Οι σχέσεις Άγκυρας-Βαγδάτης βρίσκονται πλέον σε οριακό σημείο με αφορμή το κουρδικό ζήτημα. Η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί απόλυτη ρήξη με το παρελθόν, όπου οι δυο πρωτεύουσες συνεργάζονταν στην προσπάθεια να αποτραπεί η υλοποίηση των φιλοδοξιών των Κούρδων για εθνική ολοκλήρωση. Το 1983 είχε μάλιστα υπογραφεί η συμφωνία «hot pursuit» (θερμής καταδίωξης) που έδινε την άδεια στα τουρκικά στρατεύματα να εισέρχονται για περιορισμένο χρονικό διάστημα στις κουρδικές περιοχές του Ιράκ για να καταδιώξουν τους μαχητές του PKK.
Το Ιράκ ανακοίνωσε ότι προτίθεται να επανεξετάσει τις σχέσεις του με την Τουρκία μετά την αιφνιδιαστική επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της δεύτερης, Αχμέτ Νταβούτογλου, στο πλούσιο σε πετρέλαια Κιρκούκ, αφού πρώτα συναντήθηκε στο Αρμπίλ με τον πρόεδρο της κουρδικής – εν αναμονή κρατικής – οντότητας στο Βόρειο Ιράκ, Μασούντ Μπαρζανί… Ενδιαφέρον έχει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 Τούρκοι επίσημοι είχαν θέσει ανοικτά θέμα Κιρκούκ, με μοχλό τη μειονότητα των Τουρκομάνων της περιοχής…
Όλα δείχνουν ότι η Άγκυρα έχει κατανοήσει τη νέα πραγματικότητα στο Κουρδικό και επιδιώκει να αποτρέψει τις φυγόκεντρες τάσεις τάζοντας «λαγούς με πετραχήλια» στους Κούρδους με σκοπό να τους ελέγξει και πιθανώς να τους ενσωματώσει στο τουρκικό κράτος σε μια ομοσπονδιακή μορφή κρατικής οργάνωσης, ενδεχομένως ακόμα και συνομοσπονδιακής, αν ήταν να αποτρέψει την απόσχιση. Οι τελευταίες εξελίξεις με την κουρδική μειονότητα της Συρίας και τη συνεργασία στον «τομέα ασφαλείας» (εκπαίδευση Κούρδων μαχητών εκ Συρίας από τους συμπατριώτες τους στο Ιράν) δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αμφιβολιών…
Το ζήτημα είναι ότι ακόμα και να πετύχαινε αυτός ο στόχος, η ανεξαρτητοποίηση των κουρδικών περιοχών με τη δημιουργία κουρδικού κράτους μοιάζει αναπόδραστη εξέλιξη, από την οποία θα υποφέρουν όλες οι χώρες που φιλοξενούν κουρδική μειονότητα. Υπενθυμίζεται ότι αυτές οι περιοχές (Τουρκία, Συρία, Ιράν, Ιράν) έχουν εδαφική συνέχεια μεταξύ τους, ενώ οι «σπόνσορες» αυτής της εξέλιξης φαίνεται επίσης να επιθυμούν αυτό το κράτος να μην είναι «περίκλειστο» (landlocked), αλλά να διαθέτει έξοδο στη θάλασσα, στη Μεσόγειο…
Οι κινήσεις βέβαια των Ιρακινών κυβερνητικών είναι άκρως «θεατρικές» ενώ η δυσάρεστη πραγματικότητα είναι ότι δεν ελέγχουν πλέον την περιοχή, έστω κι αν τυπικά ασκούν κυριαρχία επί τους συγκεκριμένου εδάφους. Κατά τα άλλα όμως αντιδρούν σε εξελίξεις που δεν μπορούν να επηρεάσουν, όπως για παράδειγμα επιβάλλοντας κυρώσεις στους πετρελαϊκούς κολοσσούς που συνάπτουν συμφωνίες απευθείας με τους Κούρδους παρακάμπτοντας τη Βαγδάτη, υπονομεύοντας στην πράξη την κυριαρχία της. Τώρα έχει να αντιμετωπίσει και τη συμφωνία της Τουρκίας με τους Κούρδους για την εισαγωγή πετρελαίου μέσω δίδυμου αγωγού που από το Κιρκούκ μεταφέρει τον «μαύρο χρυσό» στο τουρκικό λιμάνι Τζεϊχάν της Μεσογείου…
Μπορεί εταιρίες όπως οι αμερικανικές ExxonMobil και Chevron, καθώς επίσης και η γαλλική Total να αποκλείονται από την αξιοποίηση χρυσοφόρων κοιτασμάτων στο υπόλοιπο Ιράκ, δεν δείχνουν όμως να πτοούνται, σε μια έμμεση και έμπρακτη «διαμαρτυρία» για την ειδική σχέση» που έχει αναπτύξει η Βαγδάτη με την Τεχεράνη, με άξονα τον σιιτισμό που κάνει πλέον κουμάντο και στις δυο χώρες… Κάποτε, η σουνιτική επικράτηση στο Ιράκ και οι μουλάδες στο Ιράν μετά την ισλαμική Επανάσταση του 1979, είχε οδηγήσει σε έναν δεκαετή αιματηρό πόλεμο με περίπου ένα εκατομμύριο νεκρούς…
Οι Ιρακινοί λοιπόν, συνέστησαν… επιτροπή διερεύνησης των επιπτώσεων (!) της τουρκικής ενέργειας, στην οποία συμμετέχουν οι υπουργοί Εξωτερικών, Εσωτερικών, Πληροφοριών, περιφερειών και Μεταφορών… Με περισσό θράσος απάντησε η Άγκυρα, με τον Ιρακινό πρεσβευτή να καλείται στο υπουργείο Εξωτερικών όπου αντιμετώπισε… θυμωμένους Τούρκους που του είπαν ότι η χώρα του καλά θα κάνει να προσέχει όταν κάνει δηλώσεις…
πηγή
Δημοσίευση σχολίου