Μας τελειώνει κατά τα φαινόμενα ο υπερόπτης υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας – το παθαίνουν αυτό οι ανώτατοι αξιωματούχοι… υπερδυνάμεων – καθώς οδεύει για τα κατεχόμενα, μόνο που αναμένεται η αντικατάστασή του από τον μυστικοσύμβουλο του Ερντογάν, τον αγέλαστο ισλαμιστή Ιμπραήμ Καλίν.
Σύμφωνα με ανταπόκριση του Αθηναϊκού και Μακεδονικού Πρακτορείου, ο Ερντογάν καταλογίζει στον Τσαβούσογλου ανεπάρκεια στον χειρισμό αρκετών ζητημάτων, ενώ του χρεώνεται και η δραματική επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ φέρεται και να μην ενημέρωνε τον πρόεδρο επαρκώς για τις εξελίξεις στο Κυπριακό.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι ο Τσαβούσογλου θα έχει τη μοίρα της… στυμμένης λεμονόκουπας, αφού θα διατηρήσουμε αμφιβολίες για τον όσα του καταλογίζονται απηχούν την πραγματικότητα, ή απλά το προεδρικό σαράι αναζητά μια «Ιφιγένεια», έναν αποδιοπομπαίο τράγο να του τα φορτώσουν όλα, ώστε με την εκδίωξή του από το υπουργείο Εξωτερικών, να επιδιωχθεί ένα «reset» στις εξωτερικές σχέσεις της Τουρκίας που πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Διότι το αδιέξοδο στις σχέσεις με την Ευρώπη είναι δεδομένο, μόνο που αυτό δεν το δημιούργησε τόσο ο Τσαβούσογλου, όσο αυτές οι ασύλληπτης μωρίας αναφορές Ερντογάν στις ομιλίες του πριν το δημοψήφισμα. Όλα αυτά τελείωσαν και πλέον ψάχνουν να «μπαλώσουν» τις ζημιές. Πώς θα γίνει η κωλοτούμπα; Κάπως έτσι την πληρώνει ο Μεβλούτ.
Το ενδιαφέρον είναι όμως στο Κυπριακό. Μήπως κι εκεί διαβλέπει επικίνδυνο αδιέξοδο ο Ερντογάν και ψάχνει το πρόσχημα για να… σαλπίσει οπισθοχώρηση που θα παρουσιάσει ως «προσαρμογή»; Ας το σκεφτούμε λιγάκι. Επί της ουσίας δεν θα αλλάξουν οι στόχοι, το στιλ και οι ψεύτικες υποσχέσεις μόνο, μη χαθεί το τρένο.
Το έχουμε τονίσει κατ’ επανάληψη και δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε. Η ελληνική (ελλαδική και κυπριακή) πλευρά οφείλει να ξεκαθαρίσει ότι όποιος επιθυμεί λύση στο Κυπριακό, πολύ απλά θα πρέπει να γνωρίζει ότι τον παραλογισμό της θυσίας της αναγνωρισμένης κρατικής οντότητας που ακούει στο όνομα Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα τον κάνουμε.
Να πάνε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στον ΟΗΕ και όπου αλλού θα μπορούσε η ελληνική πλευρά, λέγοντας το αυτονόητο: Ότι μια χώρα που δημιουργήθηκε και αναγνωρίστηκε διεθνώς με αγώνες, στις στάχτες της αποικιοκρατίας, δεν μπορεί να εγκαταλειφθεί για χάρη ενός πειράματος, αφού όσα προτείνονται για το νέο «κοινό κράτος» δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο.
Και όταν διαλυθεί ο «συνεταιρισμός», διότι θα διαλυθεί, οι Τούρκοι θα δικαιούνται να ισχυρίζονται ότι είναι ιδιοκτήτες του 50% του πλούτου της νήσου. Διότι θα έχουν ακυρώσει όσα τράβηξαν εξαιτίας της αφροσύνης της εισβολής και κατοχής που δε νομιμοποίησε ποτέ η διεθνής κοινότητα.
Όπως διχοτόμησε ο αιμοσταγής ΑΤΤΙΛΑΣ την Κύπρο, ενώ αναγνώρισε τα κατεχόμενα, άρα και τις οικονομικές ζώνες, η πρόσβαση στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της ανατολικής Μεσογείου είναι μικρή. Αν η Κύπρος ενωθεί εκ νέου έχοντας φτιαχτεί κάτι εξ αρχής (γι’ αυτό οι Τούρκοι δε συζητούν τη μη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας!), ακόμα και να διαλυθούν, θα έχει υπόσταση η διεκδίκηση τουλάχιστον του 50%… Γρηγορείτε. Αυτά θα δούμε από τον προεδρικό σφουγγοκωλάριο που έρχεται.
Δημοσίευση σχολίου