Γράφει ο Σπύρος Λίτινας
Δικηγόρος Παρ ‘ Αρείω Πάγω , LLM στο διεθνές Εμπορικό Δίκαιο .
Διαβάζω με πολύ προσοχή όσους στέκονται κριτικά στο ελληνοαιγυπτιακό σύμφωνο και αυτό με αφορμή τα πρόσφατα δημοσιεύματα που θέλουν την Αίγυπτο να προχωρά σε προκηρύξεις οικοπέδων ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, σε περιοχές ,δηλαδή ελληνικής δικαιοδοσίας που έμειναν εκτός οριοθέτησης . Σέβομαι τις απόψεις τους αλλά δεν τις ασπάζομαι .
Σε άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του Militaire στις 25.08.2020 με τίτλο «Ελληνοτουρκικά: Κρίνονται οι εξελίξεις των επόμενων 100 ετών στην περιοχή, το ΄χουμε καταλάβει;» είχα υποστηρίξει μεταξύ άλλων « … Παρόλα αυτά και κατά την προσωπική μου άποψη η συμφωνία με την Αίγυπτο ήταν αναγκαία . Προβάλλαμε σαν χώρα τον ισχυρισμό -και καλά κάναμε – ότι το τουρκολιβικό σύμφωνο ήταν αυτοδίκαια άκυρο και ως εκ τούτου ανυπόστατο . Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι για να είχε υπόσταση ο δικός μας ισχυρισμός μας θα έπρεπε να τον υπερασπιστούμε μόνο στρατιωτικά διότι σε διαφορετική περίπτωση θα έπρεπε να καταφύγουμε σε διεθνή οργανισμό πράγμα που θα σήμαινε ότι καταρχήν αποδεχόμαστε το υποστατό της συμφωνίας , ώστε να ζητήσουμε εν συνεχεία την ακύρωσή του . Τώρα με την ελληνο-αιγυπτιακή συμφωνία κλείνουμε έστω και μερικώς ένα μέτωπο με την Αίγυπτο που είναι ηγέτιδα χώρα στον Αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο και αφήνουμε παράθυρο ανοιχτό εφόσον υπάρχει καλή πίστη και αποδοχή των προνοιών του διεθνούς δικαίου για μια μελλοντική συμφωνία Ειρήνης με τους Τούρκους και τους Αιγυπτίους φυσικά . Καθεστώτα όπως αυτό της Αιγύπτου με μια μουσουλμανική αδελφότητα να ελλοχεύει είναι εξαιρετικά εύθραυστα και δε μας παίρνει να έχουμε ανοικτό στρατιωτικό, εκτός και από πολιτικό, μέτωπο με την Αίγυπτο. Φαντασθείτε τι θα είχε συμβεί εάν η Αίγυπτος αγνοώντας εμάς οριοθετούσε απευθείας με τους Τούρκους . Έχουμε τόση ΑΟΖ όση μπορούμε να υπερασπιστούμε πολιτικά , διπλωματικά μα πάνω απ ‘όλα στρατιωτικά ενώ όση καλή πίστη και να υπάρχει ανάμεσα στα μέρη δεν είναι αρκετή αν δεν συνδυάζεται από στρατιωτική πίστη ….»
Σήμερα είμαι σε θέση να απαντήσω σε όσους στέκονται κριτικά απέναντι στο ελληνο-αιγυπτικό σύμφωνο , ότι ευτυχώς που υπάρχει τουλάχιστον αυτό το αναγκαίο και ‘’ελλιπές” σύμφωνο . Το διεθνές δίκαιο είναι με το μέρος της Ελλάδας αλλά αν δεν είσαι σε θέση να υπερασπίσεις την νομή επί των δικαιωμάτων που σου δίνει δεν έχει καμία αξία . Κανένα διεθνές δίκαιο δεν χαράχθηκε ανεξίτηλα σε κάποιον κομήτη που προσγειώθηκε και καρφώθηκε στέρεα πάνω στην γη ώστε να το χαζεύουμε ή να το προσκυνάμε με τις ώρες όπως ενδεχομένως έκαναν κάποτε οι άνθρωποι με κάποια μεγαλιθικά μνημεία της ανθρωπότητας . Άνθρωποι το έγραψαν και το ερμήνευσαν και σε ανθρώπους και κράτη απευθύνεται . Δυστυχώς , στο πεδίο των διεθνών σχέσεων τα πολιτικο-στρατιωτικά τετελεσμένα και συμφέροντα βαρύνουν περισσότερο από τις νομικές ή ηθικές διακηρύξεις όπως και η αποφασιστικότητα που κάθε φορά επιδεικνύεται ή δεν επιδεικνύεται . Αρκεί να κοιτάξουμε κατά Κύπρο – Συρία – Λιβύη μεριά .
Θα μπορούσαμε ,λοιπόν, να μην είχαμε υπογράψει καμία συμφωνία με την Αίγυπτο προσκυνώντας αέναα με θρησκευτική ευλάβεια το διεθνές δίκαιο μεταξύ μας, ευλογώντας το συνεχώς το για το πόσο καλό είναι που μας δίνει τόση μεγάλη ΑΟΖ και ευελπιστώντας σε ένα θαύμα που θα έκανε όλη τη διεθνή κοινότητα να ασπαστεί την δική μας θρησκευτική προσήλωση σε αυτό . Δυστυχώς , όμως , τέτοιου είδους θαύματα δε γίνονται . Για να υπηρετηθεί το” pacta sunt servanda” πρέπει να συνδυαστεί με το ” συν Αθηνά και χείρα κίνει” και την εξάντληση των αποδεκτών ορίων – από το δυτικό σύστημα εξουσίας – των ελιγμών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής . Επί 45 και πλέον έτη πάντως τα όρια αυτά τα είχαμε υπερασπιστεί και ήταν αποδεκτά από την διεθνή κοινότητα .
Εκεί ,λοιπόν, που πρέπει να αναζητηθούν τα αίτια της στάσης της Αιγύπτου, των συμμάχων και εταίρων ακόμα και δυνητικών, είναι στις δηλώσεις που έγιναν για κόκκινες γραμμές στα 6 ν.μ ( επίσημη κυβερνητική θέση τη στιhttps://www.militaire.gr/γμή που η κυβέρνηση δεν απέστη από αυτές ) ή τις δηλώσεις που έγιναν για το ότι δεν είναι κύρια προτεραιότητα της Ελλάδας τα ενεργειακά κοιτάσματα σε συνδυασμό με την αλλαγή της επιχειρησιακής στάσης αλλά και της θραύσης της συνεκτικής πολιτικής –νομικής –στρατιωτικής θέσης που επί 45 και πλέον έτη είχαν αλλεπάλληλες ελληνικές κυβερνήσεις . Ας ψάξουμε να βρούμε το γιατί έγιναν αυτές οι δηλώσεις και γιατί άλλαξε η επιχειρησιακή στάση της Ελλάδας στη δεύτερη φάση της κρίσης του καλοκαιριού . Ας ψάξουμε να βρούμε πώς βαραίνουν αυτές οι δηλώσεις στην συνείδηση Τούρκων – Αγυπτίων – Ισραηλινών – Γάλλων και όχι μόνο , σε συνδυασμό με την αλλαγή της επιχειρησιακής στάσης . Ας ψάξουμε να βρούμε πώς βάρυναν όλα αυτά στα σχέδια των γειτόνων και εταίρων μας . Ας ψάξουμε να βρούμε ποιοι είναι οι πραγματικοί μας σύμμαχοι και να προχωρήσουμε αποφασιστικά μαζί τους . Ας αγοράσουμε εκείνα τα οπλικά συστήματα που θα ενδυναμώσουν την χώρα στο πεδίο πρώτα απ ΄ όλα και κατ ΄επέκταση στο διπλωματικό τραπέζι και όχι το αντίστροφο .
Πολύ ωραία όλα αυτά αλλά τι κάνουμε από δω και μπρος θα μπορούσε να πει κανείς ; Να εξαναγκάσουμε την Τουρκία να δεχθεί τη συμβατική αναγνώριση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας όπως έχει υποχρέωση ως υποψήφια προς ένταξη χώρα και όπως όλες οι υποψήφιες προς ένταξη χώρες έχουν κάνει, οι οποίες αποδέχονται το ευρωπαϊκό κεκτημένο και να εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια ως προς αυτό . Ωστόσο, κάτι τέτοιο σήμερα φαντάζει σχεδόν ουτοπικό αν το συνδέσουμε μόνο με τα ελληνοτουρκικά . Η αποδοχή , όμως , του ευρωπαϊκού κεκτημένου από την Τουρκία θα σημάνει την έναρξη του πραγματικού εκδημοκρατισμού της σε όλο το φάσμα των έννομων σχέσεων ,φυσικά, και των ανθρώπινων δικαιωμάτων . Επομένως, η επικοινωνιακή στόχευση και η δημόσια διαχείρισή της πρέπει να αλλάξει και να διευρυνθεί . Η Ε.Ε μπορεί γεωπολιτικά να είναι ακόμα μικρή αλλά νομικά και οικονομικά είναι ένας γίγαντας . Φυσικά θα πρέπει ακόμα να αναλογιστούμε και τις απαντήσεις στα ανωτέρω ερωτήματα και να δράσουμε . Από τη δική μας την πλευρά εχέγγυο σταθερότητας είναι η στρατιωτική μας ισχύς . Αν μας υπολογίζουν κάπως ακόμη είναι για αυτόν το λόγο ” .
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου