«Δανία του Νότου της Ευρώπης» επιθυμεί να κάνει την Ελλάδα ο Γιώργος Παπανδρέου, σύμφωνα με όσα είπε χθες κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ μπορεί να αναφερόταν στην ενεργειακή πολιτική της Κοπεγχάγης, αλλά όσοι τον γνωρίζουν ξέρουν πως πρότυπό του είναι και το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο της σκανδιναβικής χώρας.
O διεθνούς κύρους Αμερικανός αρθρογράφος Τόμας Φρίντμαν, που επισκέφθηκε πρόσφατα τη Δανία, δεν έκρυψε τη ζήλεια του για τα επιτεύγματα της χώρας στον ενεργειακό τομέα. Το 1973, με την κρίση του πετρελαίου, οι Δανοί αποφάσισαν να θέσουν τέλος στην εξάρτησή τους από το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής και των άλλων ξένων. Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, η χώρα είναι ενεργειακά ανεξάρτητη όχι μόνο διότι ανακάλυψε κάποια δικά της κοιτάσματα στη Βόρεια Θάλασσα, αλλά και διότι στράφηκε σε άλλες μορφές ενέργειας, επέβαλε βαρείς φόρους στη βενζίνη, στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακος και στην οικοδομή χωρίς την τήρηση περιβαλλοντικών προτύπων. Οι Δανοί χρησιμοποιούν κατά 50% (!) ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους από και προς την εργασία, ακόμη και όταν ο καιρός δεν είναι σύμμαχος. Έχουν όμως τους απαραίτητους ποδηλατοδρόμους.
Αυτή η πολιτική συνοδεύτηκε από την ενθάρρυνση της καινοτομίας στον τομέα της ενέργειας και σήμερα η Δανία «προμηθεύεται» από τον άνεμο 20% του ηλεκτρισμού που καταναλώνει (έναντι 1% των ΗΠΑ). Η επένδυση στο περιβάλλον, η λεγόμενη πράσινη οικονομία, συνέβαλε στη δημιουργία θέσεων εργασίας και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ανεργία να κινείται κάτω από το 5% ακόμη και στην τρέχουσα οικονομική κρίση.
Όλα τέλεια, λοιπόν, ένα πρότυπο για την Ελλάδα; Όχι ακριβώς. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία παρουσιάζουν συνεχή άνοδο, καθώς οι Δανοί φοβούνται ότι οι μετανάστες μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο το κράτος πρόνοιας που έχουν οικοδομήσει. Επίσης, παραδοσιακά η Δανία θεωρείται η «μακρά χειρ» των ΗΠΑ στην Ευρώπη, υπονομεύοντας συχνά τις ενιαίες θέσεις της Ένωσης σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής αλλά και τις προσπάθειες ευρωπαϊκής ενοποίησης. Όπως και να έχει, ασφαλώς αποτελεί πρότυπο- και όχι μόνο για μια χώρα του Νότου της Ευρώπης...
O διεθνούς κύρους Αμερικανός αρθρογράφος Τόμας Φρίντμαν, που επισκέφθηκε πρόσφατα τη Δανία, δεν έκρυψε τη ζήλεια του για τα επιτεύγματα της χώρας στον ενεργειακό τομέα. Το 1973, με την κρίση του πετρελαίου, οι Δανοί αποφάσισαν να θέσουν τέλος στην εξάρτησή τους από το πετρέλαιο της Μέσης Ανατολής και των άλλων ξένων. Σήμερα, τόσα χρόνια μετά, η χώρα είναι ενεργειακά ανεξάρτητη όχι μόνο διότι ανακάλυψε κάποια δικά της κοιτάσματα στη Βόρεια Θάλασσα, αλλά και διότι στράφηκε σε άλλες μορφές ενέργειας, επέβαλε βαρείς φόρους στη βενζίνη, στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακος και στην οικοδομή χωρίς την τήρηση περιβαλλοντικών προτύπων. Οι Δανοί χρησιμοποιούν κατά 50% (!) ποδήλατο για τις μετακινήσεις τους από και προς την εργασία, ακόμη και όταν ο καιρός δεν είναι σύμμαχος. Έχουν όμως τους απαραίτητους ποδηλατοδρόμους.
Αυτή η πολιτική συνοδεύτηκε από την ενθάρρυνση της καινοτομίας στον τομέα της ενέργειας και σήμερα η Δανία «προμηθεύεται» από τον άνεμο 20% του ηλεκτρισμού που καταναλώνει (έναντι 1% των ΗΠΑ). Η επένδυση στο περιβάλλον, η λεγόμενη πράσινη οικονομία, συνέβαλε στη δημιουργία θέσεων εργασίας και αυτό είχε ως αποτέλεσμα η ανεργία να κινείται κάτω από το 5% ακόμη και στην τρέχουσα οικονομική κρίση.
Όλα τέλεια, λοιπόν, ένα πρότυπο για την Ελλάδα; Όχι ακριβώς. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία παρουσιάζουν συνεχή άνοδο, καθώς οι Δανοί φοβούνται ότι οι μετανάστες μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο το κράτος πρόνοιας που έχουν οικοδομήσει. Επίσης, παραδοσιακά η Δανία θεωρείται η «μακρά χειρ» των ΗΠΑ στην Ευρώπη, υπονομεύοντας συχνά τις ενιαίες θέσεις της Ένωσης σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής αλλά και τις προσπάθειες ευρωπαϊκής ενοποίησης. Όπως και να έχει, ασφαλώς αποτελεί πρότυπο- και όχι μόνο για μια χώρα του Νότου της Ευρώπης...