Γκουτζάνης Σπύρος
Εάν σε κάτι συμφωνούν όλοι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, δημόσια ή παρασκηνιακά, είναι ότι από την σημερινή διαδικασία και την επανάληψη της επόμενης Κυριακής θα καθοριστεί το μέλλον του κόμματος, όχι μόνο για το πώς και με ποιον αρχηγό θα πορευτεί στην συνέχεια, αλλά και αν θα είναι ενιαίος και με τι απώλειες.
Καθώς η διαδικασία της ψηφοφορίας είναι σε εξέλιξη από το πρωί το πρώτο κοινό στοίχημα είναι η συμμετοχή. Μία χαμηλή συμμετοχή θα ήταν στοιχείο απαξίωσης και κρίσης ενός κόμματος που δεν μπορεί να συνέλθει, ενώ το μέγεθος της, θα επηρεάσει καθοριστικά και το αποτέλεσμα. Το στοίχημα αυτό κερδήθηκε για την Κουμουνδούρου, η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία, Όσον αφορά την αντιπαράθεση των πέντε υποψηφίων το βασικό ερώτημα είναι η πρώτη και η δεύτερη θέση και η μεταξύ τους διαφορά.
Θεωρείται βέβαιο ότι τόσο η πρώτη Κυριακή όσο και στις επαναληπτικές θα βρεθούν απέναντι η Έφη Αχτσιόγλου και ο Στέφανο Κασσελάκης. Είναι σαφές ότι η κ. Αχτσιόγλου έχει την στήριξη του κομματικού μηχανισμού και των περισσότερων από τα ιστορικά και επιφανή στελέχη του κόμματος. Ο κ. Κασσελάκης από την άλλη κατάφερε να τονώσει το ενδιαφέρον της κομματικής βάσης και της κοινωνίας και να προσελκύσει νέους καθώς και μία κατηγορία ψηφοφόρων που έχουν βαρεθεί να χάνουν στις εκλογικές αναμετρήσεις από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αν αυτό το ρεύμα φθάσει και εκφραστεί τις κάλπες τότε ο κ. Κασσελάκης μπορεί να ανατρέψει τα προγνωστικά.
Η μεταξύ τους διαφορά θα παίξει ρόλο και για την επόμενη Κυριακή. Η κ. Αχτσιόγλου έχει μεγαλύτερες εφεδρείες αφού οι περισσότεροι από όσους επιλέξουν τον Ευκλείδη Τσακαλώτο την πρώτη Κυριακή εκτιμάται ότι στην πλειονότητά τους θα την προτιμήσουν την επόμενη. Αντίθετα αν και εκτιμάται ότι οι ψηφοφόροι του Νίκου Παππά θα προτιμήσουν τον κ. Κασσελάκη -με τον οποίο έχει υπάρξει ήδη προσέγγιση- εντούτοις ο κ. Παππάς πιέζεται σημαντικά.
Εν ολίγοις υπάρχει η εκτίμηση ότι οι δυνητικοί ψηφοφόροι του κατευθύνονται από την πρώτη Κυριακή προς τον κ. Κασσελάκη. Μία μικρή διαφορά των δύο θα μετατρέψει την αντιπαράθεση της δεύτερης Κυριακής σε θρίλερ. Το εάν η παραδοσιακή βάση του κόμματος προσέλθει μαζικά υπό τον φόβο του Κασσελάκη είναι ένα ερώτημα αφού δύσκολα αποκρυπτογραφούνται οι υπόγειες διαδρομές των αριστερών.
Ο παράγων Κασσελάκης
Κάπως έτσι η αυξημένη συμμετοχή μπορεί να βοηθήσει τον έναν ή τον άλλο από τους δύο διεκδικητές, ανάλογα με το ποιοι θα προσέλθουν, παραδοσιακοί αριστεροί ή νεότεροι που αδιαφορούν για την ριζική μετάλλαξη του κόμματος, ακόμη και σε Δημοκρατικό Κόμμα της Ελλάδας κατά το αμερικάνικο πρότυπο, αρκεί να νικηθεί ο Μητσοτάκης.
Η προσχώρηση του Στέφανου Κασσελάκη στο αξιακό και ιδεολογικό πλαίσιο του αντιπάλου –ξεκίνησε την καμπάνια του λέγοντας «είμαι καλύτερος με όρους πραγματικής αριστείας από τον Μητσοτάκη»– προκάλεσε βάσιμες αιτιάσεις ότι αυτό μπορεί να τον κάνει νικητή αλλά δεν τον κάνει αριστερό, κάτι που στην συνέχεια προσπάθησε να εξισορροπήσει με αναφορές στην αριστερά σε κάθε του εμφάνιση και με τον κορυφαίο συμβολισμό της επίσκεψης στη Μακρόνησο.
Θεωρείται βέβαιο ότι όποιος και αν επικρατήσει θα υπάρξουν αποχωρήσεις στελεχών. Είναι περισσότερα τα στελέχη που έχουν εκφραστεί ανοικτά ή παρασκηνιακά εναντίον του Στέφανου Κασσελάκη και λένε ότι «δεν χωρούν σε μία αμερικανική μετάλλαξη του κόμματος». Η παλιά φρουρά δύσκολα θα παραμείνει αν κερδίσει, άρα σε αυτή την περίπτωση οι αποχωρήσεις μπορεί να εξελιχθούν σε διάσπαση. Αλλά και στην περίπτωση της κ. Αχτσιόγλου το κόμμα δεν θα μείνει ενιαίο -πχ ο Παύλος Πολάκης.
Στην περίπτωση που χάσει ο κ. Κασσελάκης το ερώτημα είναι εάν θα παραμείνει στο κόμμα που είναι σε συνάφεια με το αν θα του επιτρέψουν να μείνει ή του δείξουν την έξοδο. Γενικότερα έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η σταθερότητα και η ενότητα εξασφαλίζεται περισσότερο με την κ. Αχτσιόγλου, στοιχείο που επηρεάζει και μία κατηγορία ψηφοφόρων.
Πάντως αμέσως μετά την εκλογή αρχηγού θα ξεκινήσει η εσωκομματική διεργασία του Συνεδρίου όπου η αντιπαράθεση θα μεταφερθεί πλέον στους εσωτερικούς μηχανισμούς και στο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο. Εννοείται ότι ο νέος πρόεδρος θα θέλει και τα δικά του όργανα, Κεντρική Επιτροπή, Πολιτική Γραμματεία και γραμματέα, νέο πρόεδρο Κοινοβουλευτικής Ομάδας -στην περίπτωση που κερδίσει ο κ. Κασσελάκης- παρότι ο Σωκράτης Φάμελλος κατά γενική ομολογία πήγε καλά.
Ο ρόλος του Τσίπρα
Ένα τελευταίο ερώτημα που πλανάται είναι ποιος είναι και θα είναι μελλοντικά ο ρόλος του Αλέξη Τσίπρα. Εάν εξαντλείται στην εγγύηση των διαδικασιών και της ενότητας μέχρι την εκλογή αρχηγού, τότε εξαντλείται την επόμενη Κυριακή το βράδυ. Σε σημαντικό βαθμό εξαρτάται από τις προσωπικές του διαθέσεις, αλλά είναι κοινή διαπίστωση ότι είναι «πολύ νέος με συσσωρευμένη εμπειρία για να περιοριστεί σε ρόλο παρατηρητή των πολιτικών εξελίξεων».
Φυσικά είναι νωρίς ακόμη για come back το οποίο σε οποιοδήποτε χρόνο το υπερ-προσδιορίζουν οι πολιτικές εξελίξεις. Αν με τον νέο πρόεδρο (ή την) σε συνάρτηση με την παρακμή της κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ επανέλθει σε τροχιά εξουσίας, δύσκολα θα μείνει χώρος για τον Αλέξη Τσίπρα. Εάν αντίθετα μπει σε κατάσταση εσωστρέφειας και περαιτέρω απομείωσης -με κραδασμούς στην ευρύτερη κεντροαριστερά- τότε πολλοί θα στρέψουν ξανά το βλέμμα τους στον Αλέξη.
Κάπως έτσι η αυξημένη συμμετοχή μπορεί να βοηθήσει τον έναν ή τον άλλο από τους δύο διεκδικητές, ανάλογα με το ποιοι θα προσέλθουν, παραδοσιακοί αριστεροί ή νεότεροι που αδιαφορούν για την ριζική μετάλλαξη του κόμματος, ακόμη και σε Δημοκρατικό Κόμμα της Ελλάδας κατά το αμερικάνικο πρότυπο, αρκεί να νικηθεί ο Μητσοτάκης.
Η προσχώρηση του Στέφανου Κασσελάκη στο αξιακό και ιδεολογικό πλαίσιο του αντιπάλου –ξεκίνησε την καμπάνια του λέγοντας «είμαι καλύτερος με όρους πραγματικής αριστείας από τον Μητσοτάκη»– προκάλεσε βάσιμες αιτιάσεις ότι αυτό μπορεί να τον κάνει νικητή αλλά δεν τον κάνει αριστερό, κάτι που στην συνέχεια προσπάθησε να εξισορροπήσει με αναφορές στην αριστερά σε κάθε του εμφάνιση και με τον κορυφαίο συμβολισμό της επίσκεψης στη Μακρόνησο.
Θεωρείται βέβαιο ότι όποιος και αν επικρατήσει θα υπάρξουν αποχωρήσεις στελεχών. Είναι περισσότερα τα στελέχη που έχουν εκφραστεί ανοικτά ή παρασκηνιακά εναντίον του Στέφανου Κασσελάκη και λένε ότι «δεν χωρούν σε μία αμερικανική μετάλλαξη του κόμματος». Η παλιά φρουρά δύσκολα θα παραμείνει αν κερδίσει, άρα σε αυτή την περίπτωση οι αποχωρήσεις μπορεί να εξελιχθούν σε διάσπαση. Αλλά και στην περίπτωση της κ. Αχτσιόγλου το κόμμα δεν θα μείνει ενιαίο -πχ ο Παύλος Πολάκης.
Στην περίπτωση που χάσει ο κ. Κασσελάκης το ερώτημα είναι εάν θα παραμείνει στο κόμμα που είναι σε συνάφεια με το αν θα του επιτρέψουν να μείνει ή του δείξουν την έξοδο. Γενικότερα έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι η σταθερότητα και η ενότητα εξασφαλίζεται περισσότερο με την κ. Αχτσιόγλου, στοιχείο που επηρεάζει και μία κατηγορία ψηφοφόρων.
Πάντως αμέσως μετά την εκλογή αρχηγού θα ξεκινήσει η εσωκομματική διεργασία του Συνεδρίου όπου η αντιπαράθεση θα μεταφερθεί πλέον στους εσωτερικούς μηχανισμούς και στο ιδεολογικό και πολιτικό πεδίο. Εννοείται ότι ο νέος πρόεδρος θα θέλει και τα δικά του όργανα, Κεντρική Επιτροπή, Πολιτική Γραμματεία και γραμματέα, νέο πρόεδρο Κοινοβουλευτικής Ομάδας -στην περίπτωση που κερδίσει ο κ. Κασσελάκης- παρότι ο Σωκράτης Φάμελλος κατά γενική ομολογία πήγε καλά.
Ο ρόλος του Τσίπρα
Ένα τελευταίο ερώτημα που πλανάται είναι ποιος είναι και θα είναι μελλοντικά ο ρόλος του Αλέξη Τσίπρα. Εάν εξαντλείται στην εγγύηση των διαδικασιών και της ενότητας μέχρι την εκλογή αρχηγού, τότε εξαντλείται την επόμενη Κυριακή το βράδυ. Σε σημαντικό βαθμό εξαρτάται από τις προσωπικές του διαθέσεις, αλλά είναι κοινή διαπίστωση ότι είναι «πολύ νέος με συσσωρευμένη εμπειρία για να περιοριστεί σε ρόλο παρατηρητή των πολιτικών εξελίξεων».
Φυσικά είναι νωρίς ακόμη για come back το οποίο σε οποιοδήποτε χρόνο το υπερ-προσδιορίζουν οι πολιτικές εξελίξεις. Αν με τον νέο πρόεδρο (ή την) σε συνάρτηση με την παρακμή της κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ επανέλθει σε τροχιά εξουσίας, δύσκολα θα μείνει χώρος για τον Αλέξη Τσίπρα. Εάν αντίθετα μπει σε κατάσταση εσωστρέφειας και περαιτέρω απομείωσης -με κραδασμούς στην ευρύτερη κεντροαριστερά- τότε πολλοί θα στρέψουν ξανά το βλέμμα τους στον Αλέξη.
Δημοσίευση σχολίου