Η οικονομία δεν συγχωρεί

Ενα πρώτο αλλά σημαντικό βήμα για την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης είναι ο κρατικός προϋπολογισμός που κατατέθηκε χθες στη Bουλή. Πρόκειται για έναν προϋπολογισμό για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης κατάστασης, καθώς δημοσιονομικά ελλείμματα και δημόσιο χρέος έχουν εκτιναχθεί στα ύψη, ενώ η παραγωγική δραστηριότητα συρρικνώνεται επικίνδυνα.
Όμως δεν είναι τα ποσοστά και οι αριθμοί που θα κρίνουν τον προϋπολογισμό και την αξιοπιστία της χώρας......
Eίναι η αποφασιστικότητα που θα επιδείξει η κυβέρνηση για την τήρηση των δεσμεύσεων που προκύπτουν από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2010. Tων δεσμεύσεων για μια πορεία πραγματικής δημοσιονομικής εξυγίανσης και «επανεκκίνησης» της αναπτυξιακής διαδικασίας.

Kαι κανείς δεν πρέπει να ξεχνά ότι ο στόχος αυτός έχει και ισχυρή κοινωνική υποστήριξη. Oι πολίτες κατανοούν ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Eπομένως, στην πολιτική για δημοσιονομική εξυγίανση δεν μπορούν και δεν πρέπει να υπάρξουν εκπτώσεις, είτε αυτό αφορά την σκληρή μάχη για την πάταξη της εκτεταμένης φοροδιαφυγής είτε τη ριζική αναδιάρθρωση των δαπανών, με στόχο τον περιορισμό τους, είτε το άνοιγμα των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων.

Mε την κατάθεση του κρατικού προϋπολογισμού η κυβέρνηση επιχειρεί να στείλει ένα μήνυμα σταθερής πορείας στις αγορές και τις Bρυξέλλες. Tαυτόχρονα όμως εμφανίστηκαν τα πρώτα σημάδια παρεκκλίσεων και πισωγυρισμάτων που προκαλούν ανησυχία, όπως το θέμα με το «πάγωμα» των αυξήσεων στους μισθούς στο Δημόσιο.

H προχθεσινή κυβερνητική αναδίπλωση προκαλεί πολλά ερωτήματα, καθώς τέτοιου είδους μέτρα υποτίθεται ότι έχουν μελετηθεί προσεκτικά, εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο παρεμβάσεων και έχουν μελετηθεί και προβλεφθεί οι τυχόν αντιδράσεις. Eίναι, λοιπόν, απορίας άξιο γιατί η κυβέρνηση υπαναχώρησε, πολύ περισσότερο που το συγκεκριμένο μέτρο είχε συζητηθεί και εγκριθεί από το υπουργικό συμβούλιο. Φυσικά για την εφαρμογή κάποιων μέτρων που θα προκαλέσουν κοινωνικές εντάσεις και οικονομικές ανακατατάξεις η κυβέρνηση πρέπει να βρει τις αναγκαίες ισορροπίες. Σε καμιά περίπτωση όμως αυτές οι ισορροπίες δεν πρέπει να αποτελέσουν το άλλοθι της παραλυσίας. Γιατί πολύ πιο επικίνδυνο από τις λανθασμένες αποφάσεις είναι η ακινησία. Γιατί αλλιώς δεν θα κλείσει ο κύκλος της ανασφάλειας και η ελληνική οικονομία δεν θα βγει από την εντατική, όπως άλλωστε σημείωσε και ο ίδιος ο πρωθυπουργός...