η ισόρροπη πολιτική στον τομέα μείωσης της προσφοράς και της ζήτησης των ψυχοδραστικών ουσιών, που όμως δε συνοδεύτηκε και πάλι από αντίστοιχη ισόρροπη κατανομή κονδυλίων, δεδομένου ότι οι διαθέσιμοι πόροι για την καταστολή παραμένουν υπερ-πολλαπλάσιοι. Οι διεθνείς συμβάσεις, βέβαια, δίνουν τη δυνατότητα στις χώρες - μέλη να ρυθμίζουν τις νομοθεσίες τους βάσει των εθνικών νομικών συστημάτων και δεδομένων. Έτσι, τόσο η ευρωπαϊκή όσο και η εθνική μας πολιτική, σε μικρό μόνο βαθμό, καθορίζονται και περιορίζονται από τις διεθνείς συμβάσεις.
Για την ευρωπαϊκή πολιτική, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο επισημαίνει ότι:
• Η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δεν εμφανίζει ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα σε κανέναν σχεδόν από τους στόχους όπως, η μείωση της χρήσης ναρκωτικών, η μείωση των επιπτώσεων της χρήσης στη δημόσια υγεία, η αύξηση των θεραπευθέντων τοξικομανών, η μείωση της διαθεσιμότητας παράνομων ναρκωτικών, η μείωση των εγκλημάτων που σχετίζονται με τα ναρκωτικά, η μείωση της παράνομης διακίνησης πρόδρομων ουσιών και η νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες
• Κάθε εθνική πολιτική για τα ναρκωτικά πρέπει να στηρίζεται στις επιστημονικές γνώσεις και όχι σε πολιτικές ή συναισθηματικές αντιδράσεις
• Παρατηρείται σημαντικό έλλειμμα στα προγράμματα πρόληψης
• Υπάρχει ανάγκη αύξησης των προγραμμάτων μείωσης της βλάβης
• Επιβάλλεται καθιέρωση, εναλλακτικών της φυλάκισης, θεραπευτικών προγραμμάτων για τους παραβάτες χρήστες
• Είναι απαραίτητη η εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας για την κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων και την καταπολέμηση της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες
Στην Ελλάδα η Εθνική Στρατηγική για τα ναρκωτικά καθορίζεται μέσα από το Εθνικό Σχέδιο Δράσης, όπου πρέπει να περιγράφονται οι στόχοι, να προσδιορίζεται το χρονοδιάγραμμα και να δεσμεύονται οι απαραίτητοι πόροι. Από το 2005 μέχρι και σήμερα, αν και εξαγγέλλεται συνεχώς η έγκρισή του, κάτι τέτοιο δεν έχει γίνει ακόμα εφικτό, μολονότι αποτελεί υποχρέωση της χώρας μας και προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σημαντικές, βέβαια, είναι οι συνέπειες αυτού του ελλείμματος. Επιγραμματικά μπορούμε να αναφέρουμε:
• Υποχρηματοδότηση και υποβάθμιση των Κέντρων Πρόληψης
• Τεράστια αύξηση της λίστας αναμονής για θεραπευτική χορήγηση υποκαταστάτων. Ανεπαρκής κάλυψη των αναγκών θεραπείας σε πανελλαδικό επίπεδο
• Σημαντική έλλειψη προγραμμάτων μείωσης της βλάβης (ανταλλαγή βελόνων συρίγγων, παροχή υπηρεσιών σωματικής υγείας, προγράμματα δουλειάς στο δρόμο και άμεσης παρέμβασης)
• Υποτυπώδεις δράσεις για την επανένταξη των αποθεραπευμένων χρηστών
• Ανεπαρκής νομοθεσία για τα ναρκωτικά (προτεραιότητα στη μείωση της ζήτησης και όχι στη μείωση της προσφοράς)
• Εναλλακτικά της φυλάκισης μέτρα
• Προγράμματα άρσης του κοινωνικού αποκλεισμού
• Συνεργασία με τους φορείς και την κοινωνία των πολιτών, άμεση έναρξη διαλόγου για ενίσχυση της συνεργασίας
Δημοσίευση σχολίου