Ένα καταπληκτικό κείμενο του Owen Jones για να κατανοήσουμε ποιοι κόσμοι πολέμησαν στο Αφρίν, ποιοι πολέμησαν για την Δημοκρατία και την Ελευθερία, και ποιοι για τον Σκοταδισμό
«Οι Κούρδοι της βόρειας Συρίας εδραιώνουν τη δημοκρατία και την επανάσταση των φύλων. Γιατί προμηθεύουμε λοιπόν με όπλα την Τουρκία που συνδέεται με τζιχαντιστές;
“Είναι σαν την Ισπανία το 1936.” Αυτά είναι τα λόγια του Αλεξάντερ Νόρτον , ενός χαρισματικού 30άρη σιδηροδρομικού από το ανατολικό Λονδίνο, καθώς οι τουρκικές δυνάμεις πολιορκούν την κουρδική πόλη του Αφρίν. Ακολουθώντας την παράδοση των βρετανικών Διεθνών Ταξιαρχιών 80 χρόνια πριν, ο Νόρτον ρίσκαρε τη ζωή του για να πολεμήσει το Isis στο πλευρό των Κούρδων μαχητών της ελευθερίας, στην κουρδική Συρία. Τη στιγμή που διαβάζετε αυτό, μια κοσμική δημοκρατία που σέβεται τα δικαιώματα των γυναικών , δέχεται επίθεση και από τουρκικά στρατεύματα που απειλούν να κόψουν τα κεφάλια των “άθεων” θυμάτων τους και τραγουδούν ύμνους της Αλ Κάιντα.
Αναρωτιέστε μήπως γιατί οι Κούρδοι και οι υποστηρικτές τους κατέλαβαν τους σταθμούς King΄s Cross και Manchester Piccadilly το προηγούμενο σαββατοκύριακο; Η Συντηρητική λοιπόν κυβέρνηση εξοπλίζει σαν αστακό ένα έθνος που κυβερνάται από έναν αυταρχικό ηγεμόνα , το καθεστώς του οποίου συνδέεται με ακραίες ομάδες τζιχαντιστών, προσπαθώντας έτσι να καταστρέψει τη μόνη όαση δημοκρατίας μέσα στην έρημο του μεσανατολικού δεσποτισμού. Κανένας όμως δε μιλάει γι’αυτό.
Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες , πολλοί εκ των οποίων πρόσφυγες που δραπέτευσαν από τη βαρβαρότητα του εμφυλίου πολέμου της Συρίας , ζουν υπό καθεστώς πολιορκίας. Από τότε που η Τουρκία εξαπέλυσε στρατιωτική επίθεση με το κωδικό όνομα “Επιχείρηση Κλάδος Ελιάς” , περίπου 230 πολίτες έχασαν τη ζωή τους. Αλλά δεν πρόκειται μόνο για απειλή της ζωής των πολιτών.
Η 26χρονη Ελίφ Σαρικάν, μια ακτιβίστρια του Κουρδικού Κινήματος Γυναικών, προσπαθεί με δυσκολία να μου μιλήσει. Η φωνή της είναι βραχνή από τη διαμαρτυρία: “ Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι η επίθεση του τουρκικού στρατού , με τις συμμαχικές δυνάμεις τζιχαντιστών, δεν στρέφεται μόνο ενάντια στον κουρδικό λαό”, μου εξηγεί. “Υπάρχουν 2 συστήματα στον πόλεμο” .
Ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τη φύση των δύο πλευρών σ’αυτή την επίθεση. Η αυτοαποκαλούμενη Δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας , γνωστή και ως Rojava, είναι ένα συναρπαστικό πείραμα άμεσης δημοκρατίας κι επανάστασης των φύλων. “Ουσιαστικά, στη γενέτειρα της πατριαρχίας , οι γυναίκες σπάνε τα δεσμά”, μου λέει η Σαρικάν. Πιο αξιοθαύμαστες είναι οι γυναίκες στρατιώτες που χωρίς φόβο πολεμούν τους μαχητές του Isis. “ Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα ήταν ότι οι γυναίκες στρατιώτες ήταν απόλυτα ισότιμες και δυναμικές” , λέει ο Νόρτον , ο πρώτος Βρετανός που πήρε μέρος λόγω των σοσιαλιστικών του πεποιθήσεων. “ Δε φοβούνται να σου πουν “Τράβηξε τ’ όπλο σου” ή να διαφωνήσουν μαζί σου. Σωματικά δεν αισθάνονται αμήχανα έναντι των αντρών , γεγονός που αντιλαμβάνεσαι αμέσως: είναι διαφορετικές, όχι μόνο στην κοινωνία τους , αλλά και στη δική μας ακόμη”.
Υπάρχουν δημοκρατικές συνελεύσεις από τις γειτονίες μέχρι τα καντόνια. Έχει επιβληθεί ποσόστωση για να διασφαλιστεί η συμμετοχή των γυναικών και των εθνικών μειονοτήτων. Η συμμετοχή στην άσκηση της δημοκρατίας θεωρείται υποχρεωτική. Ένα από τα καθήκοντα του Νόρτον στις Μονάδες Προστασίας Πολιτών ήταν να πηγαίνει από σπίτι σε σπίτι για να ζητήσει από τους πολίτες να παραστούν στις συνεδριάσεις της κοινότητας και να βοηθήσει στη μεταφορά τους. Οι γυναικείες συγκεντρώσεις δημιούργησαν νέα κοινωνικά δεδομένα : απαγόρευση του γάμου κάτω από συγκεκριμένο ηλικιακό όριο , απαγόρευση της πολυγαμίας , χαρακτηρισμός της ενδοοικογενειακής βίας ως αξιόποινη πράξη.
Αν μια γυναίκα ισχυριστεί πως ο σύζυγός της της απαγορεύει να παραστεί στις συγκεντρώσεις , μια ομάδα γυναικών θα πάει στο σπίτι τους , αφήνοντάς του λίγα περιθώρια. “Είναι μια τεράστια κοινωνική επανάσταση” , λέει η Paula Lamont, πρόεδρος της Εκστρατείας Αλληλεγγύης για το Κουρδιστάν. “ Η νοοτροπία για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και των γυναικών έχει αλλάξει δραματικά μέσα σε λίγα χρόνια.”
Ακόμη κι αν σε μια πόλη 50.000 κατοίκων υπάρχει μια συναγωγή , με 15 μόνο Εβραίους, η εκπροσώπηση αυτών διασφαλίζεται στις συνελεύσεις. Κάθε αφίσα μεταφράζεται στη γλώσσα οποιασδήποτε μειονότητας, σε σημείο ψυχαναγκασμού. “ Είδα μια πραγματική εργατική επανάσταση , μου λέει ο Νόρτον, όπου συνδυάζονταν ο σοσιαλισμός, ο φεμινισμός , ακόμη και η οικολογία”.
Ας συνεχίσουμε τώρα με την καλή μας φίλη και σύμμαχο Τουρκία. Το τουρκικό καθεστώς φυλακίζει περισσότερους δημοσιογράφους από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση στη Γη. Από το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, δεκάδες χιλιάδες Τούρκοι συνελήφθησαν ή απολύθηκαν λόγω πολιτικών πεποιθήσεων. Πρόκειται για ένα καθεστώς με κακό ιστορικό σχέσεων με τζιχαντιστές εξτρεμιστές.
Κάποτε υποστήριξε το Μέτωπο al-Nusra, δηλαδή την Αλ Κάιντα. Επίσης , στηρίζει την Ahrar al-Sham, μια εξτρεμιστική ομάδα τζιχαντιστών. Το Isis κατάφερε να επεκταθεί επειδή , για πολλά χρόνια, η Τουρκία επέτρεπε στους δολοφόνους ζηλωτές του να περνούν από τα αφύλακτα σύνορα στη Συρία. Υπάρχουν αποδείξεις για παράνομο εμπόριο πετρελαίου μεταξύ Isis και τούρκων αγοραστών , όπως επίσης σχέσεις μεταξύ αξιωματούχων της Τουρκίας και του Isis. Διοικητές του Isis τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης στα τουρκικά νοσοκομεία.
Υπάρχουν όμως ακόμη περισσότερα αδιάσειστα στοιχεία. Ένας πρώην στρατιώτης του Isis είπε στο δημοσιογράφο Patrick Cockburn: “ Οι περισσότεροι από αυτούς που πολεμούν στο Αφρίν ενάντια στους μαχητές του YPG , είναι του Isis , παρόλο που η Τουρκία τους έχει εκπαιδεύσει προκειμένου να αλλάξουν τις τακτικές εφόδου”.
Η σχέση πάντως μεταξύ Τουρκίας και φανατικών εξτρεμιστών είναι αδιάψευστη. Ναι , όντως υπήρξαν επαναλαμβανόμενες τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον της Τουρκίας από μια ομάδα φανατικών , η υποστήριξη των οποίων γινόταν εν μέρει από το καθεστώς , αλλά να σημειωθεί ότι έχουν επανειλημμένως βάλει στο στόχαστρο τους Κούρδους – όπως στην πόλη Suruç- λίγο μετά τα τουρκικά σύνορα, όπου 30 Κούρδοι σοσιαλιστές σκοτώθηκαν τον Ιούλιο του 2015. Ή όταν 109 άτομα έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια μιας ειρηνικής διαδήλωσης υπέρ των Κούρδων στην Άγκυρα τον Οκτώβριο του 2015.
Ποιά είναι η απάντηση της κυβέρνησής μας; Τον Ιανουάριο του 2017, η Τερέζα Μέι υπέγραψε μια συμφωνία αξίας 100 εκ. λιρών για το σχεδιασμό και την κατασκευή τουρκικών πολεμικών αεροσκαφών. Αυτό είναι σκανδαλώδες. Ενώ οι Εργατικοί αποκαλούνται συνήθως απειλή τόσο για την εθνική ασφάλεια όσο και για τις δημοκρατικές αξίες, γιατί να επιτρέπεται λοιπόν στους Άγγλους Συντηρητικούς να εξοπλίζουν μια ξένη κυβέρνηση, φιλική προς τους τζιχαντιστές, με σκοπό να εξαφανίσουν μια ταλαίπωρη δημοκρατία;
Υπάρχει όμως και μια πρόκληση εξ αριστερών . Σωστά καταδικάζουμε την αδικία απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό που δεινοπαθεί υπό την κατοχή ενός κράτους που στηρίζεται από τη Δύση. Πού είναι λοιπόν η αντίστοιχη αγανάκτηση για την επίθεση ενάντια στη δημοκρατική-σοσιαλιστική Rojava; Η δική μας κυβέρνηση-συνένοχος σε αυτή την ασυγχώρητη αιματοχυσία πρέπει να πιεστεί για να σταματήσει την πώληση όπλων στην Τουρκία και να ασκήσει διπλωματική πίεση.
Το ίδιο ισχύει και για τη Σαουδική Αραβία: είναι αυτό το απεχθές καθεστώς που εξάγει εξτρεμιστικά κινήματα ( Wahhabi Και Salafist) στη Μέση Ανατολή και όχι μόνο. Η Rojava πρέπει επίσης να αναγνωριστεί επισήμως και να λάβει μια θέση στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την εύρεση οποιασδήποτε λύσης στην παρατεταμένη συριακή φρίκη.
Ο Αλεξάντερ Νόρτον έχει δίκιο. Αυτή είναι η δική μας Ισπανία. Οι απολυταρχικοί εξτρεμιστές που απεχθάνονται τη δημοκρατία , τις γυναίκες και την ελευθερία βρίσκονται σε πόλεμο μ’ αυτό που θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο , μια κοινωνία δηλαδή που δίνει το παράδειγμα πέρα από τη Μέση Ανατολή.
Η Τουρκία γνωρίζει ότι η επιτυχία της Rojava θα εμπνεύσει όχι μόνο τον κουρδικό πληθυσμό για να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Βλέπει ένα σύστημα που απειλεί τη δική της εκφυλισμένη άρχουσα τάξη. Οι Βρετανοί Κούρδοι καταλαμβάνουν σταθμούς τρένων και δρόμους επειδή κανένας δε θα τους ακούσει για μια από τις μεγαλύτερες αδικίες στη Γη. Το να τους γυρίσουμε την πλάτη αυτή τη στιγμή θα ήταν ένα ειδεχθές έγκλημα που δε θα ξεχαστεί ποτέ.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου.
Δημοσίευση σχολίου