Ο κ. Σαμαράς με την αναγγελία της υποψηφιότητάς του θα επιχειρήσει να αποκαταστήσει την ιδεολογική διάσταση της πολιτικής φυσιογνωμίας της ΝΔ και θα προτάξει ως αδιαπραγμάτευτες αξίες τον πατριωτισμό και τον κοινωνικό φιλελευθερισμό έναντι του νεοφιλελευθερισμού.
Παράλληλα θέλει να αναδειχθεί ως διακριτός ιδεολογικοπολιτικός πόλος εντός της ΝΔ και να δημιουργήσει συσπειρώσεις γύρω από τις πολιτικές του θέσεις, απέναντι σε κομματικούς μηχανισμούς που θέτουν ως καίριο ζήτημα την πολιτική τους επιβίωση. Συνεχίζει τις επαφές του με βουλευτές και στελέχη, με αρκετά εκ των οποίων έχει γευματίσει και δειπνήσει, και ευελπιστεί στη στήριξη μιας μεγάλης ομάδας των «καραμανλικών». Θεωρεί ότι κέρδισε τη δύσκολη μάχη να γίνει εκλογή αρχηγού από τη βάση και υποστηρίζει ότι αυτός έθεσε πρώτος το στίγμα για τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, αναγκάζοντας τους αντιπάλους του να ακολουθήσουν. Ο κ. Σαμαράς θα προτάξει πολλές φορές τον όρο «κοινωνικός φιλελευθερισμός» και θα στείλει μήνυμα για την ανάγκη «επαναϊδεολογικοποίησης» στην αξιωματική αντιπολίτευση. Η θέση του, την οποία θα στηρίξει και με άρθρα, αλλά και με συνεντεύξεις τις επόμενες ημέρες, έχει ως κεντρικό στόχο τη μετάλλαξη της μεταρρυθμιστικής Κεντροδεξιάς για να αναπαραχθούν πειστικά ιδεολογικά επιχειρήματα, ώστε να διαμορφωθεί μια συνεκτική πρόταση εξουσίας.
Πιστεύει ακράδαντα- και το μεταδίδει στους συνομιλητές του- ότι το κόμμα χρειάζεται επειγόντως πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα, προκρίνοντας ένα μείγμα «κοινωνικού φιλελευθερισμού» και «εθνοκεντρισμού», ενώ θα υπεραμυνθεί του ότι η ΝΔ έχει ανάγκη από μια σαφή ταυτότητα, με πολιτικές λειτουργίες ενός σύγχρονου κόμματος, ώστε να διεκδικήσει γρήγορα την επάνοδό της στην εξουσία.
Θα επιμείνει στην ανάγκη ανάκτησης της εμπιστοσύνης από τη μεσαία τάξη και του μεγάλου πυρήνα των οπαδών της κεντροδεξιάς παράταξης, ενώ θα επαναλαμβάνει σε όλους τους συνομιλητές του αυτό που λέει πολύ συχνά τελευταία: «Επειδή αρχίσαμε να χάνουμε την ταυτότητά μας ήταν δύσκολο να υπάρξουν εσωτερικές λειτουργίες στη ΝΔ. Το κόμμα έχει χρόνια να συζητήσει συλλογικά και συντεταγμένα. Και όταν ένα κόμμα δεν συζητά, χάνει την επαφή με την κοινωνία και τελικά χάνει την εμπιστοσύνη της».
Ουσιαστικά θα προτείνει ενίσχυση του εσωκομματικού διαλόγου και στήριξη της μεσαίας τάξης ως κοινωνικής αναφοράς, με «ενέσεις κοινωνικού φιλελευθερισμού», και θα επιμείνει στο ότι κανένας νεοδημοκράτης δεν πρέπει να ντρέπεται επειδή είναι δεξιός.
Δημοσίευση σχολίου