΝΑΤΟ, η Τουρκία αντιλαμβάνεται την Ιταλία, την Πολωνία, την Ισπανία και το ΗΒ ως ευνοϊκότερους εταίρους από άλλους, όπως η Γερμανία.
Δεύτερον, η αντίληψη της απειλής για την Τουρκία είναι διαφορετική από αυτή των συμμάχων της στο ΝΑΤΟ.
Η Άγκυρα δεν βλέπει ούτε την Ρωσία ούτε την Κίνα ως άμεση ή σημαντική απειλή, στρατιωτικά ή πολιτικά.
Αυτή η διαφορά έχει τις δυνατότητες να επηρεάσει την προσέγγιση της τουρκικής κυβέρνησης για συνεργασία με αυτές τις χώρες στην άμυνα και την αεροδιαστημική.
Η ισότητα έχει γίνει επίσης σημαντικός παράγοντας για την επιλογή των εταίρων της Τουρκίας.
Η Τουρκία προτιμά ισότιμη συνεργασία η οποία μπορεί να έχει πραγματικό αντίκτυπο, όχι μόνο οικονομικά αλλά και τεχνολογικά.
Ως εκ τούτου, θα ήταν πρόθυμη να συνεργαστεί με το ΝΑΤΟ και Μέλη της ΕΕ εφόσον αυτές οι εταιρικές σχέσεις καθορίζονται στη βάση της ισότητας.
Αυτό θα μπορούσε ουσιαστικά να ενισχύσει την βιωσιμότητα της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας.
Η Τουρκία βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε ένα σταυροδρόμι
Η Άγκυρα πρέπει να αποφασίσει τα επόμενα βήματά της στην αμυντική της εκβιομηχάνιση, δηλαδή σε ποιες περιοχές θα πρέπει να επικεντρωθεί, και σε ποιους τομείς θα δεχτεί να εξαρτάται.
Η ιεράρχηση είναι αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό και δύσκολο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, δεδομένης της οικονομικής κατάστασης της χώρας.
Τα διδάγματα που αντλήθηκαν από τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας
Λόγω του πολέμου αυτού οι Τούρκοι έχει επικεντρωθεί στην κατασκευή πυρομαχικών, που προηγουμένως θεωρούνταν βαρετή διαδικασία.
Επίσης η Τουρκία έχει επικεντρωθεί στην παραγωγή εξοπλισμού που ανταποκρίνεται στις άμεσες και προβλεπόμενες ανάγκες των συμμαχικών και φιλικών κρατών”, καταλήγει το ίδιο μεταξύ άλλων.
Όπως και να έχει για την Τουρκία Μεγάλα καράβια μεγάλες φορτούνες. Η Ελλάδα όμως μέσα σε αυτόν τον κυκεώνα οφείλει να αναπτύξει την δική της αμυντική βιομηχανία σε μέτρο που δύναται η χώρα, για να γλυτώσουμε χρήμα και να κρατήσουμε μυαλά εντός χώρας. Η σημερινή κατάσταση είναι απαράδεκτη και λίαν επικίνδυνη.
πηγή
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Οι απόψεις που αναφέρονται στο κείμενο είναι προσωπικές του αρθρογράφου και δεν εκφράζουν απαραίτητα τη θέση του Ellada simera.
Δημοσίευση σχολίου