Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση του David Schenker αναρτήθηκε πριν λίγο στο The Washington Institute. Τα πιο σημαντικά σημεία:
Το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα του περασμένου αιώνα οι σχέσεις Τουρκίας – Συρίας σημαδεύτηκαν από γεγονότα που έφεραν τις δύο χώρες μια ανάσα από το πόλεμο. Μετά και την εκλογή του Ισλαμιστή Ερντογάν το 2002, οι σχέσεις άρχισαν να βελτιώνονται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το ειρωνικό ωστόσο στην υπόθεση είναι πως μια δεκαετία μετά την επαναπροσέγγιση η Συρία είναι η χώρα που βάζει σε κίνδυνο τη συμμαχία αλλά και τις καλές σχέσεις Δαμασκού – Άγκυρας.
Η παρούσα κατάσταση στη Συρία έχει αρχίσει και φέρνει σε δύσκολη θέση τη Τουρκία και ουσιαστικά βάζει σε δοκιμασία τις σχέσεις των δύο χωρών. Η σκληρή στάση που έχει υιοθετήσει το καθεστώς Άσσαντ, θα αναγκάσει πια τη Τουρκία να πάρει σκληρά μέτρα εναντίον της Συρίας, όπως επίσης να επανεξετάσει την εξωτερική της πολιτική, επιστρέφοντας ουσιαστικά κοντά στη Δύση.
Οι συμφωνίες που υπέγραψαν η Συρία και η Τουρκία μεταξύ 2002 και 2009 ήταν περισσότερες από πενήντα, ενώ για πρώτη φορά διοργάνωσαν από κοινού στρατιωτικές ασκήσεις.
Πρόσφατα, το 2010, η Συρία υπέγραψε συμφωνία ιστορικής σημασίας σχετικά με τη καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Η Τουρκία θεωρείται πλέον σήμερα ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Συρίας. Οι πολλά υποσχόμενες προοπτικές φιλίας και συνεργασίας ανάμεσα στις δύο χώρες έφεραν τον Υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτοβλου, το 2009 να δηλώσει πως τη Τουρκία και τη Συρία τις ενώνει η «κοινή» μοίρα, η ιστορία αλλά και το μέλλον.
Την ίδια ώρα η Τουρκία βασιζόμενη στο δόγμα περί «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες, ήρθε πιο κοντά με το Ιράν, ενώ έβαλε σε δεύτερη μοίρα τις σχέσεις της με το Ισραήλ και τις ΗΠΑ.
Στη συνέχεια όμως προέκυψε η Αραβική Άνοιξη, η οποία έπληξε και τη Συρία με συνέπεια να ξεκινήσει η σταδιακή επιδείνωση των σχέσεων Δαμασκού και Άγκυρας. Το Μάρτιο ο Ερντογάν δήλωσε πως του είναι δύσκολο πια να συνεχίσει να σιωπά στα γεγονότα της Συρίας.
Τον Απρίλιο, ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας επισκέφτηκε τη Δαμασκό και ουσιαστικά διαπραγματεύτηκε τις μεταρρυθμίσεις που η Τουρκία επιθυμούσε.
Από αυτά που συζητήθηκαν δεν έγινε τίποτα ουσιαστικά. Μετά τις εκλογές στη Τουρκία, ο Ερντογάν θα έχει το περιθώριο να κάνει τις κινήσεις που έχει ήδη προγραμματίσει. Μην ξεχνάμε εξάλλου τις πρόσφατες επαφές που είχε με την αντιπολίτευση στη Συρία. Η Ουάσινγκτον, απλώς παρακολουθεί τα γεγονότα και περιμένει τη κατάλληλη στιγμή να στηρίξει αλλά και να ακολουθήσει το παράδειγμα της Τουρκίας.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου