Μετά από την τρομακτική -δημοσιογραφική- κινητοποίηση λίγο μετά τις 21:00 χθες το βράδυ, όπου με τρομερό άγχος αναζητούσαμε όλοι τι έχει συμβεί, μεσολάβησε η νύχτα και το σημερινό πρωί απλά βρήκαμε δυο ενημερώσεις. Η πρώτη ήταν η πιο τραγική και αφορούσε την άτυπη ενημέρωση του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας (ΓΕΕΘΑ): Σας γνωρίζουμε ότι επαναπατρίζονται με Α/Φ C-27 πέντε (5) σοροί, τριών (3) στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και δύο (2) πολιτών διερμηνέων που συμμετείχαν στην αποστολή από πλευράς Υπουργείου Εξωτερικών. Η πληροφορία ότι ένας Έλληνας δεν επαναπατρίσθηκε διότι παραμένει σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση, δεν περιέχεται, άρα χρήζει διευκρίνισης.
Η στρατιωτική ηγεσία πάντως είναι γενικά απούσα και αρκούντως λακωνική σε σχέση με τον “βομβαρδισμό” με φωτογραφίες και βίντεο από τη συνεισφορά στην αντιμετώπιση των συνεπειών του “Ντάνιελ”. Δεν έχει αναφερθεί ότι τη ζωή τους έχουν χάσει δυο νοσηλεύτριες, μια της Πολεμικής Αεροπορίας και μια του Πολεμικού Ναυτικού. Υπήρχε όμως και μια δεύτερη ενημέρωση όμως (εκεί ολοκληρώνεται η ενημέρωση, διότι). Ήταν η δήλωση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Νίκου Δένδια, με αφορμή τον θάνατο μελών της ελληνικής αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη…
«Εκφράζω τη βαθύτατη οδύνη μου για τον θάνατο των τριών στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων, τα οποία έχασαν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος, συμμετέχοντας στη αποστολή της ελληνικής ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη. H απώλεια της ζωής τους σε δυστύχημα, κατά την έμπρακτη επίδειξη αλληλεγγύης σε δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας, μαζί με μέλη αποστολών από άλλα κράτη, προκαλεί απέραντη θλίψη στη μεγάλη οικογένεια των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως και σε ολόκληρο τον ελληνικό λαό.
Τη βαθύτατη οδύνη μου εκφράζω επίσης για την απώλεια της ζωής των δύο πολιτών, οι οποίοι συμμετείχαν στην ίδια αποστολή. Οι σκέψεις μας αυτή την ώρα είναι στις οικογένειες των θυμάτων του δυστυχήματος, στις οποίες απευθύνουμε τα πλέον ειλικρινή μας συλλυπητήρια, όπως και στους τραυματίες, στους οποίους απευθύνουμε ευχές για ταχεία ανάρρωση. Με απόφασή μου κηρύσσεται τριήμερο πένθος στις Ένοπλες Δυνάμεις για τον θάνατο των στελεχών τους, κατά την αποστολή της ανθρωπιστικής βοήθειας στη Λιβύη».
Σύμφωνοι. Οι δυο αυτές ανακοινώσεις μοιάζουν να επιχειρούν να βάλουν ένα τέλος σε μια ανείπωτη τραγωδία, όπου τα ερωτήματα που εγείρονται και ήδη συζητούνται σε ιδιωτικές συζητήσεις -μη ασχέτων περί τα στρατιωτικά- και στα κοινωνικά δίκτυα, είναι πολλαπλά. Δηλαδή τελειώσαμε; Δεν θα υπάρξει περαιτέρω ενημέρωση; Απλά καταγράψαμε πέντε απώλειες, τρεις θανάτους μελών των Ενόπλων Δυνάμεων και δυο πολιτών που συμμετείχαν στην αποστολή και αυτό ήταν; Πήγαμε δηλαδή να κάνουμε το καλό και απλά ήμασταν άτυχοι;
Καταρχάς, μεγάλο θέμα υπάρχει με την ενημέρωση γενικότερα. Όχι μόνο αυτή που παρείχε η ηγεσία προς τους πολίτες, ακόμα και τους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή τις οικογένειες όσων συμμετείχαν στην αποστολή και είτε σήμερα μαυροφορέθηκαν, είτε απλώς τις κρίσιμες ώρες “έχασαν χρόνια από τη ζωή τους”. Διότι η πρώτη ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ περί “ελαφρά τραυματιών”, παραπέμπει είτε σε σκόπιμη προσπάθεια να κρατηθεί το θέμα χαμηλά σε επικοινωνιακούς όρους, άρα παραπληροφορούσε συνειδητά, είτε δεν υπήρχε εικόνα από την εξέλιξη της επιχείρησης!
Η διευκρίνιση των πραγματικών περιστατικών αρμοδίως απαιτείται, δεν ζητείται… Διότι πληροφορίες αναφέρουν ότι την εικόνα περί “ελαφρά τραυματιών” είχε και το Μέγαρο Μαξίμου, τόσο από την πλευρά του ΥΠΕΘΑ/ΓΕΕΘΑ όσο και από αυτή του υπουργείου Εξωτερικών, όπου επικεφαλής είναι ένας από τους στενότερους συνεργάτες του πρωθυπουργού, ο Γιώργος Γεραπετρίτης. Εκτός κι αν δεν είχε και αυτός εικόνα και όσα γνώριζε προερχόντουσαν από το ΓΕΕΘΑ.
Πριν εκδόθηκε άτυπη ενημέρωση στην οποία επιχειρούνται να δικαιολογηθούν οι ενέργειες, όπου αναφέρονται τα κάτωθι… “Σχετικά με την αρχική ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, η οποία αναφερόταν σε τραυματισμούς μόνο και όχι σε θανάτους μελών της ελληνικής ανθρωπιστικής αποστολής στη Λιβύη, διευκρινίζονται τα εξής: Η αρχική πληροφόρηση βασιζόταν στην ενημέρωση που παρείχαν οι αρχές της Λιβύης προς τις αρμόδιες αρχές της Ελλάδας, στην οποία αναφερόταν κατηγορηματικά ότι δεν υπήρχαν θύματα μεταξύ των μελών της ελληνικής αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ DP: Να φανταστούμε ότι ενημέρωση ήταν προφορική…)
Είναι ευνόητο ότι στις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούσαν επί του πεδίου δεν υπήρχε άλλος τρόπος διασταύρωσης της σχετικής πληροφόρησης, πλην της ενημέρωσης από τις αρχές της Λιβύης διά της διπλωματικής οδού, δεδομένου ότι δεν λειτουργούσε στην περιοχή δίκτυο κινητής τηλεφωνίας και τα δορυφορικά τηλέφωνα που είχε μαζί της η ελληνική αποστολή καταστράφηκαν κατά την πυρκαγιά που ακολούθησε τη σύγκρουση των οχημάτων. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ DP: Άρα το “στοιχείο ασφαλείας” που φέρεται να συμμετείχε ήταν εντός του λεωφορείου… κι αν έχε συμβεί οτιδήποτε άλλο, μήπως οι δράστες επέλεξαν το ιδανικό σημείο;)
Αργότερα, οι αρχές της Λιβύης, διά του Υπουργείου Υγείας, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση της ελληνικής πλευράς, προχώρησαν σε ανακοίνωση στην οποία συμπεριλαμβάνονταν μέλη της ελληνικής αποστολής στα θύματα. Λαμβάνοντας υπόψη το εξαιρετικό ευαίσθητο ζήτημα της πληροφόρησης των οικογενειών των θυμάτων, το ΓΕΕΘΑ όφειλε επίσης να αναμένει μετά τη νεότερη ενημέρωση από τη Λιβύη και πριν εκδοθεί διορθωτική ανακοίνωση, να ειδοποιηθούν προηγουμένως οι συγγενείς τους από τις στρατιωτικές αρχές και να μην πληροφορηθούν τη θλιβερή είδηση από τα ΜΜΕ. Ευθύς ως ολοκληρώθηκε η σχετική ενημέρωση, εκδόθηκε η νέα ανακοίνωση. (ΣΗΜΕΙΩΣΗ DP: Άρα στο σκοτάδι επί πολλές ώρες)
Επανερχόμαστε… Αυτό που θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, είναι ότι λίγο μετά τις 17:30 που εκλήθη ομάδα για να μεταβεί στη Λιβύη, ενημερώθηκε ότι μεταξύ άλλων, θα επαναπατρίσει και σωρούς… Άρα είναι πολύ δύσκολο να μην γνώριζαν και μάλιστα έγκαιρα. Ένα δορυφορικό τηλέφωνο δεν εξουδετερώνεται συνεπεία ενός απλού τρακαρίσματος λεωφορείου με αυτοκίνητο, ανεξαρτήτως σφοδρότητας, καθώς τέτοιου μεγέθους πυρκαγιά και καταστροφή δεν δικαιολογείται.
Εφόσον οι Λίβυοι επέδειξαν τέτοια συμπεριφορά απέναντι στην επίσημη Ελλάδα, γιατί να πιστέψουμε και το αρχικό – βασικό επιχείρημα της σφοδρής σύγκρουσης; Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση όμως, η ελληνική πλευρά δεν είχε την παραμικρή πληροφορία (intelligence) ή οποιονδήποτε φίλο και σύμμαχο να απευθυνθεί; Τι είδους σχεδίαση στρατιωτικής επιχείρησης είναι αυτλή που δεν περιλαμβάνει την… κακιά την ώρα;
Άρα, εάν αληθεύει ότι η άφιξη του ελληνικού αεροσκάφους έγινε γύρω στις 12.30 το μεσημέρι, υπολογίζοντας τη μεταφόρτωση της βοήθειας και το μέρος της διαδρομής που διανύθηκε, η ενημέρωση για το συμβάν στο κέντρο επιχειρήσεων πρέπει να έγινε αρκετά σύντομα. Το να μην ήταν ξεκάθαρη η σοβαρότητα του περιστατικού από την αρχή, μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο. Θα αναζητηθεί ο “εγκέφαλος” που σκέφτηκε και επέβαλλε τελικά, εκ του αποτελέσματος, την αναφορά σε ελαφρά τραυματίες;
Το δεύτερο κεφαλαιώδες ζήτημα αφορά τη διευκρίνιση των πραγματικών περιστατικών. Η επίσημη εκδοχή περί “τρακαρίσματος” στο οποίο ενεπλάκη το λεωφορείο που μετέφερε την ελληνική αποστολή με αυτοκίνητο οικογένειας, τρία μέλη της οποίας έχασαν τη ζωή τους, δείχνει πως πρέπει να ελεγχθεί. Τα βίντεο από την περιοχή που αναρτήθηκα σε λιβυκά μέσα αφήνουν σε πολλούς και ιδιαίτερα σοβαρούς “παρατηρητές”, σοβαρές αμφιβολίες για το αν έχουν γίνει γνωστή όλη η αλήθεια.
Παρόλο που τονίζεται με κάθε δυνατό τρόπο ότι το DP ΔΕΝ ΥΙΟΘΕΤΕΙ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΚΔΟΧΗ, οφείλει να καταγράψει ότι η εικόνα από την περιοχή θυμίζει άλλα, περισσότερο “ασύμμετρα” σενάρια. Υπάρχει συγκεκριμένη -αλλά ανεπιβεβαίωτη- ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ, ότι στο λεωφορείο σημειώθηκε έκρηξη και τυλίχθηκε στις φλόγες, οδηγώντας στην τραγωδία και στις απώλειες. Στις συζητήσεις που διεξάγονταν χθες αργά το βράδυ αναφερόντουσαν τα σενάρια της επίθεσης αυτοκτονίας με παγιδευμένο αυτοκίνητο. καθώς επίσης και μερικά ακόμα…
Η πρώτη εκδοχή, σε συνδυασμό πάντα με την εικόνα από το σημείο, μοιάζει πιο πειστική, εάν υποτεθεί ότι έχει συμβεί “κάτι άλλο”. Εάν όμως αυτή είναι η αλήθεια, πέραν των ερωτημάτων για την καθυστέρηση, ανοίγουν κι άλλα ζητήματα. Ποιος παγίδευσε το λεωφορείο, ή σε οτιδήποτε άλλο θα μπορούσε να οφείλεται η έκρηξη. Διότι αν υπάρχει δόλια ενέργεια, τα πράγματα οδηγούνται σε άλλες ατραπούς, διότι η κατάσταση στο έδαφος στη Λιβύη είναι συγκεκριμένη και οι “διεθνείς επιρροές” πολύ συγκεκριμένες. Ας μην επεκταθούμε προς το παρόν, θεωρώντας ότι η επίσημη ενημέρωση είναι θέμα χρόνου…
Το τρίτο κεφαλαιώδες ζήτημα αφορά τη σχεδίαση της επιχείρησης από το ΓΕΕΘΑ. Διότι εκ του αποτελέσματος και μόνο η εικόνα είναι έντονα “γκρίζα”, εάν δεν είναι ήδη μαύρη. Ποιος ενεπλάκη στην αποκαλούμενη ως “αξιολόγηση απειλής” (threat assessment) και πού ακριβώς κατέληγε το γενικό συμπέρασμα και τα επιμέρους ειδικά, τα οποία καθόριζαν τα της αποστολής; Εκ του αποτελέσματος μοιάζει να έχει γίνει από ερασιτέχνες που καταδίκασαν σε θέματα, μέχρι στιγμής, πέντε ψυχές, από τη στιγμή που τα δεδομένα στη Λιβύη είναι γνωστά… Θα μπορούσε η βοήθεια να φτάσει στη Λιβύη και να μεταφερθεί από τους Λίβυους. Ποιο ήταν το συμπέρασμα; Διότι από το σημείο αυτό εξαρτώνται όλα τα υπόλοιπα, καθώς η συγκεκριμένη χώρα της βόρειας Αφρικής δεν μας είναι άγνωστη…
Σε τέτοιες χώρες διαθέτεις συνήθως τα δικά σου μέσα μεταφοράς. Το όχημα μετακίνησης ήταν ελεγμένο και πιστοποιημένο πολλαπλώς; Η αποστολή είχε προστασία όπως λέγεται μέσω διαρροών; Από ποιους και πού βρίσκονταν; Εντός του οχήματος; Δίπλα; Μπρος ή/και πίσω; Τακτικές οι λεπτομέρειες αλλά μεγάλης σημασίας. Και τα ανακοινωθέντα από το ΓΕΕΘΑ μοιάζουν εξόχως προβληματικά εάν αναχθούν στη μεγάλη εικόνα μιας τέτοιας επιχείρησης… Ας μην ξεχνούμε ότι η Λιβύη είναι μια χώρα σε εμφύλιο, όπου πολλές είχαν δεδομένα επιλέξει πολιτική… με τον έναν ή τον άλλον, ή κανέναν.
Αυτή είναι μια πρώτη αποτύπωση των ερωτημάτων που εγείρονται. Το βέβαιο είναι, ότι η πρόσθεση άλλης μιας εθνικής τραγωδίας, δεν αφήνει άθικτο το ηθικό του Έλληνα πολίτη και της ελληνικής κοινωνίας. Σαν πολλές καταστροφές να πλάκωσαν, ενώ αποδεικνύεται πως πολλά δεν έγιναν. Καταληκτικά δε, έρευνα θα διαταχθεί ή απλά θα… πενθήσουμε επί τριήμερον;
Αλήθεια, θα “καθαρίσει” η υπόθεση με μια… Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ); Δεν πρέπει να ελεγχθεί στις λεπτομέρειες η επιχείρηση και ποιοι την ενέκριναν στη μορφή που αποφασίστηκε και απέτυχε, οδηγώντας στην τραγωδία; Δεν οφείλονται απαντήσεις στις οικογένειες των θυμάτων; Ουδείς τελικά αισθάνεται την ανάγκη να παραιτηθεί εκ της πολιτικής ή της στρατιωτικής ηγεσίας;
Δημοσίευση σχολίου