Σε πείσμα μερίδας του βρετανικού Τύπου που τις τελευταίες εβδομάδες είχε ξεσπαθώσει υπέρ της υποψηφιότητας του Τόνι Μπλερ χαρακτηρίζοντας «Ευρωπυγμαίο» κάθε εν δυνάμει αντίπαλό του από μικρή χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης......
οι Ευρωπυγμαίοι τελικώς επικράτησαν. Ο πρώτος στην ιστορία της ΕΕ πρόεδρος «μακράς διαρκείας» θα είναι ο νυν πρωθυπουργός του Βελγίου κ. Χέρμαν βαν Ρομπάι, την ύπαρξη του οποίου αγνοούσαν προ διετίας οι περισσότεροι Βέλγοι. Εκ παραλλήλου για τα επόμενα πέντε χρόνια επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας θα είναι η βαρόνη Κάθριν Αστον, η οποία ούτε υπουργός έχει διατελέσει ούτε βουλευτής έχει εκλεγεί, ενώ ακόμη και τον τίτλο ευγενείας τον απέκτησε προσφάτως.
Εν πάση περιπτώσει, όμως, έστω και μετά πολλών βασάνων, η Ευρώπη απέκτησε δύο σταθερά πρόσωπα στα οποία θα μπορούν πλέον να απευθύνονται όσοι επιθυμούν να επικοινωνήσουν μαζί της. Του προέδρου Ομπάμα, π.χ., συμπεριλαμβανομένου. Το ερώτημα είναι αν και πότε ο πρόεδρος Ομπάμα θα δεήσει να τηλεφωνήσει στον κ. Χέρμαν βαν Ρομπάι και κυρίως αν και πότε θα αρχίσουν να συνομιλούν απευθυνόμενοι στον ενικό. Προς το παρόν πάντως μόνο ένα συγχαρητήριο τηλεγράφημα του απέστειλε. Ερωτηθείσα επί του θέματος αυτού, λίγο μετά τη λήξη της συνόδου κορυφής την Πέμπτη στις Βρυξέλλες, η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ δήλωσε κάπως άκομψα ότι το βασικό ζητούμενο για το άρτι επιλεγέν δίδυμο είναι «να μη λένε βλακείες».
Το ότι ο εξαιρετικά ευφυής και μορφωμένος Χέρμαν βαν Ρομπάι και η εγνωσμένης ικανότητας στις διεθνείς διαπραγματεύσεις Κάθριν Αστον δεν πρόκειται ποτέ «να πουν βλακείες», και μάλιστα στον κ. Ομπάμα, θεωρείται δεδομένο στις Βρυξέλλες. Αυτό που δεν θεωρείται δεδομένο είναι ότι κάποτε θα είναι σε θέση να αναλάβουν παγκόσμιας εμβέλειας πρωτοβουλίες ανάλογες προς το συνολικό πολιτικό και οικονομικό βάρος της ΕΕ στη διεθνή σκηνή. Ανάλογη εντολή δεν έχουν λάβει και μάλλον δύσκολα θα λάβουν, αφού οι λεγόμενες μεγάλες χώρες εμφανώς δείχνουν ότι προς το παρόν επιθυμούν να διατηρήσουν τους δικούς τους διακριτούς διεθνείς ρόλους, έστω και αν συχνά δεν είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικοί.
Το γεγονός ότι οι μεγάλες χώρες ενδιαφέρονταν περισσότερο για τους ρόλους που η καθεμιά θα έχει τα επόμενα χρόνια στην ενωμένη Ευρώπη και λιγότερο για τα πρόσωπα έγινε άλλωστε φανερό τις τελευταίες εβδομάδες. Για τον βρετανό κ. Γκόρντον Μπράουν το βασικό ζητούμενο ήταν να αναλάβει βρετανός πολίτης το υπουργείο Εξωτερικών. Και αυτό τόσο για να αναβαθμίσει το κύρος του εντός της Βρετανίας όσο και για να εξασφαλίσει ότι η εξωτερική πολιτική της ΕΕ θα χειραγωγείται σε ικανοποιητικό βαθμό από το Φόρεϊν Οφις. Ετσι το απόγευμα της Πέμπτης παραιτήθηκε από τη διεκδίκηση της προεδρίας για τον Τόνι Μπλερ, γεγονός που οδήγησε τελικά στην άρση του αδιεξόδου.
Σε ό,τι αφορά τους Γερμανούς είναι πλέον σαφές ότι μία ήταν και είναι η βασική επιδίωξή τους: ο απόλυτος εκγερμανισμός της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία από το 2012 και μετά όχι μόνο θα εξακολουθεί να έχει την έδρα της στη Φραγκφούρτη, αλλά θα πρέπει, κατά την άποψή τους, να έχει και γερμανό πρόεδρο. Κατά πάσα πιθανότητα δε, τον νυν διοικητή της Μπούντεσμπανκ Αχελ Βέμπερ. Η επιδίωξη αυτή οδήγησε την Ανγκελα Μέρκελ στην επιλογή του «χαμηλού προφίλ» κατά τις διαπραγματεύσεις για τον πρόεδρο και τον υπουργό Εξωτερικών της ΕΕ, κάτι που ασφαλώς δεν θα συμβεί όταν έλθει η ώρα για την αντικατάσταση του Ζαν-Κλοντ Τρισέ.
Ως αντίβαρο στην επικείμενη γερμανική εισβολή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εξετάζεται το ενδεχόμενο να δοθεί στους Ιταλούς η επόμενη προεδρία του Συμβουλίου των υπουργών της ζώνης του ευρώ. Ο γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί και ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι στηρίζουν αυτή την προοπτική και μάλλον αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο η Ιταλία δεν επέμεινε στην υποψηφιότητα Ντ΄ Αλέμα για το «υπουργείο Εξωτερικών» της ΕΕ. Αν η Γαλλία αναλάβει το χαρτοφυλάκιο της αναμόρφωσης του τρόπου λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών οργανισμών και ιδρυμάτων στη νέα Επιτροπή και ο Ισπανός Χοακίν Αλμούνια παραμείνει αρμόδιος για τις Οικονομικές Υποθέσεις επίτροπος (όπως άλλωστε έχει ζητήσει και ο πρωθυπουργός της Ισπανίας κ. Λουί Θαπατέρο), τότε θα ξεκαθαρίσει σιγά σιγά το νέο πολιτικοοικονομικό πεδίο και οι νέες ισορροπίες στην Ευρώπη βάσει των οποίων έφθασε η ΕΕ στην επιλογή των «Ευρωπυγμαίων» Βαν Ρομπάι και Αστον.
Επί της ουσίας οι μεγάλες πληθυσμιακώς χώρες αποφάσισαν ότι τα επόμενα πέντε χρόνια η Βρετανία θα έχει πρωτεύοντα ρόλο στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, ενώ οι υπόλοιπες θα χειρισθούν τα της οικονομίας, η οποία είναι άλλωστε και το μεγαλύτερο πρόβλημα παγκοσμίως.
Δημοσίευση σχολίου