Ενα πάγιο παράπονο των κυβερνήσεων είναι ότι «δεν αναδεικνύεται το έργο» τους. Νομίζω το άκουσα πρώτη φορά στη δεκαετία του '70 από την κυβέρνηση του '77, αλλά μπορεί και να λαθεύω. Σημασία έχει ότι έκτοτε το κύμα παραπόνων των κυβερνήσεων είναι στοχευμένο τόσο εναντίον του λαού που είναι κωφός και τυφλός, αλλά και εναντίον των στελεχών της κυβέρνησης που δεν προβάλλουν το έργο της.Κι αντί να ιδρύσουν, με τα μυαλά που διαχρονικώς κουβαλάνε, ένα υπουργείο τελάληδων, ή έστω μια γενική γραμματεία, βρε αδελφέ, έχουν μπερδέψει την προβολή με τη διαφήμιση, προβάλλοντας το έργο τους όπως ένας τυρέμπορος προβάλλει το προβολόνε του. Με σποτάκια ή με ένα κουραστικό μακαρόνι παραπονιάρικο, συνήθως σφήνα σε έναν δήθεν πολιτικό διάλογο. Απέναντι, στα καθιστικά της Επικράτειας, πολίτες βελονιάζονται, βαριούνται, μουτζώνουν, αλλά οι αμύντορες της «προβολής» εκεί, σταθεροί στην τύφλα τους.....
Το κυβερνητικό έργο δεν υπάρχει περίπτωση να προβληθεί σωστά στην Ελλάδα, τη χώρα της τυπικής αχαριστίας των πελατειακών σχέσεων. Μόνο μετά από είκοσι και τριάντα χρόνια θα ακούσεις ότι ο γερο-Καραμανλής ή ο Ανδρέας έκαναν το ένα ή το άλλο. Στην εποχή τους, ακουγόταν μόνο μια γκρίνια, ανίκητη. Το ίδιο και στην αυτοδιοίκηση: όλοι είναι άχρηστοι. Μόνο μετά από σαράντα χρόνια, κάποιος γέρος θα θυμηθεί ότι «τότε, η πόλη ήταν καθαρή». Δε χρειάζεται καν να ονοματιστεί η πόλη. Αυτά είναι στερεότυπα.
Κι έτσι, είτε πρόκειται για το ΕΣΠΑ, είτε για ένα πρόγραμμα Υγείας και ιδίως, για κάποια ΜΚΟ που προνομιακά αναδεικνύει το έργο της (κάκιστα, κατά τη γνώμη μου) όλα εκφράζονται με τηλεοπτικά σποτάκια. Ο θεατής χάνει και το λίγο μυαλό που διαθέτει. Στο ίδιο καζάνι μια εμπορική δραστηριότητα, με ένα πολιτικό πρόγραμμα ή μια περιφερειακή πρωτοβουλία. Η προβολή του έργου μπερδεύεται τεχνηέντως με τις «δαπάνες ενημέρωσης» των ευρωπαϊκών προγραμμάτων κι αυτές, με τη διαφήμιση.
Αποτέλεσμα, άκρως θλιβερό. Ολη αυτή η κωμωδία μετατρέπεται σε ένα όχημα επιρροής και χρηματοδότησης των ΜΜΕ υπό τον ψευδή τίτλο «κρατική διαφήμιση» όπου κολλάνε και οι ΔΕΚΟ, αλλά και εταιρείες που έχουν άφθονο μετρητό, όπως τα Στοιχήματα. Κι αντί να μαζεύονται τα πάντα σε ένα κοινό ταμείο, ώστε το κράτος να ξέρει τι περιέχουν οι τσέπες του, την ώρα που ρημάζει τις τσέπες μας, ανακοινώνει «πρωτοβουλίες» και «κίνητρα» για κάθε κασιδοκέφαλο, μήπως και αποκτήσει μαλλιά.
Δοκιμάστε κάνα προβολόνε, καλύτερα, διότι από προβολή έργου, μάλλον την εβάψατε...
Δημοσίευση σχολίου