Με βαρύγδουπες και υπερφίαλες δηλώσεις για την τουρκική οικονομία, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παίζει με την τύχη της χώρας του στον τομέα της οικονομίας και βάζει «στοιχήματα» τα οποία κάποια στιγμή θα μπορούσαν να στοιχίσουν πολύ ακριβά. Κατανοητό, καθώς δεν μπορεί παρά να μοιράσει ελπίδες και να ρίξει το φταίξιμο για τα προβλήματα της τουρκικής οικονομίας στον «εξωτερικό εχθρό», συγκαλύπτοντας τις δικές του ευθύνες, καθώς οι εκλογές πλησιάζουν και ο απλός καθημερινός Τούρκος υποφέρει…
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Έχω κακά νέα για όσους προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τις ισοτιμίες [σ.σ. τις νομισματικές] σαν μπαμπούλα για να τρομάξει ο λαός μας», είπε ο Ερντογάν μιλώντας σε μέλη του κυβερνώντος κόμματός του, του AKP. «Για μια ακόμη φορά η Τουρκία θα χαλάσει τα παιγνίδια που παίζονται εναντίον της με την υψηλή ανάπτυξη που θα επιτύχει το 2018».
Ερμηνεία λοιπόν… Μόλις χθες γράψαμε ότι η ισοτιμία της τουρκικής λίρας με το ευρώ έχει φθάσει στο ένα προς πέντε, ενώ ήταν το 2012 στις αρχές της συριακής κρίσης ένα προς δυόμιση. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει, πως έχει πληγεί άγρια η αγοραστική αξία των Τούρκων που πληρώνονται στο εγχώριο νόμισμα, όταν τα προϊόντα έρχονται από το εξωτερικό.
Υπενθυμίζεται, ότι το «οικονομικό θαύμα» που είχαν πετύχει οι ισλαμιστές του AKP με τους ραγδαίους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης είχε παίξει καθοριστικό – τον κύριο στην πραγματικότητα – ρόλο στην απόσπαση της εμπιστοσύνης και της ψήφου του 50% των Τούρκων πολιτών.
Αυτό αφορά ιδιαίτερα τις μάζες της Ανατολίας με το χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο και την πολύ μικρότερη μόρφωση σε σχέση με την Τουρκία των αστικών κέντρων στα δυτικά παράλια, αλλά και την θετική προδιάθεση προς το Ισλάμ. Αυτό είναι το στοίχημα για τον Ερντογάν.
Κι επειδή αυτός ο πληθυσμός πλήττεται περισσότερο από κάθε άλλον ασκώντας τρομακτική πίεση στον Ερντογάν, καθώς απειλείται το πολιτικό του μέλλον και ίσως την προσωπική του ασφάλεια, στράφηκε προς τον σκληρό εθνικισμό και επιδιώκει να συμπήξει συμμαχία με τον «γκρίζο λύκο» Ντεβλέτ Μπαχτσελί και το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης (MHP).
Το πρόβλημα είναι ότι και το εθνικιστικό «μπλοκ» είναι διχασμένο και δεν ακολουθούν όλοι την πορεία που προτιμά ο Μπαχτσελί, ο οποίος έχει βάλει στο μάτι την «κουτάλα» της εξουσίας, καθώς αυτό είναι το δέλεαρ που προσφέρει ο Ερντογάν.
Αφενός δεν έχει καταφέρει να ελέγξει απόλυτα το «βαθύ κράτος» της Τουρκίας και αφετέρου, στον πληθυσμό της Ανατολίας με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, φανατικός ισλαμισμός και εθνικισμός είναι τα δύο στοιχεία που «πουλάνε» καλά. Ακόμα κι έτσι όμως ίσως δεν είναι αρκετό.
Άρα ο Ερντογάν δίνει τη μάχη της ζωής του, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Εάν ακολουθούσε τον αντίθετο δρόμο, το να προσεγγίσει την Ελλάδα και να ανοίξει τα σύνορα, θα αποσπούσε πολύ χρήμα ελληνικό, δηλαδή συνάλλαγμα σε ευρώ, καθώς η ισοτιμία της λίρας καθιστά την τουρκική αγορά πολύ φθηνή για την Ελλάδα.
Παράλληλα, θα είχε την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ με μικρές προσαρμογές θα αποφόρτιζε την κατάσταση στα σύνορα με τη Συρία, ζητώντας από τις Βρυξέλλες να αναλάβουν ενεργό ρόλο στο να υπάρξει μια νέα συμφωνία εταιρικής σχέσης με τους Κούρδους.
Αντί γι’ αυτό όμως, ακολουθεί τον αυτοκαταστροφικό δρόμο που όλοι βλέπουμε και τα δισεκατομμύρια του μαύρου χρήματος είτε από το Κατάρ είτε από τις μοχλεύσεις του τραπεζικού τομέα, είτε από δραστηριόττες με τις οποίες ασχολούνται τα… mafia-states, ίσως δεν επαρκούν για να σώσου την κατάσταση στο διηνεκές.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου