Του ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ
Ήταν ένας ενδιαφέρων άνθρωπος ο Έλληνας δημοσιογράφος, ο οποίος ήρθε για να μου πάρει συνέντευξη. Έμπειρος δημοσιογράφος. Γιατί ενδιαφέρων; Του άρεσε πιο πολύ το γεγονός ότι αναφέρομαι στα αμαρτήματα, στα λάθη και στα σφάλματα της ελληνοκυπριακής πλευράς παρά οι κριτικές μου για την εισβολή της Τουρκίας το 1974.
Προσπαθούσε να με οδηγήσει προς εκείνη την κατεύθυνση. Ενθουσιαζόταν σχεδόν όταν αναφερόταν για την συμφορά που δημιούργησε η πολιτική της ένωσης η οποία ακολουθούνταν για χρόνια. Ειδικά δεν συγχωρούσε καθόλου το γεγονός ότι σύρθηκε ξωπίσω από αυτή την πολιτική ένα κομουνιστικό κόμμα όπως το ΑΚΕΛ.
Έλαμπαν τα μάτια του μόλις είπα ότι κανείς μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα δεν είπε τίποτα για τους Έλληνες στρατιώτες που μεταφέρονταν παράνομα στο νησί κατά την δεκαετία του 1960. Βεβαίως ήταν γεμάτος μίσος κατά της τουρκικής κατοχής, αλλά ήταν πιο οργισμένος με εκείνους που δημιούργησαν το έδαφος για αυτή την εισβολή και πίστευε ότι πρέπει να προβούν σε αυτοκριτική όσοι φορτώνουν την ευθύνη πάντα στους άλλους και να ζητήσουν συγνώμη από την κοινωνία.
Όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα το 2003 βρήκα την ευκαιρία να ρωτήσω έναν Ελληνοκύπριο φίλο μου. «Εγκατέλειψε την ένωση το ΑΚΕΛ;» «Ναι την εγκατέλειψε. Κατάλαβε ότι είναι ανέφικτη», είπε. «Αν την εγκατέλειψε επειδή κατάλαβε ότι είναι ανέφικτη, αυτό είναι χειρότερο», είπα. «Μακάρι να την εγκατέλειπε επειδή κατάλαβε ότι ήταν λάθος».
Ακόμα σαστίζω όταν θυμάμαι την περίοδο πριν το 1974. Πώς και δεν κατάλαβε κανείς μέσα στην ελληνοκυπριακή κοινότητα ότι το αίτημα για ένωση θα οδηγούσε την Κύπρο σε μια μεγάλη συμφορά και θα αποτελούσε πρόσκληση προς την Τουρκία για να προβεί σε στρατιωτική επέμβαση στο νησί; Τόσο μούδιασμα μυαλού υπήρχε;
Αυξήθηκε η έκπληξή μου όταν είδα ότι ήταν υποστηρικτές της ένωσης όλοι οι αριστεροί Ελληνοκύπριοι φίλοι μου στην Μόσχα. Εγώ έλεγα ανεξαρτησία και κυριαρχία. Ενώ εκείνοι προσάρτηση σε μιαν σοσιαλιστική Ελλάδα. Και ύστερα δεν μπορώ να ξεχάσω τα συγχαρητήρια ενός Ελληνοκύπριου φίλου τον οποίο συνάντησα στον διάδρομο του πανεπιστημίου όταν ο τουρκικός στρατός κατέλαβε την Αμμόχωστο.
«Συγχαρητήρια, οι δικοί σας πήραν την Αμμόχωστο», είπε. Άιντε… Τι συγχαρητήρια ήταν αυτά. Μήπως η θηριωδία είναι κάτι για το οποίο δίδονται συγχαρητήρια; «Εγώ πήρα την Αμμόχωστο;» τον ρώτησα.
Ήταν πολύ τραγικές, πολύ θλιβερές μέρες. Θα μπορούσα να του υπενθυμίσω τις καταστάσεις πριν το 1974 λέγοντας «γιατί ζητούσατε συνεχώς ένωση μέχρι να εισβάλει στο νησί ο τουρκικός στρατός;» Δεν το έκανα. Διότι αυτό δεν θα ήταν τίποτε άλλο από αλάτι στην πληγή.
Διάβασα τις προτάσεις που υπέβαλε για την λύση στον Αναστασιάδη ο Ελληνοκύπριος νομικός Πόλυς Πολυβίου. Ο οποίος είναι ταυτοχρόνως και ένας από τους συμβούλους του Προέδρου. Αυτές οι προτάσεις δημοσιεύθηκαν στον Τύπο κάτω από τον τίτλο «Λύση με δόσεις». Τι λέει ο Πολυβίου; Λύση με δόσεις! Προτείνει να εγκαταλειφθεί η αρχή ότι «δεν θεωρείται τίποτα συμφωνημένο μέχρι να συμφωνηθούν όλα». Δηλαδή, κατά την άποψή μου, αυτό είναι μια άλλη έκφραση μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης.
Η πιο αξιοπρόσεχτη πρόταση είναι η εξής: Να επιστραφεί το Βαρώσι στην ελληνοκυπριακή πλευρά και σε αντάλλαγμα να ανοίξει το αεροδρόμιο της Τύμπου και το λιμάνι της Αμμοχώστου για την διεθνή αεροπλοΐα και ναυσιπλοΐα! Ουσιαστικά δεν πρόκειται για νέα πρόταση. Την είχε αναφέρει η τουρκική πλευρά προηγουμένως. Και νομίζω ότι δεν θα την απορρίψουν. Η ελληνοκυπριακή πλευρά ήταν αυτή που την απέρριψε. Άνοιγμα του αεροδρομίου της Τύμπου και του λιμανιού της Αμμοχώστου σημαίνει από μια άποψη αναγνώριση του κράτους φαντάσματος που υπάρχει στον βορρά.
Μήπως δεν θυσιάζεται ευχαρίστως με αυτό ως αντάλλαγμα η απαλλαγή της περίκλειστης Αμμοχώστου από τα φίδια και τις σαρανταποδαρούσες; Φυσικά θυσιάζεται. Άλλωστε, μήπως στο τέλος δεν θα επιστραφεί το Βαρώσι; Μην κοιτάτε τις φωνές που ακούγονται από την Τουρκία πρόσφατα. Λένε να εγκαταστήσουμε στο Βαρώσι πρόσφυγες από την Συρία. Τα ΜΜΕ του Έρντογαν το αναφέρουν συχνά αυτό. Εύκολο είναι; Δηλαδή, αν η Τουρκία επιχειρήσει να το κάνει αυτό, μήπως κανείς δεν θα πει τίποτα και γι’ αυτό;
Είναι πακέτο οι προτάσεις Πολυβίου; Δηλαδή, αν θα γίνουν αποδεχτές, θα πρέπει να γίνουν όλες μαζί; Για παράδειγμα, προτείνει την απόσυρση των μισών τουρκικών στρατευμάτων. Δεν νομίζω ότι η Τουρκία θα αποδεχτεί την μείωση στρατευμάτων ακόμα και αν αποδεχτεί την πρόταση που αφορά το Βαρώσι.
Ο Ταγίπ Έρντογαν κάνει λόγο για περεταίρω αύξηση του στρατού. Και θέλει ακόμα και μια ναυτική βάση. Ενώ τώρα η Μεσόγειος είναι γεμάτη με πλοία του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας και δεν έχει καθοριστεί ακόμα η τύχη της Συρίας, μήπως μπορεί ποτέ η Τουρκία να κάνει βήματα στον στρατιωτικό τομέα;
Η Μέση Ανατολή στην οποία βρισκόμαστε είναι μπαρουταποθήκη. Μπορεί να γίνουν τα πάντα ανά πάσα στιγμή. Μάλιστα μπορεί να ζώσει και την Κύπρο σε μια αναπάντεχη στιγμή η φωτιά αυτής της κόλασης. Ακόμα δεν το αντιλαμβάνονται αυτό οι Κύπριοι που δεν έβαλαν μυαλό, όπως παλιά. Δεν μπορούν να δουν τις συμφορές που θα έρθουν εκείνοι που δεν μπόρεσαν να δουν τις συμφορές που προκάλεσε η ένωση.
Οι οπαδοί της διχοτόμησης δεν έχουν καθόλου μυαλό. Δεν θα μπορέσουν να σωθούν ποτέ από αυτές τις συμφορές ενόσω δεν βγουν από το βούρκο του εθνικισμού και αγαπήσουν τον Κυπριωτισμό.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου