Όσο κι αν φαίνεται μια απλή συνάντηση γνωριμίας ανάμεσα σε δυο ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πρόκειται για μια συνάντηση από την ουσία θα κριθούν πολλά αναφορικά με το μέλλον της Ευρώπης. Τουλάχιστον θα δρομολογηθούν εξελίξεις που θα δείξουν εάν το εύθραυστο οικοδόμημα που έφτιαξαν οι Ευρωπαίοι με αμερικανική προτροπή και χρηματοδότηση θα εξακολουθήσει την πορεία του στην Ιστορία και με ποια μορφή.
Ο Φρανσουά Ολάντ αναμένεται την ερχόμενη Τρίτη να ταξιδέψει στο Βερολίνο όπου θα συναντηθεί με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Άγκελα Μέρκελ. Θα δοθεί κοινή συνέντευξη Τύπου ενώ θα υπάρξει και επίσημο δείπνο από την καγκελαρία προς τιμήν του προσκεκλημένου.
Η επίσκεψη Ολάντ συμπίπτει με τη δυναμική που έχει λάβει εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης το αίτημα για ανάπτυξη ως το μοναδικό πραγματικό «φάρμακο» στην οικονομική κρίση, αν και λόγω της συνήθους ατολμίας, ακαμψίας και αναποφασιστικότητας των Βρυξελλών, κανείς δεν αισιοδοξεί ότι το πακέτο για την ανάπτυξη θα είναι τέτοιου μεγέθους ώστε να βοηθήσει αποφασιστικά τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου που αντιμετωπίζουν το πραγματικό πρόβλημα. Στις 23 Μαΐου έχει προγραμματιστεί ειδική – έκτακτη σύνοδος κορυφής για το θέμα με σκοπό την προετοιμασία για την υιοθέτηση των μέτρων στα τέλη Ιουνίου.
Για όλα αυτά ο συντονισμός της Γαλλίας με τη Γερμανία είναι κρίσιμη παράμετρος. Η ανάδειξη νέου προέδρου στη Γαλλία προκαλεί αβεβαιότητα δεδομένων και των διακηρύξεών του κατά την προεκλογική περίοδο οι οποίες απείχαν παρασάγγας από την πολιτική που ακολουθούσε ο Νικολά Σαρκοζί.Η Ελλάδα φαίνεται πως έχει παίξει το ρόλο της, αφού ακόμα και οι Γερμανοί αντελήφθησαν ότι η μονοδιάστατη λιτότητα φέρνει τα ακριβώς αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, οδηγώντας τις κοινωνίες στην έκφραση της διαμαρτυρίας μέσω της ανάδειξης «ακραίων στοιχείων» στην πολιτική αρένα και ταυτόχρονα την εκλογική καταβαράθρωση των πολιτικών σχηματισμών με τους οποίους οι εμπνευστές της λιτότητας υποτίθεται ότι μπορούν να συνεννοηθούν.
Όσον δε αφορά την αποτελεσματικότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Ιστορία δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για εφησυχασμό και αισιοδοξία. Όπως αναφέρει και το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, η περίφημη «στρατηγική της Λισαβόνας» του 2000 υποτίθεται ότι θα μεταμόρφωνε την Ευρωπαϊκή Ένωση εντός μιας δεκαετίας στην πιο ανταγωνιστική περιοχή του κόσμου. Μια δεκαετία αργότερα, η Ένωση γινόταν το μεγαλύτερο πρόβλημα για τη διεθνή οικονομική σταθερότητα…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου