Ο υπουργός Οικονομικών και οι συνεργάτες του είναι υποχρεωμένοι να ακροβατήσουν ανάμεσα στο βάραθρο των αβυσσαλέων ελλειμμάτων και χρεών και στο γκρεμό της άνυδρης αγοράς, χωρίς να παραλείψουν να μεριμνήσουν για τους συμπολίτες μας που βρίσκονται στην κατώτερη εισοδηματική κλίμακα και δυσκολεύονται να ανταποκριθούν ακόμα και στις στοιχειώδεις ανάγκες μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης.....
Ταυτοχρόνως οφείλουν όχι μόνο να μην υποθηκεύσουν την οικονομική σταθερότητα γιατί καραδοκούν οι Βρυξέλλες και κυρίως οι διεθνείς αγορές από τις οποίες δανείζεται η χώρα, αλλά να περιορίσουν τα ελλείμματα και το χρέος, να ανατάξουν την οικονομία και να δώσουν ώθηση στην αναπτυξιακή πορεία.
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν το εγχείρημα είναι εφικτό. Αν δηλαδή είναι δυνατή η σύζευξη της σφιχτής δημοσιονομικής πολιτικής με την κοινωνική πολιτική και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσης και χλωμής ανάπτυξης. Ασφαλώς και είναι αρκεί να ικανοποιούνται κάποιες προϋποθέσεις.
Η πρώτη είναι πολιτικής και κοινωνικής υφής και πρόκειται για το κλίμα και τη συναίνεση που απαιτούνται για την επίτευξη του στόχου. Οι πολίτες και οι κοινωνικές δυνάμεις πρέπει να κατανοήσουν ότι σε μία τόσο δύσκολη περίοδο το κλίμα στην οικονομία και την κοινωνία και η κινητοποίηση όλων των δημιουργικών δυνάμεων είναι απαραίτητοι όροι για να αναστραφεί η πορεία προς το γκρεμό και να σταθεί η οικονομία στα πόδια της.
Η δεύτερη είναι συνάρτηση της επιμονής της κυβέρνησης να απαλλαγεί από νοοτροπίες και αγκυλώσεις του παρελθόντος, τους μικροπολιτικούς συμβιβασμούς και προπαντός τη λογική του πολιτικού κόστους, που μόνο δεινά έχει φέρει στον τόπο.
Ο προϋπολογισμός του 2010 πρέπει να βάλει τέλος με το παρελθόν. Να εκσυγχρονιστεί και από προϋπολογισμός δαπανών να μετεξελιχθεί σε προϋπολογισμό έργων. Από προϋπολογισμός ισορροπιών και συμβιβασμών να αναβαθμιστεί σε προϋπολογισμό ρήξεων και μεταρρυθμίσεων. Από ψευδεπίγραφο κείμενο να γίνει αποτύπωμα της αλήθειας και της πραγματικότητας.
Το τελευταίο είναι πολύ σοβαρότερο απ΄ όσο φαίνεται με την πρώτη ανάγνωση. Γιατί η αναξιοπιστία στο σημερινό παγκοσμιοποιημένο κόσμο κοστίζει ακριβά, ιδίως στους υπερχρεωμένους.
Δημοσίευση σχολίου