Γιώργος Σκαφιδάς
Είναι πια σαφές: Η – πολυαναμενόμενη – ουκρανική αντεπίθεση ξεκίνησε, με τις δυνάμεις του Κιέβου να πραγματοποιούν επιθέσεις κατά ρωσικών θέσεων στα νοτιοανατολικά της Ουκρανίας (προς τη Μελιτόπολη και τη Μαριούπολη) και βορειότερα προς το Μπαχμούτ.
Ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι το παραδέχθηκε επισήμως το περασμένο Σάββατο (10 Ιουνίου) από το βήμα της συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στο Κίεβο με τον Καναδό πρωθυπουργό Τζάστιν Τριντό, χωρίς ωστόσο να δώσει περισσότερες πληροφορίες γύρω από την έκβαση των ουκρανικών επιχειρήσεων.
Για τους Ουκρανούς, υπάρχει πια ένας πολύ πρακτικός – και πρακτικά μετρήσιμος στόχος – όπως είναι εκείνος της ανάκτησης των εδαφών που έχουν καταληφθεί από τις ρωσικές δυνάμεις. Μέσα στο ίδιο πλαίσιο έρχονται ωστόσο να «κουμπώσουν» παράλληλα και άλλοι υποστόχοι.
Έπειτα από σχεδόν 16 μήνες πολέμου, οι Ουκρανοί καλούνται πια από τη μια πλευρά να πειστούν οι ίδιοι και από την άλλη να πείσουν τους Δυτικούς ότι μπορούν όντως να αξιοποιήσουν τη στρατιωτική βοήθεια που έχουν λάβει από το εξωτερικό. Κι αυτό, ενώ ο χρόνος μετρά πια αντίστροφα προς τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2024 και τις ευρωεκλογές της ίδιας χρονιάς.
Όταν ερωτήθηκε σχετικά προ ημερών από τους Financial Times, ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ εξέφρασε την εκτίμηση ότι «εάν εκλεγεί ο Τραμπ (σ.σ. στην προεδρία των ΗΠΑ το 2024), θα πει “σταματάμε εδώ (σ.σ. την αμερικανική στήριξη στην Ουκρανία), όσα (σ.σ. ουκρανικά) εδάφη έχουν οι Ρώσοι μπορούν να το κρατήσουν”»…
Ναι, οι δυτικοί έχουν διαμηνύσει ότι θα είναι στο πλευρό της Ουκρανίας «για όσο χρειαστεί» πλην όμως στην πράξη αυτό το «για όσο χρειαστεί» μπορεί να σημαίνει πολλά, μπορεί και να μην σημαίνει (σχεδόν) τίποτα.
Για να συνεχίσουν να στηρίζουν την Ουκρανία, οι Δυτικοί θα πρέπει καταρχήν να μπορούν να το κάνουν πρακτικά και να έχουν την απαιτούμενη πολιτική βούληση. Για να υπάρχει ωστόσο πολιτική βούληση, θα πρέπει να υπάρχει και προοπτική.
Εάν το ουκρανικό καταλήξει να αποτελεί άλλη μία παγωμένη σύγκρουση, τότε και η δυτική στήριξη προς την Ουκρανία θα αρχίσει κάποια στιγμή να περιορίζεται στα απολύτως αναγκαία. Πριν από τις 24 Φεβρουαρίου του 2022, οι Δυτικοί δεν έστελναν προηγμένα δυτικά οπλικά συστήματα στις ουκρανικές δυνάμεις για να τις βοηθήσουν να ανακαταλάβουν την Κριμαία. Πλέον στέλνουν επειδή η περυσινή ρωσική εισβολή άλλαξε τα δεδομένα. Ωστόσο, αυτή η ροή οπλικών συστημάτων προς την Ουκρανία δεν είναι κάτι που μπορεί να συνεχίζεται εσαεί. Η ουκρανική ηγεσία το γνωρίζει και για αυτό τρέχει να εκμεταλλευτεί το μομέντουμ, επιχειρώντας να επαναλάβει σε όσο το δυνατόν περισσότερες από τις κατεχόμενες περιοχές τις επιτυχίες που σημείωσε στο Χάρκοβο και στη Χερσώνα.
Για τα όποια αποτελέσματα της εν εξελίξει ουκρανικής αντεπίθεσης θα έχουμε καλύτερη εικόνα σε μερικές εβδομάδες από σήμερα ή ακόμη και σε μήνες.
Προς το παρόν πάντως, οι Ουκρανοί υποστηρίζουν ότι έχουν καταφέρει να ανακαταλάβουν ορισμένα χωριά στα νοτιοανατολικά (Storozhove, Blahodatne, Novodarivka κ.ά.).
Με βάση όσα έχουν προηγηθεί τα περασμένα 24ωρα, οι ουκρανικές δυνάμεις φαίνεται ότι τεστάρουν τις αντοχές των Ρώσων όχι σε ένα αλλά σε πολλά σημεία του μετώπου παράλληλα, αναζητώντας κενά και αδυναμίες.
Ωστόσο, εάν ξεχωρίζει μια περιοχή ως περισσότερο κρίσιμη γεωγραφικά για τις επόμενες ουκρανικές κινήσεις, αυτή είναι μάλλον το παραλληλόγραμμο που εκτείνεται μεταξύ Μελιτόπολης, Μαριούπολης, Ντονέτσκ και Ζαπορίζια. Εάν οι δυνάμεις του Κιέβου καταφέρουν να σπάσουν τις ρωσικές θωρακίσεις εκεί και να φτάσουν, ει δυνατόν, ως τις ακτές της Αζοφικής, τότε θα έχουν καταφέρει να κόψουν και τις χερσαίες γραμμές του ρωσικού εφοδιασμού προς την υπό ρωσικό έλεγχο Κριμαία, πράγμα που θα αποτελεί μεγάλο πλήγμα για τη Μόσχα.
Οι ρωσικές γραμμές εφοδιασμού βρίσκονται ήδη στο στόχαστρο των Ουκρανών για τους οποίους ιδιαίτερη στρατηγική αξία παρουσιάζονται να έχουν στην παρούσα φάση κατεχόμενες από τους Ρώσους πόλεις όπως είναι το Ορικίβ και το Τόκμακ το οποίο βρίσκεται βόρεια της Μελιτόπολης
Το στοίχημα – ρεαλιστικά – για τους Ουκρανούς δεν είναι να αρχίσουν τώρα να ανακαταλαμβάνουν πόλεις τη μία μετά την άλλη σε ολόκληρη την ανατολική Ουκρανία αλλά να πλήξουν και να αποδυναμώσουν τον ρωσικό μηχανισμό διαμορφώνοντας τις συνθήκες εκείνες που θα τους επιτρέψουν να προχωρήσουν σε νέες ευρύτερες ανακτήσεις εδαφών στο μέλλον.
Ο μεγάλος κίνδυνος, από την άλλη πλευρά, είναι εκείνος των απωλειών. Ήδη, έπειτα από μόλις ολίγα 24ωρα μαχών, δυτικές πηγές (the New York Times, Oryx) παρουσιάζονται να επιβεβαιώνουν ότι οι Ουκρανοί έχουν χάσει στο πλαίσιο της εν εξελίξει αντεπίθεσης τουλάχιστον δύο με τρία άρματα μάχης Leopard 2 tanks και τουλάχιστον τέσσερα με οχτώ τεθωρακισμένα οχήματα μάχης Bradley…
Δημοσίευση σχολίου