Πληροφορίες αποκαλύπτουν περιστατικό που φέρεται να συνέβη στις 9 Σεπτεμβρίου, τις πρωινές ώρες, το οποίο δείχνει να έχει σκηνοθετηθεί από τουρκικής πλευράς, στο πλαίσιο της επιδίωξης να νομιμοποιηθεί στην εκτέλεση αποστολών έρευνας και διάσωσης (SAR: Search and Rescue) στην περιοχή του Αιγαίου, εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων, σε μια ακόμη αμφισβήτηση κατά της ελληνικής κυριαρχίας…
Το περιστατικό φέρεται να έγινε πολύ κοντά στο Αγαθονήσι, ένα σημείο όπου οι Τούρκοι έχουν εστιάσει την αναθεωρητική τους στρατηγική, κάτι που κάνει το περιστατικό εξ ορισμού ύποπτο. Οι πληροφορίες μιλούν για ιδιωτικό ταχύπλοο σκάφος το οποίο για κάποιον λόγο ακινητοποιήθηκε εντός ελληνικών χωρικών υδάτων και ζήτησε συνδρομή…
Με «σκανδαλιστική» για τα δεδομένα του τουρκικού Ναυτικού ταχύτητα και… επίκαιρη τοποθέτηση, στην περιοχή βρέθηκε σκάφος της τουρκικής Ακτοφυλακής το οποίο ρυμούλκησε το ιδιωτικό ταχύπλοο προς τα τουρκικά παράλια.
Το πιο ενδιαφέρον μέρος είναι όμως, ότι η επιχείρηση φέρεται να πραγματοποιήθηκε παρουσία πλωτών και εναέριων μέσων του Πολεμικού Ναυτικού και του Λιμενικού Σώματος. Η ελληνική πλευρά ακολούθησε τα προβλεπόμενα, την ειδοποίηση προς την τουρκική, ότι βρίσκεται εντός ελληνικών χωρικών υδάτων, οπότε η επιχείρηση διάσωσης θα έπρεπε να γίνει από τα ελληνικά μέσα.
Ασφαλώς, οι Τούρκοι έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις ελληνικές εκκλήσεις και ολοκλήρωσαν τη «διάσωση» (σε εισαγωγικά διότι οι πιθανότητες να επρόκειτο για σκηνοθετημένο περιστατικό, προσεγγίζουν σχεδόν… τη βεβαιότητα).
Η πρώτη αυτονόητη ερώτηση είναι εάν οι υπεύθυνοι της χώρας διαψεύδουν ή επιβεβαιώνουν το περιστατικό. Εάν η απάντηση είναι καταφατική, θα θέλαμε ειλικρινά να μας εξηγηθεί το σκεπτικό της ελληνικής στάσης. Αφενός δηλαδή ο περιορισμός των ελληνικών δυνάμεων στο να κοινοποιήσουν στα τουρκικά σκάφη ότι παρανομούν και να τους καλέσουν να συμμορφωθούν και αφετέρου το σκεπτικό της απουσίας περαιτέρω αντίδρασης.
Προσοχή, δεν υποστηρίζουμε ότι για παράδειγμα η ελληνική πλευρά έπρεπε να ανοίξει πυρ εναντίον των τουρκικών σκαφών, για λόγους πολύ περισσότερους από τον κίνδυνο πρόκλησης «θερμού επεισοδίου». Τέτοιες αποφάσεις δεν λαμβάνονται ποτέ εν θερμώ, υπάρχουν όμως διαδικασίες και κόκκινες γραμμές… Προφανώς, εάν το επεισόδιο ήταν σκηνοθετημένο, στην περιοχή θα υπήρχαν περισσότερες τουρκικές δυνάμεις με συγκεκριμένες οδηγίες για να παρέμβουν.
Ο «επιτιθέμενος» έχει το τακτικό πλεονέκτημα, αφού πέραν του ότι επιλέγει τον τρόπο, τον τόπο και τον χρόνο εκδήλωσης της ενέργειάς του, έχει σχεδιασμένες όλες του της κινήσεις, πάντοτε βέβαια επί τη βάσει της εκτιμώμενης – προσδοκώμενης αντίδρασης της πλευράς – στόχου.
Κι αυτό διότι όποιος σκηνοθετεί τέτοια περιστατικά, έχει σαφείς πολιτικούς και στρατηγικούς στόχους. Εάν κάθε φορά η ελληνική πλευρά υποχωρεί ένα χιλιοστό προς χάριν της ειρήνης, είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι στο τέλος θα απολέσει κυριαρχικό δικαίωμα, αφού η οριακή κάθε φορά πρόκληση που βαίνει κλιμακούμενη συν τω χρόνω, στόχο έχει να οδηγήσει τον αντίπαλο σε αναδίπλωση χωρίς καν αυτός να το συνειδητοποιήσει και την κρίσιμη στιγμή απλά θα αντιληφθεί ότι η παρελθούσα συμπεριφορά του έχει οδηγήσει σε σοβαρές συνέπειες και τετελεσμένα.
Κι επειδή το σύνηθες στο ελληνικό υπουργείο Εθνικής Άμυνας είναι ο υπουργός να έχει το γενικό πρόσταγμα και να δίνει συνεχώς διαταγές στους αρχηγούς ακόμα και για τα απλούστερα θέματα (π.χ. απογείωση μέσου για κάποια διάσωση), συνάγουμε ευσχήμως ότι εάν το περιστατικό αληθεύει, οι αρχηγοί των επιτελείων τον ενημέρωσαν αμέσως. Και ο υπουργός… από συνήθεια σχεδόν θα τους έδωσε εντολές, προφανώς έχοντας ακούσει πρώτα τη γνώμη τους, για τη δημοκρατικότητα του ελληνικού αμυντικού μηχανισμού ουδέποτε αμφιβάλλαμε.
Κατά συνέπεια, ποιες ήταν οι εντολές της πολιτικής και στη συνέχεια της στρατιωτικής ηγεσίας για τον χειρισμό του φερόμενου ως επεισοδίου; Κάτι στο στιλ «την πήρε ο αέρας τη σημαία» για να μη χαλάσουμε το… καλό κλίμα; Πως έχουν τα πραγματικά περιστατικά; Αναμένουμε να μας διαφωτίσουν, καθώς το ζήτημα εκτιμάται ως σοβαρό.
πηγή
Δημοσίευση σχολίου