Όλα δείχνουν ότι η Γερμανία, ως ηγέτιδα χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντιλήφθηκε, έστω με καθυστέρηση, ότι η ισχύς της στο διεθνές στερέωμα είναι στενά συνδεδεμένη με την επιβίωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μετά από μια μακρά περίοδο όπου λαός και ηγεσία στη Γερμανία έδειχνε να φλερτάρει έντονα με επικίνδυνες ιδέες όπως η «τιμωρία» των «απείθαρχων» δημοσιοοικονομικά χωρών, λες και η Γερμανία θα έμενε απρόσβλητη από την κλιμάκωση της κρίσης, εξαιτίας της μυωπικής και τόσο πολύ καθυστερημένης αντίδρασης στα προβλήματα που ανέκυψαν, το αίτημα για «περισσότερη Ευρώπη» λαμβάνει πλέον σάρκα και οστά και αναμένεται να καταστεί επίσημη πολιτική της χώρας.
Πριν προχωρήσουμε, παραθέτουμε μια φωτογραφία από τις εργασίες του συνεδρίου του CDU, η οποία κάνει τον γύρο του διαδικτύου η οποία μας προκάλεσε σειρά… ή μάλλον για την ακρίβεια τρία ερωτήματα: Συμβολίζει την επιτυχία της γερμανικής καινοτομίας και βιομηχανίας, ή τον… φίλο-σύντροφο που έψαχνε να βρει στα νιάτα της βάζοντας καταχωρήσεις σε περιοδικά… κοινωνικών γνωριμιών η Γερμανίδα καγκελάριος; Ή μήπως το πως ονειρεύεται τον μελλοντικό Έλληνα πρωθυπουργό;
Η πολιτική λύση που βλέπει η τρέχουσα γερμανική ηγεσία με απώτερο σκοπό τη διασφάλιση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, έχει δυο διαστάσεις, την οικονομική – που μας απασχολεί κυρίως σήμερα – και την πολιτική και σε γενικές γραμμές προβλέπει την ενίσχυση της ισχύος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έναντι των κρατών μελών, κάτι το οποίο κατέστη προφανές κατά τη διάρκεια του συνεδρίου των Χριστιανοδημοκρατών. Οι αλλαγές που θα περιγραφούν παρακάτω θα πρέπει, σύμφωνα πάντα, με τους Γερμανούς της Μέρκελ, να υιοθετηθούν γρήγορα.
Το συγκεκριμένο σχέδιο είναι προφανώς «κομμένο και ραμμένο» στα μέτρα της Γερμανίας, προβλέπει την υποχρεωτική επιτήρηση των χωρών-μελών με έλλειμμα υψηλότερο του προβλεπομένου και ένα ακόμη πιο δεσμευτικό Σύμφωνο Σταθερότητας, ώστε να δίδεται το δικαίωμα παρέμβασης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να παρεμβαίνει επιβάλλοντας την υποχρέωση συμμόρφωσης ή την επιβολή συγκεκριμένων ποινών, υπεύθυνος για την οποία θα είναι ένας νέος Επίτροπος στην Κομισιόν. Επίσης, θα προβλέπεται η δυνατότητα αποχώρησης μιας χώρας από το ευρώ, είτε επειδή θα το επιλέξει η ίδια είτε επειδή θα διαπιστωθεί η αδυναμία της να τηρήσει τα συμφωνηθέντα… θα πετιέται έξω…
Τώρα το πόσο ελκυστικό θα είναι ένα τέτοιο νόμισμα είναι μια συζήτηση την οποία δεν έχουν τολμήσει να κάνουν οι Γερμανοί, χωρίς βέβαια και να διακρίθηκαν ποτέ στην Ιστορία τους για τη δυνατότητά τους να βλέπουν μακριά… θα ήμασταν άλλωστε σε αυτό το σημείο εάν η Βόννη συμπεριφερόταν περισσότερο ως πραγματικός ηγέτης και όχι ως ο διαφθορέας πολιτικών συστημάτων ανά την υφήλιο, θυσιάζοντας κάθε είδους αρχή στο βωμό της εξυπηρέτησης του στενά εθνικού οικονομικού συμφέροντος; Για να μην τρελαθούμε και τελείως…
Σε πολιτικό επίπεδο οι δεσμοί των χωρών-μελών θα πρέπει επίσης να ενισχυθούν, καθώς επίσης και να μεταβιβαστούν αρμοδιότητες αλλά και κυριαρχικά δικαιώματα προς την Ένωση. Το εντυπωσιακό είναι ότι η Μέρκελ έλαβε αυτή τη θέση παρά το γεγονός ότι για την υιοθέτησή της ως επίσημης γερμανικής πολιτικής απαιτείται η αλλαγή του γερμανικού Συντάγματος.
Ένας πρώτος σχολιασμό που θα μπορούσε να γίνει είναι ότι η Γερμανία μπορεί να εμφανίζεται να υποβάλλεται στις ίδιες θυσίες με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη, ωστόσο, δεδομένης της ισχύος της στους κόλπους της Ένωσης όπου και οι Γερμανοί μπορούν σε μεγάλο βαθμό να επιβάλλουν τις απόψεις τους, η όποια εκχώρηση κυριαρχίας δεν θα έχει τις ίδιες επιπτώσεις σε όλα τα κράτη-μέλη της Ένωσης. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι οι ισχυροί της Ε.Ε. θα ενισχύσουν ουσιαστικά τη δυνατότητα ελέγχου επί των αδυνάτων της Ένωσης, οπότε για να μπορέσουν να περάσουν το μέτρο θα πρέπει να δώσουν κάποιο ισχυρό δέλεαρ.
Ακολουθεί μια ακόμη φωτογραφία, η οποία επίσης μας έκανε εντύπωση, καθότι μας θύμιζε διαιτητή ποδοσφαίρου ο οποίος βγάζει κόκκινη κάρτα στον ποδοσφαιριστή για το σκληρό και ενίοτε επικίνδυνο μαρκάρισμα στον αντίπαλο. Το κακό είναι ότι ως… άτσαλος αμυντικός θεωρείται η Ελλάδα, η οποία… τραυματίζει την Ευρωζώνη με τη συμπεριφορά της έχοντας ήδη δεχτεί την άλλου χρώματος κάρτα του διαιτητή. Η διαφορά είναι ότι στην περίπτωσή μας ο διαιτητής φαίνεται πως έχει ίδιο συμφέρον, άρα η συμμεοχή του στον αγώνα θα έπρεπε να απαγορεύεται από τον κανονισμό…
Κάπου εδώ φαίνεται ότι υπεισέρχεται η αλλαγή της Συνθήκης της Ένωσης ώστε να δοθεί η δυνατότητα να τυπωθούν ευρώ τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την εξαφάνιση (δια του πληθωρισμού του χρέους και της αντίστοιχης καταβολής μετρητών) σημαντικού μέρους του χρέους που έχει οδηγήσει στη δραματική κρίση. Με αντάλλαγμα αυτό, η Γερμανία και ενδεχομένως η Γαλλία, θα επιχειρήσουν να επεκτείνουν τον έλεγχο επί των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης…
Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά τα μέτρα θα πρέπει να ληφθούν σύντομα, όμως, η Ιστορία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος ολοκλήρωσης μάλλον αποδεικνύει ότι τέτοιες διεργασίες μάλλον κρατούν πολύ περισσότερο… Η κρίση όμως που «εξαερώνει» καθημερινά τεράστια ποσά από την χρηματιστηριακή αξία κολοσσών της Ευρώπης και επιβαρύνει συνεχώς τα κόστη δανεισμού φθάνοντας τους ευρωπαϊκούς λαούς σε απόγνωση, είναι προφανές ότι δεν πρόκειται να περιμένει…
Από την άλλη πλευρά βέβαια, εάν στα «υψηλά κλιμάκια» της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θεσπιστεί ένας «δείκτης αγοραστικής δύναμης», αναλόγως την κάθε χώρα, ώστε να αποφευχθούν τα χάσματα ανάμεσα στις περιφέρειες της Ε.Ε. στον τομέα της ανάπτυξης και της απασχόλησης, ώστε να επιδοτούνται κάποια εισοδήματα (όχι βέβαια με τη μέθοδο της δεκαετίας του 1980 που εξέθρεψε απατεώνες και παρασιτικές νοοτροπίες, αλλά για να υπάρχει δυνατότητα απορρόφησης ευρωπαϊκών προϊόντων) ή να κατευθύνονται επενδύσεις, δουλειά δεν πρόκειται να γίνει. Διότι είναι θέμα χρόνου να γίνει αντιληπτό το αδιέξοδο της τρομακτικής επιβάρυνσης του απλού καθημερινού πολίτη στην Ένωση, κυρίως σε χώρες όπως η Ελλάδα, αφού οι ακολουθούμενες πολιτικές όχι μόνο δεν αποτελούν «συνταγή» επίλυσης του προβλήματος, αλλά επίτασής του, οδηγώντας το να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις…
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου