Όταν εκδηλώθηκε η χούντα των συνταγματαρχών η Μερκούρη βρισκόταν στο Μπρόντγουεη μα η έντονη αντίδρασή της είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει άμεσα μέλος του αγώνα κατά της δικτατορίας.......
Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο για να ενημερώσει το διεθνές κοινό σχετικά με το δικτατορικό καθεστώς στην Ελλάδα, σε μια αδυσώπητη εκστρατεία για τη διεθνή απομόνωση και την πτώση των συνταγματαρχών. Κατά τη διάρκεια των επτά χρόνων της δικτατορίας ήταν από τις πιο γνωστές προσωπικότητες που μάχονταν για την καταπολέμηση της χούντας και την επέκρινε για τις δράσεις της. Η απάντηση του στρατιωτικού καθεστώτος ήταν να της στερήσει την ελληνική ιθαγένεια, και να κατασχέσει την περιουσίας της, ενώ τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο επικίνδυνα όταν οργανώθηκε δολοφονική επίθεση εναντίον της στη Γένοβα. Αδιαφορώντας για τις συνέπειες, η Μερκούρη εξακολούθησε να μάχεται εναντίον των συνταγματαρχών με όποιο τρόπο της δινόταν. Είτε μέσω της τέχνης της με ηχογραφήσεις και συναυλίες είτε συμμετέχοντας απλά σε πορείες και απεργίες που οργανώνονταν.
Το 1970 - 1973, πρωταγωνιστεί παράλληλα σε ταινίες του Ζυλ Ντασέν "Promise at Dawn" και "Η Πρόβα". Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, η Μερκούρη εγκαθίσταται στην Ελλάδα όπου συνεχίζει την πολιτική της δραστηριότητά στο Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ), στο οποίο ήταν και ένα από τα ιδρυτικά μέλη. Παρά την μη εκλογή της στις βουλευτικές εκλογές του 1974 η Μερκούρη δραστηριοποιείται και σε άλλους τομείς, όπως η τηλεόραση αλλά δεν ξεχνά και την μεγάλη της αγάπη για το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Οι ρόλοι της στην Όπερα της Πεντάρας του Μπρεχτ σε σκηνοθεσία του Ζυλ Ντασσέν και της Μήδειας σε σκηνοθεσία του Μίνου Βολανάκη αποτελούν μεγάλες επιτυχίες, ύστερα από την 15ετή απουσία της από τις αθηναϊκές σκηνές. Τον Νοέμβριο του 1977, η Μελίνα Μερκούρη, εξελέγη μέλος του Κοινοβουλίου με το ΠΑΣΟΚ στην 2η Περιφέρεια του Πειραιά, από εκεί ξεκινάει και η αφοσίωσή της στην πολιτική δράση και τον πολιτισμό.
Για ένα μικρό χρονικό διάστημα έπαιξε σε μια παράσταση με κείμενα του Μπρεχτ "Ένα βράδυ με τον Μπέρτολτ Μπρεχτ" το 1978, σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασσέν, ενώ το 1980 ερμήνευσε την Κλυταιμνήστρα στην "Ορέστεια" που παρουσιάστηκε από το Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν στην Επίδαυρο.
Επιπλέον, στήριξε την ολοκλήρωση του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, ίδρυσε τον θεσμό του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου και υποστήριξε την προώθηση του Ελληνικού Κινηματογράφου.
Σημαντική ήταν και η συμβολή της σε ευρωπαϊκό επίπεδο καθώς κατά την διάρκεια της πρώτης προεδρίας της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Μερκούρη κάλεσε τους Υπουργούς Πολιτισμού των Ευρωπαϊκών Κρατών να ενισχύσουν τη δράση για την αύξηση της πολιτιστικής συνείδησης των λαών, δημιουργώντας τον θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης.
Το 1990 ήταν υποψήφια για την Δημαρχία της Αθήνας χάνοντας όμως από τον Αντώνη Τρίτση. Μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1993, η Μερκούρη επανήλθε στο υπουργείο Πολιτισμού, όπου προσπάθησε και πάλι να επιτύχει νέους αλλά και παλαιότερους στόχους. Η δημιουργία ενός πολιτιστικού πάρκου στο Αιγαίο για να ενισχυθεί ο πολιτισμός και το περιβάλλον των νησιών ήταν ένα από τα καινούρια της σχέδια ενώ η επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα αποτελούσε και αποτελεί και για τους σημερινούς Υπουργούς Πολιτισμού μεγάλο όραμα της. Τουλάχιστον το πρώτο βήμα για την επιστροφή των μαρμάρων εγκαινιάστηκε λίγο καιρό πριν με την λειτουργία του νέου μουσείου της Ακρόπολης.
Η Μελίνα Μερκούρη πέθανε στις 6 Μαρτίου του 1994 στο Νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης ύστερα από μεγάλη μάχη που έδωσε με την επάρατο νόσο και η κηδεία της έγινε, με τιμές πρωθυπουργού, στις 10 Μαρτίου του 1994.
Το πάθος της για τη ζωή, την Ελλάδα και την τέχνη έχουν χαραχτεί στη μνήμη των Ελλήνων και πολλά οράματά της αποτελούν κληρονομιά για τους νέους πολιτικούς ανεξαρτήτου ποια πολιτική παράταξη υπηρετούν και ποια πολιτικά πιστεύω έχουν.
Δημοσίευση σχολίου