Ο εποικισμός στην Κύπρο είναι ένα αναντίλεκτο γεγονός και τα προβλήματα που εγείρει ακόμα πιο εμφανή. Είναι ένα έγκλημα πολέμου και έτσι πρέπει να αναγνωριστεί και να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια της λύσης. Αυτή είναι η διαχρονική θέση του ΑΚΕΛ, η οποία είναι καταγεγραμμένη σε όλες τις αποφάσεις του κόμματος, όπως και στο πρόγραμμα του Προέδρου. Παράλληλα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχει και το θέμα των εποίκων που ζουν στην Κύπρο μεγάλο διάστημα, ένα θέμα το οποίο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ανθρωπιστικά κριτήρια. Είναι στα πλαίσια αυτής της λογικής που υπήρξε και η πρόταση των 50 χιλιάδων εποίκων. Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται η οποιαδήποτε λύση να δικαιώσει το έγκλημα πολέμου, όπως δεν μπορεί να επιτρέψουμε η λεγόμενη ανθρωπιστική πτυχή να αλλοιώσει το δημογραφικό χαρακτήρα της Κύπρου.
Όσο μένει άλυτο το κυπριακό πρόβλημα, ελλοχεύουν κίνδυνοι τους οποίους όλοι γνωρίζουμε. Για να φτάσουμε στη λύση, χρειάζεται μια κοινή συνισταμένη και μια προσέγγιση που θα είναι προϊόν αντιπαράθεσης θέσεων και επιχειρημάτων, αλλά που θα στηρίζεται στην αντικειμενικότητα και την αλήθεια, πάντα με γνώμονα τα καλώς νοούμενα συμφέροντα του κυπριακού λαού. Αναμφισβήτητα, ένα πρόβλημα που υπάρχει για σχεδόν 40 χρόνια έχει καταστεί περίπλοκο και οι διάφορες πτυχές του ακόμα πιο περίπλοκες. Ο αντίπαλος είναι πολύ ισχυρός, γι’ αυτό και πρέπει ο αγώνας μας να είναι κοινός. Από το ’74, όταν άρχισε η πολιτική του μαζικού εποικισμού της κατεχόμενης Κύπρου από την Τουρκία, η δημογραφική ισορροπία του νησιού έχει αλλάξει. Μεγάλο μέρος των Τουρκοκυπρίων, όπως είναι γνωστό, έχει μεταναστεύσει, με αποτέλεσμα το ισοζύγιο να αλλάζει διαρκώς υπέρ των εποίκων σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Ο πολλαπλασιασμός τους, εκ των πραγμάτων, δημιουργεί νέα δεδομένα και απαιτήσεις σε πολιτικές, οικονομικές και συνταγματικές πτυχές. Δεν υπάρχει άλλη οδός από την επιμονή σε μια λογική πολιτικής αρχών και όχι πολιτικής συμβιβασμού. Η διαδικασία των συνομιλιών πρέπει να ενισχύεται με ειλικρινείς τοποθετήσεις και καλή διάθεση, τόσο από εκείνες τις δυνάμεις στην άλλη πλευρά που θέλουν λύση, όσο και από τις δυνάμεις του εσωτερικού, ακόμα και εκεί που διαφωνούν. Δεν υπάρχει σε κανέναν αυταπάτη ότι είναι εύκολο να βρούμε λύση. Η διαιώνιση του προβλήματος, όπως και οι διαχρονικές φαινομενικές εναλλαγές θέσεων της άλλης πλευράς και η πολιτική που εφαρμόζει χάριν εντυπώσεων η Τουρκία, καθιστούν ακόμα πιο περίπλοκο το πρόβλημα. Ακριβώς γι’ αυτόν το λόγο, όμως, όλες οι πολιτικές δυνάμεις θα πρέπει να δείξουν τη μέγιστη υπευθυνότητα και να σταθούν αντάξιες σε αυτές τις ιστορικές για την Κύπρο στιγμές. Ο στόχος, η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.
Οποιαδήποτε άλλη εναλλακτική είναι καλοδεχούμενη, αν υπάρχει, αλλά πρέπει αυτή η εναλλακτική να επανενώνει το λαό, τον τόπο, την οικονομία και τους θεσμούς, και κυρίως να οδηγεί πράγματι σε απαλλαγή από το βραχνά της κατοχής. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως μόνο μέσα από τις συνομιλίες θα φέρουμε την πολυπόθητη λύση στον τόπο μας. Μια λύση που θα κριθεί στο σύνολό της και κατά πόσο καθίσταται βιώσιμη και λειτουργική. Πιστοί στις αρχές που μας δεσμεύουν με το διεθνές δίκαιο, με τα ψηφίσματα και τις συμφωνίες που έχουμε συνομολογήσει με την άλλη πλευρά. Με επιμονή και αγωνιστική διάθεση πρέπει να συνεχίσουμε με το ίδιο σθένος αυτή την προσπάθεια, έτσι ώστε προβλήματα όπως ο εποικισμός να αντιμετωπιστούν σωστά κι αποτελεσματικά, ξεκαθαρίζοντας και ομοφωνώντας ότι άλλο είναι η αναγνώριση της ανθρωπιστικής πλευράς αυτού του θέματος και άλλο η αποδοχή μιας λύσης που θα τους μετατρέπει ουσιαστικά σε πλειοψηφία στην κοινή μας πατρίδα με τους Τουρκοκυπρίους.
Δημοσίευση σχολίου